Hecq – 0000

Na tegorocznym albumie „Night Falls” Hecq wykonał zwrot w kierunku majestatycznej, ambientowej symfonii (której strzępy są obecne na wszystkich poprzednich płytach), ale jeszcze do niedawna był to jeden z najciekawszych przedstawicieli tak zwanego IDM-u. Benowi Boysenowi udało się tchnąć świeżość w mocno wyeksploatowany paradygmat, czego dowodzi wydany przed rokiem „0000”.

„Moją motywacja jako muzyka jest przetwarzanie różnych doświadczeń. (…) „0000” może być postrzegana jako esencjonalna kolekcja przefiltrowanych wrażeń i drobnych interludiów, albo jako cyfrowo-akustyczny pamiętnik.” – twierdzi autor tego niebywałego materiału, lecz każdy będzie miał własne uniwersum skojarzeń. Dla mnie jest to ścieżka dźwiękowa do filmu o nowej formie życia wewnątrz mikroprocesorów.
Na przemian frenetyczna i kojąca zawartość „0000” nieustannie zaskakuje i zachwyca.
Bliskie warpowej estetyce „elektroniczne mrowisko” rzeczywiście wiedzie tu swoją niezależną egzystencję: w otwierającym całość ambiencie „0001” coś wynurza się z niebytu, by powrócić do niego w finalnym „0017”, zaś wszystko pomiędzy przypomina etapy podróży po tajemniczej fabryce, w której jesteśmy jedyną ludzką istotą. Skonstruowane z matematyczną precyzją beaty rozprzestrzeniają się na tle pulsujących krajobrazów, wywołując wrażenie nieskończoności. Zasady tradycyjnego rytmu i harmonii zostały naruszone; stawiając jedne dźwięki w poprzek innych, Boysen przewartościowuje funkcje i wydobywa z maszyn prawdziwego ducha. Nie stroni też od gry gęsto rozproszonym dźwiękiem – gdy nawet on zanika, cisza staje się częścią konwencji.
Ta muzyka nie mieści się w głowie, wymyka słowom, wdziera w szum i burzy zdrowy rozsądek. Ale właśnie wtedy pozorny chaos okazuje się być konstrukcją dokręconą do ostatniej śrubki, a do człowieka dociera drugie dno IDM-u – kompletna melancholia i pragnienie życia. Chyba nieprzypadkowo w jednym z utworów można usłyszeć dialogi z amerykańskiej ekranizacji „Solaris”, zaś na samym końcu rozbrzmiewa coś w rodzaju epitafium dla HAL-a 9000.
Na przemian frenetyczna i kojąca zawartość „0000” nieustannie zaskakuje i zachwyca. Kolejna znakomita płyta w dorobku Hecq i zarazem następna pozycja obowiązkowa w katalogu Hymen Records.
P.S. Na drugi krążek trafiły kolaboracje i remiksy, wśród których błyszczy „0004” w interpretacji Phylum Sinter.
2007