Podobnie jak ostatni album Boards Of Canada, również i najnowsze dzieło Arovane jest dokładnie takie, jakie mogliby sobie fani obu tych projektów wymarzyć.
Spośród wszystkich producentów wyrosłych z IDM-owego boomu połowy lat 90., zapoczątkowanego przez Aphex Twina i Autechre, najciekawsze rezultaty osiągnął w swej twórczości Uwe Zahn znany pod pseudonimem Arovane. Być może fakt, że nagrywał on dla mało znanych niemieckich wytworni DIN i City Centre Offices, a nie do wszechwładnego w tamtym czasie Warpu, sprawił, że jego nagrania nie zostały w pełni docenione przez muzyczną (szczególnie angielskojęzyczną) krytykę. Tymczasem większość dokonań Arovane z lat 1998 – 2004 to rzeczy znakomite w swym gatunku, a najpełniej objawiający talent Zahna album „Tides” – to płyta doprawdy wybitna.
Być może brak bardziej spektakularnych sukcesów sprawił, że niemiecki producent podjął w pierwszej połowie minionej dekady decyzję o zaprzestaniu muzycznej działalności. Ostatni utwór na wydanej w 2004 roku płycie „Lilies” nie bez powodu nosił tytuł „Good Bye Forever”. Co prawda potem berliński twórca dał jeszcze kilka koncertów – ale w końcu naprawdę słuch o nim zaginął. Fani jednak domagali się jego powrotu – i ku zaskoczeniu ich wszystkich kilka tygodni temu amerykańska wytwórnia n5MD ogłosiła, że niebawem jej nakładem ukaże się nowy album Arovane.
„Ve Palor” to kolekcja utworów powstałych na przestrzeni ostatnich lat – zarówno w 2002, jak i 2013 roku. Przesłuchanie płyty wskazuje jednak, że nie ma między nimi żadnych różnic. Dwanaście premierowych utworów Zahna brzmi dokładnie tak, jakby czas zatrzymał się dla ich autora dekadę temu. To nie zarzut – niemiecki producent wypracował sobie własny styl – i z powodzeniem rozwija go po długiej przerwie, sprawiając swym dawnym fanom wielką frajdę. To oczywiście IDM w swej najbardziej klasycznej postaci – uzupełniony charakterystyczną dla Arovane romantyczną melodyjnością.
Oto w „scrai-N” uderzają sprężyste breaki – to ślad hip-hopowych fascynacji Zahna. Ich dynamiczne brzmienie tonują lekko brzęczące syntezatory o kojącym sznycie. Podobnie wypada umieszczony na finał „foldt”. Tu niemiecki producent wspina się na wyżyny elektronicznej poezji – splatając mocne bity z urzekającą partią monumentalnych klawiszy. Chrzęszczący puls tętni z kolei w tytułowym „ve palor” – a towarzyszą mu bajkowe dźwięki w stylu Boards Of Canada. Jeszcze bardziej ambientowy ton ma „c ll lt” – ponieważ ćwierkające efekty zanurzone zostają tu w szeroko rozlanym tle.
„cleiy” odsłania fascynację Zahna glitchowym technikami dekonstrukcji dźwięku. Zagęszczone rytmy stanowią tu ciekawy kontekst dla klawesynowo brzmiących syntezatorów. Wątki te rozwijają jeszcze bardziej w stronę dawnych dokonań artystów rodem z Mille Plateaux czy Raster Noton utwory „ccale ecou” i „leptr”. Tym razem łopoczące perkusjonalia wchłaniają chmurne pasaże przeciągłych klawiszy, upstrzone dyskretnie ćwierkającymi ozdobnikami. „deep” i „cae nij” mają bardziej zredukowany charakter – i wydaje się, że właśnie na tych kompozycjach najbardziej wyraźny ślad odcisnęła powszechna w minionej dekadzie tendencja do minimalizowania brzmienia. Subtelny wpływ obecnych trendów na elektronicznej scenie słychać z kolei w „gniddt” – bo jeśli ktoś by się uparł, mógłby doszukać się tutaj dalekich wpływów brytyjskiej bass music.
Podobnie jak ostatni album Boards Of Canada, również i najnowsze dzieło Arovane jest dokładnie takie, jakie mogliby sobie fani obu tych projektów wymarzyć. Zarówno brytyjscy producenci, jak i ich niemiecki kolega, z pełną premedytacją unikają radykalnego uwspółcześniania swej muzyki. I to dobrze – bo dzięki temu ich premierowe nagrania zachowują ten sam urok i wdzięk, co niegdyś. Od eksperymentów jest młodzież – klasycy powinni zachować dostojeństwo.
n5MD 2013
Nie za bardzo wiem czy autor recenzji naprawdę znał dawną twórczość Uwe Zahna, bo ta płyta,poza tym że całkiem średnia, to ze starym Arovane ma niewiele wspólnego. To jakaś kalka Autechre z elementami Arovane. Mimo że jestem/byłem wielkim fanem Arovane to niestety muszę przyznać że nie wiem po co ta płyta w ogóle powstała. Ja po trzech przesłuchaniach serdecznie dziękuję. BoC natomiast mogę słuchać bez końca i tu faktycznie można mówić o kontynuacji…
troszkę wymęczona ta płytka a Lilies była taka piękna
Dokladnie! Świetny powrót! Świetny album! 🙂
Tak, to świetny album, generalnie porządny, oldskulowy IDM, ale poza — dosłownie — kilkoma momentami, nie zostało na „Ve Palor” prawie w ogóle nic ze starego Uwe Zahna. Za to z moich głośników wylało się podczas sesji odsłuchowej tego albumu mnóstwo „środkowego” dorobku Autechre. Nawet nazwy utworów to zerwanie z dotychczasowym stylem Arovane’a i przyjęcie metody nazewniczej Ae. Trochę szkoda, że postanowił powrócić z cudzym materiałem, zamiast kontynuować swój własny, niepowtarzalny styl muzyczny.