Na wstępie kilka słów o Rothko. Na początku [1997] trio trzech basistów – Crawforda Blaira, Jona Meadea i Marka Beazleya, dziś jest projektem tylko tego ostatniego. Beazley ma na swoim koncie już kilka dobrych albumów, również ciekawe współprace – choćby z genialnym ambienciarzem – Susumu Yokota. Cieszy, że najnowsze dzieło Rothko, nagrane tym razem przy udziale Caroline Ross, jest już dostępne w Polsce. To tylko 39 minut muzyki, jednak poszczególne jej fragmenty zapadają w pamięć często na dłużej niż niejedna bardziej długogrająca płyta.
A wydaje się przecież, że dźwięki tworzone w tak minimalny sposób mają bardzo małą szansę na to, aby skutecznie uwieść słuchacza. Nic bardziej mylnego – Mark Beazley doskonale wie w jaki sposób tkać niezapomniany, ujmujący muzyczny nastrój. Bez udziału jakichkolwiek form rytmicznych artysta tworzy pełne delikatności przestrzenie, pozbawione typowych piosenkowych konstrukcji. We wszystkim pomaga mu Caroline Ross, wokalistka, której chłodny głos doskonale komponuje się z nieco mrocznymi basowymi pasażami Beazleya. Dodajmy do wszystkiego pojawiające się czasem partie fletu i harmonijki, a będziemy mieli wszystkie składniki „A Place Between”. Jest tu więc bardzo minimalistycznie, sam głos Ross wydaje się również nasycony jakąś pociągającą oszczędnością, czasem jest to melodeklamacja, innym razem prawie szept. Dzięki temu album zyskuje swą własną, łatwo rozpoznawalną poetykę, dzięki której 39 minut spędzone w jego towarzystwie zawsze uznamy za mniej lub bardziej wyjątkowe. Przypominają się nagrania Vincenta Gallo z płyty „When” bądź pierwsze płyty wydawane przez label Kranky z dziełami grupy Labradford na czele. Właśnie tego rodzaju jest to muzyka – oszczędna i piękna zarazem.
„A Place Between” ma naszą pełną rekomendację. Nie ma tu elektroniki, jest jednak wielka wrażliwość i urok. Brawa dla tych, którzy za pomocą kilku dźwięków są w stanie tworzyć tak urzekające nastroje. Dzięki tej płycie Rothko może zapisać na swoim koncie kolejną niezwykłą, udaną współpracę.
2005
