Zeszło mi aż pół paczki. A ty ile chusteczek zużyjesz przy odsłuchu ‚The Day The Sky Fell In’?
Antigone jest rezydentem paryskiego klubu Concrete, jego pierwsze wydawnictwa ukazały się w Construct Re-form, Concrete Music, potem w Children Of Tomorrow. Styl jego produkcji, od czasów pierwszej EPki, wyraźnie zmienił się, dojrzał. Swój debiutancki gig zagrał w paryskim Rex Club.
Posłuchajcie jak brzmi nowa fala romantycznego (!) techno, prosto spod rąk utalentowanego Paryżanina, wydana pod szyldem wytwórni Indigo Aera.
„Words Of Silences” feat. Cheyenne, kojarzy mi się z przebudzeniami, z ciężkimi westchnieniami, z kocim przeciąganiem się, po długiej drzemce na ciepłym piecu kaflowym. Utwór budowany jest na rytmice tańca latynoamerykańskiego, aż ma się ochotę kołysać biodrami. Po krótkiej chwili wchodzą w niego ambientowe muśnięcia. Otulają go melodyjne szumy, lekkie, zwiewne szepty i tchnienia. Utwór w trakcie wybrzmiewania kolejnych fraz zdaje się rozkwitać, rumienić, nabierać siły.
„Third From Sun” – tytuł, który jest jak zagadka w krzyżówce, aż prosi się, żeby odpowiedzieć sobie na pytanie – co jest trzecią z kolei planetą od słońca? No i w istocie brzmi on ziemsko. Jest twardy, ale nośny. Szorstki, ale gładzony przez wiotkie dźwięki. Zarysowany ambientowymi padami, z mocno znaczoną rytmiką, zdaje się namawiać, żeby przymknąć powieki i wirować razem z nim. Wiem z własnego doświadczenia, że nie zawodzi, można mu zaufać.
„Words Of Silences” w remiksie Jaspera Wolff’a i Maartena Mittendorff’a rozpędza się dłużej niż jego pierwotna wersja. Ale jak już odnajdzie swoje tempo, to trudno go zatrzymać, jest najbardziej taneczny ze wszystkich numerów na EPce. Ale to wciąż nie jest typowe narzędzie parkietowe.
Warto także dodać, że wydawnictwo, w wersji ekskluzywnej, zawiera bonusowy track, pt. „The Purple Testament”.
Francuskie techno ma w sobie ‚to coś’, obdarzone jest wielką siłą przyciągania i dla mnie brzmi niezwykle charakterystycznie. Antigone godnie je reprezentuje. Chciałabym bardzo usłyszeć kiedyś te dźwięki w najnowocześniejszej dzielnicy Paryża – La Défense. Myślę, że właśnie to miejsce idealnie skomponowałoby się ze stylistyką, właściwą temu młodemu artyście.
