podsumowując muzyczny rok 2003 nie można zapomnieć o tej płycie. „everyone alive wants answers” jest bowiem zbiorem trzynastu przepięknych, poruszających miniatur, które urzekają słuchacza już od pierwszego „zasłyszenia”.
colleen, a właściwie ukrywająca się pod tym pseudonimem paryżanka cecile schott jest artystką o wielkiej muzycznej wrażliwości – oto udało się jej nagrać kawałki przypominające swą konstrukcją zbiór dźwiękowych strzępów, które – choć pochodzą z różnych źródeł – współgrają ze sobą w iście genialny sposób. mamy więc możliwość wsłuchać się w urywki melodii wygrywanych przez pozytywkę, są również przetworzone fragmenty „żywych” instrumentów, dziecięcych głosów bądź ambientowych pejzaży. wszystko przypruszone małą, ujmującą niedokładnością – mikrotrzaskami bądź delikatnym szumem. to nie jest płyta zagrana przez folkowego muzyka, który chciał przyodziać swe dźwięki w modne elektroniczne brzmienia. starałam się stworzyć album, który stanowiłby raczej połączenie tych dwóch światów – elektronika i akustyka stają się więc jedną spójną płaszczyzną, z której nie da się na powrót wydzielić dwóch budujących ją składników – mówi o płycie artystka. i rzeczywiście, kolejne utwory stanowią rezultat połączenia brzmień generowanych przez – najczęściej stare, analogowe – syntezatory, jak i sampli przeróżnych dzwonków, zegarków, pozytywek bądź badziej tradycyjnych intstrumentów [gitara, harfa]. pomysł nie nowy, jednak w przypadku colleen – porażający swą delikatnością i pięknem.
oto wchodzimy więc w bajkową krainę pełną intrygujących obrazów, tajemnic i wszechogarniającej melancholii. prawdziwa ścieżka dźwiękowa dla naszej wyobraźni, i choć całość trwa niewiele ponad 40 minut – ja nie byłem w stanie oderwać się od tej muzyki, odgrywając całość jeszcze kilka razy pod rząd. dla tych, którzy cenią sobie delikatny, organiczny i „ludzki” ambient ala susumu yokota – album colleen stanie się na pewno jedną z ulubionych płyt.
2003
