Jego debiutancki album „An Hour Brighter” to podróż w której często spotykamy się z przyjemnym uczuciem deja vu, jednocześnie z każdą minutą znajdując nieznane nam dotąd pierwiastki elektronicznej struktury. I nie ma chyba płyty, nad którą duch Boards Of Canada unosiłby się tak nisko, nie zatracając jednocześnie nieco bardziej racjonalnego stylu Canuppa.
„An Hour Brighter” to powrót do emocji i obrazów znanych z dzieciństwa. To zbiór krótkich zdarzeń, które na długo zachowują się w odmętach naszej pamięci.
Ten majowy, beztroski klimat towarzyszy nam już od pierwszych taktów otwierającego album „On Your Marks”. Leniwe plamy dźwiękowe i dziecięce głosy majaczące w tle, konfrontowane z przejrzystą rytmiką spod znaku chiptune i minimal wprowadzają nas w oniryczny stan, z którego rzadko będziemy się wybudzać. Mocnym punktem krążka jest kojący swym analogowym ciepłem „Cine Fil”, przechodzący w niepokojący „Aurora Reflect” osadzony na ciemnym, pulsującym basie i falujących padach.
Przykładem twórców „Music Has The Right To Children” dłuższe kompozycje przeplatają retrospekcyjne miniatury, kierujące nas czasem w rejony illbientu („This Is Mixed Medium”, „Next Wind”), a czasem w stronę nostalgicznego chilloutu, przypominającego dokonania duetu Freescha („Ballon Go”). Na uwagę zasługuje również senny „Fifth Lake And Screams”, czy syntezatorowy nieco „Falls”. Końcowy „We Can Ride” ze swoim przyszumionym, atmosferycznym tłem zostawia nas w tym miłym odrętwieniu, zmuszając jednak do zastanowienia się, gdzie leży granica pomiędzy zamierzoną inspiracją a biernym kopiowaniem.
Jonathan Canupp jest jednym z tych, którzy tę granicę wyznaczają, jest bowiem artystą, który inspirując się mistrzami gatunku, odkrywa pokłady kreatywnych rozwiązań.
Upływająca właśnie dekada jego muzycznych wędrówek, niech będzie zachętą do sięgnięcia po ten fascynujący, debiutancki krążek. Przecież wszyscy lubimy wracać do przeszłości.
myspace.com/tenandtracer
U-Cover, 2002
