Calibre – Second sun

Człowiek nazywa się Dominic Martin, jest Irlandczykiem, od jakichś ośmiu lat intensywnie działa na scenie drumnbass, tworząc mnóstwo kawałków sygnowanych mnóstwem pseudonimów. Martin ma na swoim koncie również dwa solowe albumy – debiutancki „Musique Concrete” z 2001 roku, oraz najnowszy, będący przedmiotem naszej uwagi, wydany w listopadzie „Second Sun”. Słyszałem głosy, według których druga płyta Martina/Calibre jest jednocześnie jedną z najlepszych tegorocznych drumnbassowych produkcji. To dość trafne stwierdzenie – Calibre proponuje bowiem produkt zaiste najwyższej klasy.
A wydaje się przecież, że „Second Sun” to „tylko” klasyczne drumnbassowe granie, prezentujące nieco lżejszą odmianę gatunku. Calibre tworzy bardzo rozległe, rozwiane przestrzenie, oplatane obowiązkową rytmiczna konstrukcją. Wszystko zgodnie z najlepszymi standardami połamanych brzmień – świetne wokale [Diane Charlemagne, Lariman, Crow], błyskotliwa gra samplami, bardzo jasne dźwiękowe smugi, w końcu kompozycje uporczywie trzymające w niekończącym się, rytmicznym transie. Doskonała taneczna mieszanka, energetyzujący napój, który musuje w nas jeszcze długo po zażyciu. A przed zażyciem nie trzeba zapoznawać się z ulotką bądź konsultować z lekarzem – „Second Sun” daje gwarancję skuteczności, mierzoną wspomagającymi nastrój, ośmioma kawałkami. Przypominają się klasyki spod znaku Good Looking Records, przypominają się słynne drumnbassowe serie LTJ Bukema, z progression sessions na czele. Swą płytą Calibre przypomina nam, że stary dobry drumnbass is not dead, że ograne do granic możliwości rytmiczne struktury wciąż jeszcze potrafią intrygować, okiełznać, dodać sił. Spróbujcie „Second Sun” na uszach, pośród ulic, wtedy smakuje najlepiej.
Drumnbass? To jakiś szampon? Nie, to dziedzina, w której ewidentnie rządzą Wyspy. Roni Size, LTJ Bukem, London Electricity, w końcu nasz bohater Calibre. Muzyka smaczna i zdrowa, zastrzyk bez zbędnych igieł [z wyjątkiem gramofonów], pełen życia materiał, który poznać wręcz wypada 🙂
2005