Deadbeat – Radio Rothko

Raport ze sceny dub-techno.

Znany dziś wszystkim jako Deadbeat kanadyjski producent Scott Monteith po raz pierwszy usłyszał legendarne nagrania Basic Channel w 1999 roku. Pracował wtedy w rodzimym Montrealu w firmie Applied Acoustics Systems, zajmującej się wytwarzaniem software`u dla syntezatorów. To muzyczne doświadczenie odmieniło całkowicie jego życie – choć rzucił ciepłą posadę dopiero po czterech latach, to już w 2001 roku opublikował dla kanadyjskiej wytwórni Inr_Version debiutancki album „Primordia”, który stanowił jego własną wizję berlińskiego dub-techno. Dziś, w dekadę od tamtych wydarzeń Monteith prezentuje „Radio Rothko” – didżejski miks stanowiący hołd dla pionierów tego nurtu i ambitną próbę pokazania, jak rozwijał się on w minionej dekadzie.

Otwierający krążek jego własny „As We Conquer (09 Edit)” to właściwie tylko głośny pogłos poddany glitchowej obróbce – stanowi on wstęp do kompozycji Torstena Pröfrocka alias Various Artists – „No. 3”. To pochodzące z 1995 roku nagranie w idealny sposób definiuje ówczesne dub-techno – wolno płynący strumień skorodowanych klawiszy niesie postrzępione akordy o metalicznym brzmieniu, pulsując głęboko ukrytym w tle i dochodzącym jakby zza ściany masywnym bitem. Podobnie dzieje się ze słynnym „Granbend” duetu DeepChord – Monteith wycina zeń tylko charakterystyczny analogowy szum, wpisując go w kontekst majestatycznego „Quandrant Dubu I” Basic Channel z 1994 roku. Tutaj mamy już wyraźniejszy podkład rytmiczny i charakterystyczne dla wszystkich produkcji Von Oswald–Ernestus kanalizacyjne brzmienie syntezatorów.

Wraz z „Exigenem” Pendle Coven przenosimy się w dzisiejsze czasy – dub-techno w wykonaniu Brytyjczyków ma zdecydowanie bardziej minimalowy sznyt. Jeszcze inną interpretację kanonu prezentuje sam Monteith – w jego „Port Of Rix” berlińskie pogłosy łapią niemal dyskotekowy puls, wibrując tribalowymi ozdobnikami i mocnym pochodem basu. Równie ekscentrycznie wypada „Electromagnetic Pulse” Quanteca. Niemiecki producent wytacza tutaj bowiem ciężką artylerię – warczący podkład rytmiczny uzupełniają jedynie szorstkie loopy, składając się na wyjątkowo surową i oszczędną wersję gatunku. Kwintesencją tego segmentu miksu okazuje się być ogłuszające falującymi blachami galopujące techno – „Site 312” w wykonaniu Marko Furstenberga.

Wraz ze „Static” Monolake kanadyjski didżej sięga po dubstep. Połamane bity wtopione w wibrującą partię klawiszy prowadzą do kolejnej jego własnej kompozycji – „Magnetic North”. To jeden z bardziej melodyjnych momentów setu. Abstrakcyjne dźwięki wracają już jednak wraz z nagraniem 2562 – „Redux”. Spowolniony pochód basu i bitu wprowadzony przez brytyjskiego producenta wiedzie z kolei do klasycznego „Mango Drive” w wykonaniu Rhythm And Sound, mocno tkwiącego w jamajskiej tradycji muzycznej.

W finale stare miesza się z nowym. Choć rozpoczyna się od cyfrowo brzmiącego „Tswana Dubu (Phase90 Restructure)” Intrusion, który przeradza się w mechanicznego „Stephana” Mikkela Metala, to zaraz potem znów przenosimy się czternaście lat wstecz, by posłuchać zdubowanego house`u w wykonaniu Maurizio („M06A”) i kolejnego hymnu na cześć berlińskiej kanalizacji autorstwa duetu Substance & Vainqueur („Reverbation”). Całość wieńczy sam Deadbeat – jego „Deep Structure” wnosi na album ciepły powiew nadmorskiej bryzy, łącząc taneczny podkład z organicznymi pasażami syntezatorów.

„Radio Rothko” może rozczarować niektórych dosyć oczywistym wyborem nagrań. Ale tak miało być – sięgając po klasyki z Basic Channel i Chain Reaction kanadyjski producent kłania się swym mistrzom, a prezentując nagrania Mikkela Metala, Quanteca czy Pendle Coven wskazuje na najciekawsze zjawiska współczesnej sceny dub-techno. Jeśli potrzebowalibyście kiedykolwiek zaprezentować komuś nie znającemu się na rzeczy esencję tego gatunku – płyta Monteitha będzie idealna na tę okazję.

Agriculture 2010

www.theagriculture.com

www.myspace.com/theagriculture

www.myspace.com/deadbeatcomputermusic