WhoMadeWho – Knee Deep

Imperium kolońskiego Kompaktu wyraźnie zaczyna trzeszczeć w szwach. Oto bowiem z jednej strony niepomny bezlitosnej krytyki, jaka spadła nań po wydaniu ostatniego solowego albumu, Wolfgang Voigt nadal planuje radykalnie awangardowe przedsięwzięcia (obecnie próbuje przełożyć prozę Kafki na minimalowe bity), a z drugiej – Michael Mayer, zawsze sympatyzujący z wyrafinowaną piosenką, wpuszcza do wytwórni zespoły, które wnoszą do jej katalogu „żywą” muzykę, łączącą elementy popu, rocka i szeroko pojętej elektroniki. Do grona tego trzeba zaliczyć duety Walls i Arabian Knighs, projekt Jatoma oraz formację WhoMadeWho.

Duńskie trio z Kopenhagi, które dało się wcześniej poznać z dwóch intrygujących albumów zrealizowanych dla Gommy, wydaje się idealnie pasować do nowych fascynacji Mayera. Świadectwem tego płyta „Knee Deep”, na której zespół nie rezygnując z korzystania z typowo piosenkowej formuły, poszerza swe brzmienie o szeroką paletę brzmień z przestrzeni muzycznego ćwierćwiecza rozciągającego się między 1968 a 1983 rokiem.
Masywny synth-pop, za który do tej pory lubiliśmy WhoMadeWho znajdujemy tu w dwóch utworach – „Musketeer” i „Nothing Has Changed”. Choć duńscy muzycy sięgają w nich po przejmujące pasaże onirycznych klawiszy, flirtując z wczesnymi dokonaniami Depeche Mode, śpiewają z dandysowską manierą, nie kryjąc fascynacji wokalną manierą Bryana Ferry, to nie boją się wrzucić między te idealnie pasujące do siebie tryby tanecznej maszyny… psychodelicznie rozmarzone wokalizy czy przemysłowo brzmiące efekty, wywiedzione w prostej linii z dokonań krautowych gigantów w stylu Can czy Neu!

Odwrotna sytuacja zachodzi w „Two Feet Off Ground”. Tutaj bowiem to rytmika podporządkowana jest transowemu graniu o krautowym charakterze, a jako ozdobnik pojawia się synth-popowa zagrywka na klawiszu – soczysta melodia, zamaszyście rozlewająca się po galopującej partii hipnotycznych bębnów.

WhoMadeWho dał się również poznać z nowofalowych inklinacji. Nie brak ich również i na tej płycie. Ale choć „Every Minute Alone” zaczyna się od metalicznego riffu gitarowego rodem z „Outdoor Miner” Wire, to szybko zostaje on zakamuflowany łańcuchowo pęczniejącymi syntezatorami niesionymi przez paradujący bez jakiegokolwiek obciachu twardy bit techno.

Jeszcze ciekawiej wypada otwierający całość „There`s An Answer”. W tym przypadku kopenhaska formacja rezygnuje ze struktury popowej piosenki, oddając pole głębokiej elektronice o zmiennym pulsie. Mimo, iż w utworze funkcjonuje linia wokalna, całość sprawia wrażenie klubowego jamu o „żywym” feelingu. Wrażenia tego nie udało się jednak powtórzyć formacji w podobnym utworze umieszczonym pod koniec płyty – „Checkers”. Zbyt dosłowne odwołanie się do klasyków z Underworld, przy wymodelowaniu brzmienia na bardziej rockowe, sprawiło że utwór osunął się w stronę jakiegoś nieudanego remiksu U2. Jeszcze mniej przekonywująco wypada kończący całość „We`Re Alive, It`s A Miracle”. Tym razem Duńczycy próbowali pożenić wokalną psychodelię z nowofalowym nerwem i… jazzową instrumentacją. Efekt okazał się niestety ewidentnie niestrawny.

WhoMadeWho pokazują na „Knee Deep”, że są muzycznymi erudytami i nie brak im odwagi w żonglerce dźwiękowymi cytatami. To jednak nie zawsze wystarcza, żeby nagrać interesujący materiał. Trzeba jeszcze mieć coś własnego do powiedzenia. I tego kopenhaskim muzykom też odmówić nie można – kilka nagrań z płyty jest tego świadectwem. Nie wszystkie eksperymenty formacji wiodą jednak w sensownym kierunku, co na tak krótkim krążku, jakim jest „Knee Deep”, jest wyjątkowo łatwo zauważalne. W efekcie nowe dokonanie WhoMadeWho pozostawia lekko irytujące uczucie niedosytu.

www.kompakt.fm

www.myspace.com/kompakt

www.whomadewho.dk

www.myspace.com/whomadewhomusic
Kompakt 2011