Audrey – Visible Forms

Audrey to wywołująca miłe skojarzenia nazwa żeńskiego kwartetu ze Szwecji, w skład którego wchodzą Anna Tomlin, Victoria Skoglund, Emelie Molin i Rebecka Kristiansson. Płyta ujmuje niewymuszoną prostotą, emocjonalnością, bogatym instrumentarium oraz rozmarzonym, nieco infantylnym wokalem. To nurtujący debiut, czerpiący garściami z dorobku Low, Efterklang, Stiny Nordenstam, Sigur Ros czy Mum.
Płyta jest niebywale intymna, przesycona magią rodem z filmów Bergmana i intensywnie nasączona ową filmową atmosferą. To jesienny, nieco senny album, bogaty w absorbujące post–rockowe kompozycje. W sferę „widzialnych form” wkraczamy mocno, ze spokojem, akcentując każdy krok („Mecklenburg”), jakby po kilku godzinach spędzonych na siarczystym mrozie wchodzić do ciepłego mieszkania, w którym paruje woda z czajnika. Splatające się ze sobą głosy wabią i łagodnie zapraszają do wsłuchania się w pozostałe osiem utworów. Posępna wiolonczela wyznacza tempo kolejnych kroków („Views” i „Treacherous Art.”), by chwilę później ustąpić miejsca brudnej, rozleniwionej gitarze („Six Yields”) czy przenikliwej trąbce („Vague”). Bywa ponuro i enigmatycznie, głównie za sprawą rzewnych smyków („Plain Pieces” i „Leaving/Letting go”); radośniej brzmią jedynie wokalne pejzaże odmalowane przez aksamitne barwy głosów Szwedek („The Significance of Being Overt”). Album zamyka pesymistyczne, snujące się niczym pajęczyna na poddaszu „Traverse”.
Wsłuchując się w ten album po raz pierwszy można odnieść wrażenie, że intymność przekazu, jego ulotność i głęboki smutek zaklęte w warstwie tekstowej i melodycznej przekładają się na jego wysoką jakość. Nie można bowiem odmówić „Visible Forms” fascynującej mnogości pogłosów, przeplatających się ze sobą do woli partii wokalnych, które, zupełnie niechcący, kreują odrębne muzyczne przestrzenie. Niestety – mimo wielu smaczków, jakie kwartet ma niewątpliwie do zaoferowania, cała płyta po prostu nuży. Materiał jest cierpki, nazbyt jednolity i stonowany; zabrakło magnetyzujących właściwości, iskry, która skuteczniej podrażniłaby zmysły. Szkoda.