Już jutro (12.09.) w Sopocie startuje kolejna edycja Open Source Art Festival.
Tematem przewodnim tegorocznej odsłony festiwalu jest hasło: Chłód | Sterylność | Surowość | Źródło. – OSA 2014 będzie pełna chłodnych powiewów mechanicznych, surowych, chrupiących rytmicznych pętli. Dźwięki i obrazy nasycone zostaną echem szmerów i stworzą sieć oplątując odbiorcę niespokojną aurą – wyjaśniają organizatorzy.
Obok występów artystów, powstał również program edukacyjny wymiany Future Media Art Exchange. Odbędą się warsztaty i koncert przy współpracy z Biurem Dźwięku Katowice, zaś warsztaty Source Glitch Art poprowadzi Wojtek Morawski.
Grupa Projektowa (Marta Jagielska, Monika Gościnak, Natalia Liput) wykona interaktywną, opensourcową rzeźbę w przestrzeni Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie. Festiwal otworzy performance Vanessy Gageos. Podczas tegorocznej edycji OSA Festival odbędzie się premiera najnowszej płyty Roberta Curgenvena oraz pierwszy (na świecie!) koncert Maps and Diagrams.
Line-up:
12.09.2014 | PGS Sopot
20.00 Vanessa Gageos
21.00 Rob Curgenven
22.00 We Will Fail
23.00 Forest Swords
13.09.2014 | PGS Sopot
20.00 Ceglarek/Dybała
21.00 Mirt/Ter
22.00 Gaap Kvlt
23.00 Emptyset
14.09.2014 | Centrum św. Jana
19.00 WO
20.00 Marcus Fjellström
21.00 Maps and Diagrams
Vanessa Gageos
Urodzona w 1989 roku w Bukareszcie w Rumuni, obecnie mieszka w Berlinie. Działa w dziedzinie instalacji multimedialnych i performance z wykorzystaniem dziedziny media art. Występowała podczas festiwalu Transmediale w Berlinie ZKM – Centrum Sztuk Multimedialnych Karlsruhe. W swoich projektach łączy elementy natury i zjawisk technologii. Jej prace dotyczą podstawowych idei ewolucji i technologii. Podczas OSA 2014 zaprezentuje projekt pt. „-logy” – eksportując wymianę energii pomiędzy człowiekiem a maszyną/ technologią.
Rob Curgenven
Robert Curgenven (1974) jest australijskim kompozytorem/artystą tworzącym muzykę ambient. Mieszka w Kornwalii. Jego twórczość obejmuje pracę nad zjawiskiem rezonansów wytwarzanych poprzez gramofony i harmonicznych instrumentalnych brzmieniach gitary. Opierając się na fizyczności dźwięku – i to nie tylko fizyczne oddziaływanie na ciało, ale sposób, w jaki dźwięki mogą kształtować nasze postrzeganie przestrzeni i upływu czasu. Curgenven wykonał ponad 200 koncertów, od 2005 roku w Australii i Europie, w tym Klub Transmediale, Ultrahang Festival (Budapest), Feste dell Acqua (Vicenza / Włochy), Audiograft Festival (UK), określić Festival (Dania), Centrum Sztuki Współczesnej (Gdańsk ) i Alice Springs Festival Desert. Przedstawiał dźwięk jako audiowizualne i rzeźbiarskie prace w wystawach grupowych, które obejmują Transmediale (Berlin) i 10 lat microsound (Diapason Gallery, New York), jak również galerie w całej Australii, Włoch, Francji, Wielkiej Brytanii, Niemczech i na wystawie indywidualnej w Centrum Sztuki Współczesnej, Toruń (Polska).
Podczas OSA 2014 odbędzie się premiera nowego projektu Roberta pt. „They tore the earth and, like a scar, it swallowed them”.
We Will Fail
We Will Fail to projekt skupiający się na przyjemności błądzenia. Nagrania terenowe, sample z taśm, szumy, syntezatory i elektroniczna perkusja zmieszane są tu w dziwaczną, odwołującą się do estetyki techno całość. Za projekt odpowiada Aleksandra Grünholz – z wykształcenia projektant graficzny, z pasji muzyk, twórczyni działająca na polu audioperformansu. Współpracuje z wieloma artystami i muzykami, współtworzy grupę artystyczną OKO, a z Piotrem Tkaczem działa w duecie Tirips.
– Zależało mi na stworzeniu czegoś, co nie pozostawia słuchacza obojętnym, oddziałuje na niego – tak o debiutanckim albumie swojego autorskiego projektu We Will Fail mówi Aleksandra Grünholz. Płyta „Verstörung” jest przede wszystkim efektem jej kolekcjonerskiej pasji, artystka bowiem od lat budowała bogatą bibliotekę najróżniejszych odgłosów – od tych generowanych przez sprzęt muzyczny, przez zgrywki z taśm po field recording. „Od jakiegoś czasu klarowała mi się wizja, jak te zbiory wykorzystać i połączyć w spójną całość, dopiero jednak w ubiegłym roku miałam odpowiednią ilość czasu i zaczęłam pracować nad albumem” – mówi sama twórczyni. Cały materiał to wielowarstwowa wyklejanka dźwiękowa dla której spoiwem staje się hipnotyzujący rytm. Sam tytuł albumu „Verstörung” miał być tropem odsyłającym dalej: „W tym wypadku to tytuł książki Thomasa Bernharda traktującej między innymi o niemożliwości komunikacji”. Z czego najbardziej zadowolona jest zaś sama autorka? „Z tego, że nie nudzi mnie ten materiał mimo ogromnej ilości czasu, jaki z nim spędziłam.” [nasza recenzja – „Verstörung”]
Forest Swords
„Niewątpliwie, znów wkraczamy do ciemnego lasu…Strzeliste, wysokie drzewa, oddechy dzikich zwierząt, echa śpiewu odległych przodków, odciski przechadzających, niegdyś temu mitycznych armii. Mniej więcej takie skojarzenia nasuwają się przy kolejnym spotkaniu z twórczością Matthewa Barnesa.
W 2010 Forest Swords wypuścił na światło dzienne swój pierwszy 42-minutowy EP/longplay „Dagger Paths”, którym mocno zamieszał na elektronicznej scenie. Album przyniósł sporą dawkę ożywczego i odkrywczego podejścia do muzyki, którą Anglik zaczął tworzyć dość spontanicznie i po dłuższej przerwie od czasu udzielania się w młodzieżowych kapelach punkowych.
Młody mieszkaniec półwyspu Wirral ma szerokie horyzonty upodobań muzycznych, oprócz wspomnianego punka, wspomina w wywiadach sympatię do artystów spod szyldu Kill Rock Stars czy Warp. Barnes jest też wielbicielem hip-hopu, dobrego r&b (cover Alliyah na „Dagger Paths”), nie ukrywa też swej fascynacji dubem czy reggae. Bardzo ceni artystów z klarowną wizją swojej działalności jak, np. Deftones, Smashing Pumpkins, Björk czy The Knife. Sam Forest Swords w klarowny sposób podchodzi również do pomysłu na swoje miejsce w artystycznej przestrzeni, dlatego zarówno muzyka, poligrafia czy teledyski (tworzone samodzielnie ze starych bezpłatnie dostępnych filmów instruktażowych) spajają się w jedną przemyślaną całość”. [fragment recenzji Bartka Woynicza]
Piotr Ceglarek (Pollux) i Jan Dybała to śląscy twórcy multimedialni, absolwenci Katowickiej Akademii Sztuk Pięknych. Łączy ich zamiłowanie do syntezy dźwięku i ciągłe eksperymenty w obrębie różnych estetyk. Od 2007 roku wraz z Ronnie Deelenem współtworzyli m.in. 8-bitowe trio RGBoy, oraz retro-syntezatorowy projekt Teleport Katowice. Na początku 2014 roku wraz z Zuzanną Waltoś w ramach działalności Instytucji Kultury Katowice Miasto Ogrodów powołali do życia projekt Biuro Dźwięku Katowice – integrujący lokalnych twórców muzyki elektronicznej w ramach otwartych sesji, warsztatów i koncertów. Najnowszy projekt – Duet Ceglarek & Dybała gra improwizowane pejzaże dźwiękowe na dwa syntezatory modularne.
Mirt/Ter
Tomek Mirt to ceniony muzyk, utalentowany grafik, współtwórca pierwszej polskiej manufaktury produkującej syntezatory modularne XAOC Devices, właściciel niezależnej oficyny wydawniczej cat|sun, nierzadko współpracujący z wytwórniami Monotype Records i Bocian. Jako artysta nie pozwala się łatwo zaszufladkować, wciekając od estetyki ambientu czy postindustrialu. W unikalny sposób łączy dźwiękowe eksperymenty z przystępnością pozbawioną banału. Płynnie porusza się między chaosem i porządkiem, błędem a celowością działania, rozmyciem a drapieżnością, wreszcie między brzmieniami kreowanymi na analogowych modularach, dźwiękami instrumentów akustycznych i odgłosami przyrody utrwalonymi na rejestratorach. Współpracował z wieloma ważnymi dla sceny elektronicznej i eksperymentalnej artystami z całego świata, m.in. z Ralphem Wechowskim, Wolframem, Angelicą Casteló, czy Black Forest/ Black Sea. Na żywo występował na takich imprezach jak Unsound, WIF czy Flussi. W swoim dorobku ma kilkanaście albumów, w tym dziewięć solowo wydanych w Polsce, Włoszech i USA. Unikalny styl wypracował grając przez lata z zespołami One Inch of Shadow, oraz Brasil and The Gallowbrothers Band, przede wszystkim jednak występując solowo i w duecie z Magdą TER.
TER artystka zafascynowana analogową muzyką elektroniczną, jedna z niewielu kobiet w Polsce, która regularnie wykorzystuje na żywo syntezatory modularne. Przez szereg lat występowała w zespole Brasil and the Gallowbrothers Band. Jej zeszłoroczny solowy debiut „Fingerprints” (nasza recenzja) spotkał się z ciepłym przyjęciem w Polsce i nie tylko. Występowała na prestiżowych imprezach w kraju (np. krakowski Unsound), jak i za granicą (m.in. w londyńskim klubie Cafe OTO)
Tajemnicza postać w kapturze. Podobno pochodzi z Polski, ale sposób w jaki opowiada dźwiękiem sugeruje, iż mógłby być reinkarnacją jednego z egipskich kapłanów, który zagubił się w drodze między fabrycznymi pustostanami Detroit a berlińskimi zagłębiami klubowymi. Gaap Kvlt lubi mylić tropy. Na szczęście pozostawia ślady w postaci nagrań. Jego dotychczasowy dorobek to między innymi dobrze przyjęta krótka acz treściwa kaseta „Inconnu” i dwa przedziwne, nienazwane mini CD przygotowane na festiwale Unsound 2013 i Trans:Wizje. Przy okazji tych imprez Gaap Kvlt objawił się też słuchaczom, osobiście racząc ich autorskim zestawem gęstych, ciężkich i transowych dźwięków.
Debiutancki album artysty bez twarzy znanego jako Gaap Kvlt nosi tytuł „Void”. To dość przewrotna nazwa zwłaszcza w kontekście charakterystycznego języka muzycznego jakim posługuje się twórca. Gaap Kvlt nie lubi bowiem próżni, całą dostępną przestrzeń skrzętnie zapełnia szumem, niskimi, falującymi tonami, wprawiającymi w trans zrytmizowanymi strukturami dźwiękowymi, ciężkimi industrialnymi bitami i budzącymi grozę odgłosami. – W muzyce wykorzystuję niespokojne i chłodne brzmienia, bębny oraz nagrania terenowe z krajów Maghrebu i Bliskiego Wschodu – przemawia twórca. Debiutancki album „Void” także wbrew innemu znaczeniu tytułu, jest ważny. Artysta po raz pierwszy mierzy się z dłuższą formą. – To pozwoliło mi na większą różnorodność kompozycji i budowanie klimatu – raczy wyjaśnić Gaap Kvlt. Obiecuje, że wraz z ciepłym pustynnym wiatrem i nieprzeniknionym mrokiem saharyjskich nocy zaklętych w dźwiękach „Void” przyniesie nam jeszcze więcej niepokoju, więcej transu i nowe fatamorgany.
Emptyset
Emptyset to brytyjski duet z Bristol utworzony w roku 2005 przez Jamesa Ginzberga i Paula Purgasa. Działają w obszarze performance, instalacji oraz ruchomych obrazów badając fizyczne właściwości dźwięku oraz wpływ pola elektromagnetycznego i architektury na procesy powstawania obrazu. Są spadkobiercami dziedzictwa mediów analogowych. Badają strukturę i materię w sztuce oraz granice pomiędzy hałasem a muzyką. Płyty Recur i Collapsed wydane zostały przez wytwórnie Raster-Noton. Płyta Medium to nagrania terenowe zarejestrowane w Woodchester Mansion – niezwykłej posiadłość położonej w rozległym parku niedaleko Nympsfield. Emptyset produkują instalacje dla Tate Britain and the Architecture Foundation w Londynie oraz grają występy na żywo w Kunsthalle Zurich i Sonic Acts XIV.
„Ginzburg i Purgas wykorzystując typową dla bristolskiej sceny elektronicznej fascynację mrocznymi dźwiękami basu, doprowadzają na swym nowym krążku ciężkie i masywne brzmienia do maksimum, tworząc morderczą muzykę z pogranicza dubstepu, techno, noise’u i drone’u. Odbywa się to poprzez odarcie poszczególnych nagrań niemal ze wszystkich możliwych ozdobników i sprowadzenie ich do wspólnego mianownika, którym jest potężny rytm. Siarczyste bity uderzają więc w głośniki z siłą atomowych eksplozji, a wtórują im warczące basy wprawiające podłogę w tektoniczne drżenia. Jedynymi uzupełnieniami majestatycznych pochodów tego mechanicznego rytmu są radykalne przestery – pulsujące szumy o wysokiej częstotliwości oraz zawiesisty pomruki chmurnych dźwięków o niskiej częstotliwości.” [fragment recenzji Pawła Gzyla]
WO
Wojciech Morawski absolwent kulturoznawstwa na UAM w Poznaniu, artysta multimediów i muzyk poruszający się w stylistyce drone/ambient/minimal, pracuje z techniką sprzężenia zwrotnego; kurator wydarzeń muzycznych. Zajmuje się programowaniem dsp oraz interaktywnych wizualizacji. Kompozytor muzyki teatralnej.
W 2012 roku zagrał serię koncertów w Japonii, a także stworzył muzykę i zdarzenia multimedialne do spektaklu „Gift”, zrealizowanego, z jedną z czołowych japońskich tancerek Yuka Seike. Współpracował z najważniejszymi instytucjami kultury w Polsce, m.in. Instytutem Teatralnym w Warszawie, Narodowym Instytutem Audiowizualnym, Fundacją Malta, Centrum Sztuki Dziecka, HAT Center.
Tworzył prace, grał koncerty i prowadził warsztaty m.in. podczas Festiwalu Transvisualia, Okno, Malta Festival, Inspiracje. Brał również udział w MediaLabach organizowanych w Polsce, także jako uczestnik Master Class. Występował zagranicą, m.in. w Niemczech, Austrii, Rosji, Włoszech, Wielkiej Brytanii. Tworzy muzykę i multimedia do spektakli dla dzieci: „Śpij” Teatr Baj (2012), „Nusia i wilki” Opolski Teatr Lalki i Aktora (2012), „brzUCHO” Wrocławski Teatr Lalek (2013). Nagradzany za wykonywaną na żywo muzykę do przedstawienia „Śpij”, wraz ze spektaklem grał na najważniejszych światowych festiwalach teatru dla najmłodszych (m.in. Bolonia, Berlin, Hamburg).
Prowadzi także warsztaty z zakresu multimediów, muzyki elektronicznej oraz interaktywnych instalacji dla dzieci, młodzieży i dorosłych (m.in. w ramach projektu Stary Browar Nowy Taniec dla Dzieci i Teatralna Klasa w Instytucie Teatralnym).
Marcus Fjellström
Urodził się w Szwecji w 1979 roku. Marcus Fjellström jest kompozytorem i artystą multimedialnym. Jego sztuka mieści się w zakresie czysto orkiestrowym poprzez muzykę elektroniczną i projekty audiowizualne. Współpracował z Swedish Royal Ballet, Scottish Chamber Orchestra i Sinfonietta Cracovia, a także w wielu innych orkiestrach, zespołach oraz z solistami niezależnych wytwórni płytowych. Fjellström studiował kompozycję i aranżację w Szkole Muzycznej w Piteå, Szwecja, którą ukończył z wyróżnieniem w 2005 roku. Miesiąc po ukończeniu debiutował z pełnometrażowym albumem „Exercises in Estrangement”, który został wydany przez Lampse Audiovisual Recordings i zebrał entuzjastyczne recenzje. Jego drugi album „Gebrauchsmusik” został wydany przez tę samą wytwórnię, a w 2010 roku album „Schattenspieler ” został wydany przez Miasmah Recordings.
W 2008 roku ukończył swój pierwszy większy utwór audiowizualny, eksperymentalny film animowany z muzyką elektroniczną „Odboy & Erordog, episode 1”. Od tego czasu napisał kilka utworów audiowizualnych obejmujących klasyczne instrumentarium , w tym „Lichtspiel Mutation 1” dla Sinfonietta Cracovia , „Imaginarium” dla Norrbotten NEO i „Odboy & Erordog”, „Odboy & Erordog, Episodes 2 & 3” dla the peärls before swïne experience.
W swoich pracach , Fjellström często ma na celu łączenie przeciwieństw, tak, że nie są ze sobą sprzeczne, lecz łączą się w naturalny trzeci element. Jego wpływy muzyczne wahają się od elektroniki (Aphex Twin i Autechre), przez impresjonistów kompozytorów Maurice’a Ravela i Claude’a Debussy’ego, a kończąc na takich twórcach jak György Ligeti i Johna Cage. Ostatnie projekty to utwór symfoniczny taniec „Again”, a z kolei 22 minutowy utwór audiowizualny „Odboy & Erordog, Episodes 2 & 3” miał premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie w 2013 roku.
Maps and Diagrams
Od czasu wydania utworu na kompilacji „RND_0.34873349921” dla wytwórni Pause_2 w roku 2001, Maps adn Diagrams pojawił się w wielu znaczących wytwórniach: Static Caravan, Nomadic Kids Republic, Beko DSL, Fluid Audio, Time Released Sound, Chemical Tapes, Smallfish, Toytronic, Expanding Records and both Moamoo and Symbolic Interaction in Japan – by wymienić tylko kilka. Pod nazwą Maps and Diagrams kryje się Tim, który pojawił się w znanej na całym świecie audycji radiowej Johna Peela oraz na wielu innych audycjach radiowych.
Prowadzi w UK wytwórnię Handstitched*, która specjalizuje się w ręcznie pakowanymi płytami z muzyką elektroakustyczną oraz z muzyką dronową, co jest elementem jego twórczości. Tim jest zaangażowany w projekty audiowizualne, w tym instalacje dla Galerii Sztuki i teledyski dla globalnej marki odzieżowej. Wydaje swoje płyty pod nazwą Maps and Diagrams, ale również podejmuje współpracę z innymi artystami w takich projektach jak: Black Elk, Karst, Hessien, Somme and Bluhm. Nagrywa też utwory jako Atlantis.
Strona Open Source Art Festival: www.osafestival.pl
Strona Facebook: www.facebook.com/OpenSourceArtFestival
Szczegóły dotyczące biletów: www.osafestival.pl/bilety
