Marsmobil – Minx

Najpierw kilka słów o odpowiedzialnym za całość producencie. Urodzony we Włoszech Roberto di Gioia od kilkunastu lat budował swoją markę głównie jako znakomity pianista jazzowy, mający na swym koncie współpracę z takimi gwiazdami gatunku jak m.in. Johnny Griffin, Dave Holland czy Woody Shaw. Pod koniec ubiegłego wieku Gioia postanowił wreszcie wyruszyć własną drogą, konstruując Marsmobil – wyjątkowy muzyczny pojazd, przystosowany głównie do gwiezdnych, popowych wojaży. „Minx” jest drugą wyprawą Gioi, któremu towarzyszy tym razem Martine Rojina, wokalistka o wyjątkowej, pluszowej barwie głosu.
Szlaki, którymi porusza się Marsmobil przetarli niemal dziesięć lat temu muzycy francuskiego Air. Gioia postanowił wyruszyć ich śladem, licząc na zupełnie nowe, zaskakujące zdobycze. I faktycznie – mimo, iż skojarzenia z muzyką Dunckela i Godina są tu momentami niemal porażające („Je Suis Lache”), Gioi udało się trafić na kilka ujmujących, niewydeptanych jeszcze ścieżek. Swój gwiezdny pop producent ubarwia więc posmakiem nieco tajemniczego trip-hopu („Astral Body”) czy iście hippisowskim, psychodelizującym odjazdem („Lily Blossom”). Doskonale w tej podróży czuje się Rojina, której głos potrafi zarówno rozczulić (cudowne „Dark Star”), jak i porwać do tańca („Supersonic Mind”). I właściwie w ten sposób wymienić można każdy z zawartych tutaj utworów – wszystkie nagrane zostały z wielką dbałością o producenckie szczegóły, wszystkie również wypełnione zostały pięknymi, kosmicznymi melodiami. Prym wiodą więc elektroniczne, chłodne pasaże, otulane fragmentami bardziej ludzkich brzmień – gitarą, żywym basem czy pianinem. Wszystko razem tworzy specyficzną mleczną drogę – idealną dla tych, którzy tęsknią za dawnymi nagraniami Air. Droga wolna!
Jeśli więc kiedykolwiek będzie można wybrać się na Moon Safari, koniecznie trzeba to zrobić właśnie Marsmobilem. Gioia robi wszystko, aby być kojarzonym z francuskim duetem, jednocześnie staje niemal na głowie, aby czymkolwiek się od Air wyróżnić. Udaje mu się tylko czasami, czy jednak jest to – w obliczu tak pięknych melodii – jakikolwiek zarzut?
2006