Po co recenzje, skoro muzycy Pasimito sami potrafią opisać własne granie?. Oto na okładce płytki czytamy między innymi: „Konkretny mix. Spójna i mądra całość. Wszystko tu pasuje”. Już arogancja, czy jeszcze pewność siebie? A może ironia, prowokacja? Z takimi pytaniami rozpocząłem wieczór z muzyką kwintetu. A potem kolejny, i jeszcze jeden. Z czasem odpowiedzi zaczęły tracić na znaczeniu.
Trzeba przyznać, że panowie muzycy mają kilka mocnych powodów, aby myśleć i pisać o sobie co najmniej dobrze. Demówka Pasimito składa się z czterech kawałków, łącznie to niewiele ponad pół godziny muzyki, tymczasem już po jedenastu minutach uginamy się pod naporem całkiem błyskotliwych pomysłów. Muzyczny patent zespołu jest wypadkową kilku kierunków – post-rocka, fusion, również czegoś w rodzaju jazzowego ambientu – wszak w zespole jest człowiek, który zasłynął z czysto elektronicznych dokonań (Jakub Łuka, znany jako Blare For A). Słychać, że zespołowi pasi muzyka takich wykonawców, jak choćby Wibutee, Triosk czy Critters Buggin. Tęsknota za owymi zachodnimi jakościami miesza się tu z polską jazzową zawiadiackością, rozchełstaniem, momentami zaś czystym szaleństwem. Ot i pomysł na granie – nagle zdajemy sobie sprawę, że tu faktycznie wszystko pasuje: wibrujące kosmiczne dęciaki lepią się do ambientowych pasaży, jazzowo – rockowa sekcja śmiało wyciera się o szumiące elektroniczne tła, są też dwa bądź trzy łyki elementów folkowych, w jak najbardziej dziwacznym tego słowa znaczeniu. I tylko czasem brakuje większej śmiałości komputerów – możliwości Łuki kwintet wykorzystuje w jakichś piętnastu procentach. Mało!
Najmniej przekonujące są w tym materiale Tychy, które w trzecim kawałku żądają dostępu do morza – momentami improwizacja zmienia się tu w mały bałagan, który następnie z trudem muzycy sprzątają. Nie zmienia to jednak faktu, iż na LP kwintentu czekać będziemy z zainteresowaniem. Oto kroi się nam kolejny, bardzo ciekawy projekt. Konkretny mix.
Płytę zamówić można na tej stronie
2006
