Przemysław Etamski – Kosmos

Ebbie Roleckt – z jakiego Ty miasta jesteś? Chciałam się z Tobą spotkać 🙂

to nie jest nowa elektronika, to jest pseudo-artystyczny bełkot. microtonal pisz krótsze wywody jeśli chcesz być czytany. pozdrawiam 🙂

moze nie przemawiaja ale o dziwo nie nazwales jego sztuki wyproznianiem sie a z pierwszego posta o piskach i szumach – na czym opiera sie caly raster noton – wynika ze zaliczalby sie do wentylatorowych obesrancow w pierwszej kolejnosci. to raz. dwa, ze dla mnie to raczej tuzy pokroju aphexa sraja na fanow zza wentylatorka kiedy wydaja rzeczy typu analord, czy tez 40% warpa ktory produkuje plyty tasmowo i na sile proboje wepchnac w katalog coraz to popularniejsze odmiany muzyki elektronicznej wspartej gitarami i generalnym miszmaszem, wedle zalozenia „mashemup, itll sell anyway”, co zreszta na wyspach doskonale sie sprawdza. nie wiem tez do konca czy rozumiesz pojecie liberalizmu w dobry sposob. nie mozna nazywac arrtysta nadetym kiedy nie powiedzial ani jednego slowa poza swoim artystycznym wyjsciem poza domowe (czy tez profesjonalne) studio. muzyka broni sie sama. a kwestia poznawania nowosci – lepiej poznawac nowe w duzych ilosciach nawet jesli rozrzut jakosciowy jest od a do z, niz siedziec w starej piwnicy i wiecznie jesc nudle knorra. natomiast zywotnosc dziel zostaw ocenie spoleczenstwu. do tej pory doskonale radzi sobie z ocena wymienonych artystow i poradzi sobie z tytulowym etamskim czyz nie ? podobnie jak (jego dziela) znaczenie – kazdy znajdzie swoje. nie zapominaj tez ze ten album juz spowodowal ze prowadzimy dyskusje o muzyce jako takiej i sztuce – przypomnij sobie jakie albumy ostatnio chodzily ci po glowie i ile z nich omawiales w ten sposob. to juz jest sukces. takoz z ciekaowsci – czego sluchasz normalnie i co uznajesz za kanon muzyki dobrej, tej nie-zza-wentylatora ?

Twórczość Etamskiego i pokolenia podobnych przypomina mi taki obrazek. Artysta włącza wentylator, kuca nad nim i z pełną pasją oraz natchnieniem się wypróżnia. Wszystko to następnie londuje na podstawionym po przeciwległej stronie płutnie. Zasycha i trafia do galeri. Tam grupa fanatyków przeżywa katharsis.

Nadęty liberalizm we wszystkich dziedzinach sztuki lub jak kto woli „eksplorowanie nowych rejonów” – świetnie. Tylko po co, skoro o nowych rejonach zapomina się szybciej niż się je odkryło. To dzieła absolutnie zamknięte przez to ich żywotność określona jest do minimum. Podobnie jak znaczenie.

watpie ze etamski sili sie na jakokolwiek duszna i patetyczna ideologie dla wierszokletow z pokolenia nowego moralno-technicznego niepokoju. faktem jest ze hip hop (powiedzmy) i jego pochodne ewoluuja i jedna z tych galezi jest wlasnie to co zaprezentoweal etamski, a przed nim wspomniany lukid, takze pan o pseudonimie DAK i pewnie kilku innych. na dobra sprawe „Pozbawiony melodii i regularnych struktur” jest tez kazdy album autechre wydany po confield (wlacznie), bo „Pinkanie, szumienie i piszczenie” ktore uklada sie w jakies dzwiekowe frazy to jeszcze nie regularnosc prawda ? i com, przeszkadz im to byc na topie od 15 lat? tak wlasnie kieruje sie wspolczesna elektronika. ciekawe co powiesz tez na dokonania carstena nicolai ? tam przeciez juz tylko „Pinkanie, szumienie i piszczenie”. a ambient ? owszem, mozna stac w opozycji do nowej elektroniki i dalej sluchac dr. albana albo enigmy i jarrea ale tak jak technologia, swiat i muzyka poszly do przodu i eksploruja nowe rejony, co slychac na powyzszym albumie. poza tym, parafrazujac stare prawidlo (przynajmniej w odniesieniu do wspomnianych „wielkoformatowych” artystow ktorych tez pewnie zaliczasz do „zadumanych yntelektualystuf”), miliony ludzi nie moga sie mylic. a jesli cokolwiek mogloby wzbudzic niepokoj to raczej fakt ze niektorzy ludzie nie sa pozytywnie nastawieni do zmian i nie moga wyjsc poza pewne schematy muzyczne. pozdrawiam.

bardzo pozytywne zaskoczenie. przyznaje ze o etamskim wiedzialem niewiele ale teraz chyba czas dowiedziec sie wiecej.
muzyka, oprocz faktycznego bogactwa i sporej gestosci na niewielkiej powierzchni ktora jest krociutki czas trwania EPki jest, rzeklbym, organiczna. nie w tej deadbeatowej formie ale raczej w stylistyce ktora przywodzi na mysl calkiem fantazyjny mikro-swiat ktory zyje wlasnym zyciem niezaleznie od makro-swiata dookola. ten „brudny” wycinek z rzeczywistosci mozna jednak – wedlug mnie – traktowac nie tylko jako wyzwanie dla sluchacza ale tez jako „statement” artysty ktory odwaznie uchyla rabka swojej „piwnicy” i zaprasza innych do odsluchu. polecam wszystkim skorzystac z zaproszenia.zgadzam sie tez ze jest to „nielatwy” material ale zarazem nie-meczacy, czego nie mozna powiedziec o kolejnych plytach wspomnianego prefuse73 czy tez lukida, ktory w swoich nagraniach etapuje frontem dzwieku raczej niz tlem. to duza roznica bo EPka Etamskiego buduje nastroj dzieki tlu wlasni (ponownie imho), na ktorym co raz przewija sie strzepek synkopowatych rytmow przywodzacych echa hip-hopu, ale tego inteligentego, nawet rzeklbym spod znadu dj vadima (jesli jest to hip hop rzecz jasna). ultra-subtelny rytm z „buddha under the table” to jest wlasnie to co tworzy ta EPke wyjatkowa. leciutkie puszczanie oka w strone idmu za pomoca mikro-sampli tylko wzbogaca i tak mocno upakowany material. mniemam ze choc dzielo krotkie, proces tworzenia byl niewspolmiernie dluzszy co slychac od pierwszych taktow. czyli, podsumowujac, 10/10 dla fanow „prawdziwych” nowych brzmien.