płyta ukazała się 20 kwietnia 1998 roku, z miejsca stając się wielkim muzycznym wydarzeniem. dla wielu to bezsprzecznie elektroniczna płyta roku 98 i jedna z ważniejszych całej dekady. muzyka boards of canada, oparta na brzmieniach starych, analogowych instrumentów, w połączeniu z nowoczesną metodą samplingu i intrygującymi bitami wydaje się być podróżą fascynującą, wciągającą za każdym razem. słuchając tych osiemnastu kawałków zaczynamy zastanawiać się, skąd pochodzą takie dźwięki, gdzie się rodzą i dokąd nas zabiorą. okazuje się wreszcie, że „music has the right to children” to ścieżka dźwiękowa dla osiemnastu kosmicznych przestrzeni, gdzie czasem jest chłodno i ciemno (sixtyten), czasem pojawi się jakiś kosmiczny statek rodem z filmów s-f lat 70 (open the light, roygbiv), czasem słychać strzępy czyjejś rozmowy (świetny telephasic workshop), lub frapujący głos powtarzającego „i love you” dzieciaka (the color of the fire). w odróżnieniu od innych twórców nowej elektroniki, zafascynowanych rytmem – duet boards of canada za podstawowy składnik swojej muzyki uważa melodię. „to ona pierwsza pojawiała się podczas tworzenia tej płyty: cenimy sobie bowiem emocjonalny ładunek melodii, za jej pośrednictwem staramy się nawiązać pewien rodzaj kontaktu z naszymi słuchaczami; chcemy zaszczepić w nich nasze emocje na jak najdłuższy czas” – mówią muzycy. i tak też się dzieje: o tej płycie trudno jest zapomnieć, i choć zdarzają się na niej słabsze kawałki (rue the whirl, smokes quantity), już teraz porównuje się ją do legendarnego „selected ambient works II” aphex twina. czy okaże się równie ważnym krążkiem dla nowej muzyki? powoli pojawiają się głosy, że to właśnie „music has the right to children” stała się początkiem nowej odmiany elektroniki, ostrożnie zwanej emotroniką. debiutancki krążek boards of canada wydaje się więc jazdą obowiązkową dla entuzjasty nowej, poszukującej muzyki, a dla tych, którzy chcą „obejrzeć” każdy z osiemnastu utworów – polecam stronę www.warprecords.com/ography/WARP55/
1998
