In Flagranti – Sounds Superb

Sasha Crnobrnja i Alex Gloor w niczym nie przypominają pary ułożonych Szwajcarów. Być może dlatego upatrzyli sobie NYC jako miejsce do życia i grania. A skoro Big Apple, to tylko to z przełomu 70/80. Obłędna, brudna mieszanka disco, new wave, italo, funku czy rockabilly zaprezentowana na dwóch regularnych albumach zespołu całkiem efektownie wpasowała się w czasy renesansu wspomnień tanecznej nowojorskiej subkultury ery Studia 54, podkreślając jej hedonistyczny, ale i kontestacyjny wymiar.
„Sounds Superb” to ich pierwsza próba bezpośredniego zmierzenia się z przeszłością. Im popularniejsze staje się w naszych czasach „nowe” disco, tym większa społeczna chęć sięgnięcia do korzeni i porównywania starego z nowym. W erze mashupów i miliona mixtapeów wypuszczanych codziennie album ten mógłby przejść bez echa, gdyby nie dwa podstawowe jego elementy – selekcja klasyków oraz porywające ich interpetacje.
Warto było odświeżyć przykurzonego Mikea Oldfielda, perełkę francuskiej Nowej Fali Mathématiques Modernes, weteranów hedonistycznego disco Chic czy równie dyskotekowych, co legendarnych The Clash. Wszędzie króluje charakterystyczny funkowy disco beat, sprośne basy, rozbrykane klawisze i dęciaki, a całość zgrano w estetyce lo-fi, dzięki czemu mamy wrażenie przynajmniej częściowego uczestnictwa w tamtej nieznanej nam z bezpośredniego doświadczenia epoce. In Flagranti zajęli się reedycją wszystkich nagrań, dograli niektóre partie instrumentów, wokali, przepuścili przez sito pogłosów, wzmocnili siłę discofunkowej stopy. Ostateczny, bardzo groovy efekt brzmi jak współczesne remiksy wszystkich wymienionych wykonawców wykonane przez…A Certain Ratio, ESG oraz Liquid Liquid.
„Sounds Superb” brzmi dokładnie tak, jak oczekuję od ponadczasowych produkcji – świeżo, choć z szacunkiem dla przeszłości. Zabawnie, z dystansem i niezbędnym poczuciem humoru. Porywająco, tanecznie, a jednocześnie odrobinę dekadencko. Brudne disco nadal żyje i, wbrew zapowiedziom różnych spuchniętych proroków w białych kołnierzykach lub kościstych filozofów w czarnych wyciągniętych swetrach, ma się znakomicie. W tym wszystkim jest jednak pewien szkopuł: In Flagranti nigdy wcześniej nie wydali tak znakomitej płyty! I tak jak w przypadku LCD Soundsystem czy The Glimmers, od współczesnych adeptów starej szkoły disco-funk-punku wolę mniej lub bardziej udatnie podrabianych przez nich nauczycieli. Co tu dużo mówić – ci ostatni brzmią… nowocześniej!

Poniżej lista reinterpretowanych utworów
1. Bohannon – „Dance Your Ass Off”
2. Chilly – „For Your Love”
3. Mike Oldfield – „Platinum”
4. Mathématiques Modernes – „Disco Rough”
5. Chic – „Dance, Dance, Dance”
6. Slimline – „If You Can Dance You Can Do It”
7. The Clash – „Rock The Casbah”
8. Liquid Gold – „Dizzy”
9. B A Robertson – „Bang Bang”

Codec 2009