Sprawnie złożona kolekcja tanecznych nagrań o przebojowych melodiach.
Ten młody Brytyjczyk jest jednym z tych producentów, którzy opuścili swą ojczyznę, aby przenieść się do mekki wszelkiej maści twórców nowej elektroniki – Berlina. Nic w tym dziwnego, bo przecież od początku swej działalności współpracował on niemal wyłącznie z niemieckimi wytwórniami – choćby Compost czy Dirt Crew.
Jego debiut sprzed sześciu lat był zainspirowany miłosnym wspomnieniem z wakacji i nosił sympatyczny tytuł „Romance Gdansk”. Od tamtej pory angielski twórca wyrobił sobie opinię speca od sprawnego łączenia klubowej rytmiki z popową melodyką. Tak też brzmi pierwszy album Jaya Shephearda, opublikowany przez jego własną tłocznię – Retrofit.
Zaczyna się od modnego ukłonu w stronę organicznego deep house’u – i rzeczywiście „Forty Eight Stacy” pulsuje masywnymi bitami i klangującym basem, stanowiącymi podkład dla zmysłowego śpiewu tajemniczej wokalistki. Podobny klimat odnajdujemy potem w „Up Denali” – bo brytyjski producent zestawia tu perlistą partię klawiszy z chwytliwym refrenem. „Here Comes” lokuje się z kolei bliżej nastrojowego house’u z Nowego Jorku – przywołując smagnięciami eterycznych syntezatorów echa dawnych dokonań artystów z Nu Groove.
Powiew ciepłej bryzy znad Balearów przynosi „Climbing Faces”, wpisując się zgrabnie w kontekst klasycznego disco, wyrażonego typowym dla tego gatunku zestawieniem zamaszystych smyczków z melodyjnym motywem wygranym na fortepianie. Bardziej funkowa wersja stylu pojawia się natomiast w „Zippin’” – słyszymy tu bowiem kumkające akordy gitary i zażywne tony piano. Do zestawu tego pasuje osadzony na dubowym pulsie „Type IA”, wprowadzając ze sobą przyjemne tchnienie jamajskiej egzotyki.
W kontekście typowo europejskiego electro-house’u osadzony jest „Orbis Tertius” z oldskulowym samplem hożego pokrzykiwania w tle. Jeszcze lepiej wypada próba zmierzenia się Anglika z tą samą estetyką w „Be Dangerous” – bo nagranie wprost eksploduje energetycznym zestawieniem rozedrganego basu z rytmicznie edytowaną wokalizą.
Popowe inklinacje Shephearda dochodzą do głosu najbardziej w dwóch innych utworach. „Signs” to sprężysty house przycięty do formatu radiowej piosenki – z klawiszowym motywem niemal żywcem zaczerpniętym z „Computer Love” Kraftwerku. Echa brytyjskiej muzyki tanecznej z połowy lat 90. przywołuje również „Two Much Love”. Euforyczny hymn w stylu rave łączy pomysłowo oniryczny śpiew w stylu Kirsty Hawkshaw z Opus III z dynamicznym podkładem rytmicznym rodem z dokonań Bassheads. Jednym słowem – hit!
„Home & Garden” wypada przyzwoicie – to sprawnie złożona kolekcja tanecznych nagrań o przebojowych melodiach. Nie zmieni ona oczywiście biegu nowej muzyki, ale słucha się jej z dużą przyjemnością. Ot – klubowy album środka.
Retrofit 2013
www.retrofitlabel.wordpress.com
