colleen – Et Les Boites a Musique

„Everyone Alive Wants Answers” – deklarowała na swej pierwszej płycie Colleen, i odpowiedzi pojawiły się bardzo szybko, najczęściej w postaci bardzo przychylnych recenzji. Cecile Schott zdobyła słuchaczy niezwykłą delikatnością swojej muzycznej wyobraźni, również brzmieniową pomysłowością – jak nikt inny artystka potrafiła wygrzebać z mediateki setki starych vinyli, z fragmentów których składała jedyny w swoim rodzaju, bajkowy kolaż. Dziś Colleen nie jest już tylko nadzieją nowych brzmień – jej gwiazda lśni pełnym blaskiem, czego dowodem jest również płyta – bohaterka tej recenzji.
Materiał znajdujący się na tym albumie nagrany został dla francuskiej rozgłośni radiowej France Culture’s Atelier De Création Radiophonique. Wszystko na potrzeby specjalnej audycji, w której Colleen opowiedziała czternaście muzycznych bajek. Ich zapis ukazał się na tym, wydanym prez label Leaf, albumie. Minimalistyczna okładka świetnie oddaje charakter tej muzyki. To ponownie kilkanaście dźwiękowych zbiorów o różnorodnej prowieniencji – samplowanych, rejestrowanych, podejrzanych. Nie wiemy właściwie nigdy do końca, czy Colleen swoje utwory nagrywa, odtwarza, a może składa, kompiluje? Pewni możemy być tylko tego, iż „Et Les Boites a Musique” ma chyba najbardziej akustyczny wymiar z wszystkich dotychczasowych nagrań artystki. Co więcej, całość przypomina coś w rodzaju eksperymentalnej folk-elektroniki – dużo tu bowiem brzmień tradycyjnych instrumentów perkusyjnych, przeszkadzajek, cymbałek, dzwonków. Mniej jest typowej elektroniki. A może po prostu wcale jej tu nie ma? Colleen z radością oddaje się improwizacji, każdy kolejny utwór ma swojego głównego bohatera (wybrany instrument), któremu artystka na bieżąco dorabia dialogi i gesty, tworzy nastrojową scenografię, wreszcie również – kreuje dającą się wyczuć dramaturgię. A wszystko za pomocą niezwykle minimalnych technik – ot i cały talent Colleen.
Na zakończenie uwaga – „Et Les Boites a Musique” zawiera bardzo eksperymentalną muzykę – Colleen opowiada bajki równie interesujące, co abstrakcyjne. I dodaje smaczek – video do jednego z utworów.
2006