Fiński producent Aleksi Perala, znany także jako Ovuca, powołał do życia jednoosobowy projekt Astrobotnia na początku tego stulecia. W roku 2002 wydał nakładem wytwórni Rephlex trzy albumy („Part 01”, „Part 03”) i epkę („Part 02”), stając się tym samym jedną z wizytówek brzmienia kultowego labelu. Teraz, niespełna 10 lat później, Perala prezentuje prequel tych wydawnictw, nagraną w roku 2001 płytę „Part 00”. Jest to więc swego rodzaju podróż w czasie – nie tylko do początków Astrobotni, ale i do złotej ery braindance’u.
Całość jest utrzymana w stylu klasycznego IDMu, gdzie syntetyczna, nierzadko plemienna rytmika rozprzestrzenia się na tle rozległych ambientowych pasaży, syntezatorowych linii melodycznych i trzeszczących, chrupiących sampli. O swojej maestrii w tej materii Perala nie musi nikogo przekonywać, wystarczy posłuchać otwierającego album utworu „Time Shifting Window” czy następującego po nim „New Earth”. Obydwa stanowią mistrzostwo świata w swojej klasie. W miniaturze „Space Camp” zachwycają syntezatorowe arpeggia, w „Hydrocortisone Saga” – niebiańska atmosfera pozbawionej beatu, kojącej melodii. Finalny „Rauhalankuja” urzeka fortepianową melancholią w minimalistycznym duchu Philipa Glassa.
http://www.youtube.com/watch?v=M5zMhAahB54
„N-Dimension”, „The Message”, „Fever” i „G-Force” to z kolei przedstawiciele ekstremalnej odmiany pojemnej konwencji, a mianowicie breakcore’u – pędzące w szaleńczym tempie, połamane bity ustawiono w poprzek przestrzennych podkładów i frenetycznych synthów. Perala znakomicie odnajduje się zarówno w utworach oscylujących wokół powolnych rytmów, jak i energetycznych kompozycjach, które z łatwością odnalazłyby się na klubowym parkiecie (pod warunkiem, że nie jest to klub grający house).
„Part 00” w niczym nie ustępuje swoim poprzednikom – to brakujący element układanki i synteza tego, co w Astrobotni najlepsze. Czas obszedł się z muzyką Fina łaskawie; gdyby nie świadomość okresu, w którym powstała, płyta z powodzeniem mogłaby uchodzić za materiał zrealizowany współcześnie. Trudno o lepszą ocenę muzyki elektronicznej, która starzeje się jak bodaj żadna inna.
Aleksi Perala | 2011
