Muzyczna podróż do Afryki, ale przez Brazylię!
W przeciągu pięciu lat brazylijskiej grupie Bixiga 70 udało się zdobyć spore uznanie na całym świecie, między innymi za sprawą licznych koncertów i nie tylko w Europie. W ubiegłym roku nawet otrzymali nagrodę z ramienia Prêmio da Música Brasileira w kategorii „objawienia”. W tym przypadku ten dosyć często nadużywany slogan ma sens, bowiem muzycy z São Paulo dokonują w bardzo ciekawy sposób syntezy wielu stylistyk, a czego doskonałym przykładem jest tegoroczny krążek, pt. „III”.
Nie da się ukryć, że największą inspiracją dla dziesięcioosobowego kolektywu Bixiga 70 (na basie gra Marcelo Dworecki – czyżby nasz człowiek?) jest to, co wydarzyło się w afrykańskiej muzyce na przestrzeni ostatnich kilku dekad. Otwierający płytę numer „Ventania” to wyraźny ukłon w stronę twórczości nigeryjskiego mistrza afrobeatu, czyli Fela Kuti’ego. Oczywiście to nie jedyny fragment, w którym czuć żar i potęgę afrobeatu. W nagraniu „Niran” nawiązują do współczesnej formacji The Souljazz Orchestra. Co ważne, Brazylijczycy nie koncentrują się tylko na Afryce, gdyż sprytnie łączą różne gatunki muzyczne, począwszy od reggae i dubu („100% 13”), cumbii przemieszanej z carimbó („Di Dancer”), a kończąc na funku i elektronice („Machado”). Jednak afrykańskie wątki dominują i tak w „Lembe” jesteśmy bliżej etiopskiego jazzu spod znaku Mulatu Astatke, zaś w „Martelo” słychać afrobeatowy puls, lecz bardziej w wydaniu Antibalas. W „Mil Vidas” z kolei sekcję rytmiczną zespołu Bixiga 70 napędzają różne fascynacje muzyków (np. malinké). Album zamyka nieco wyciszony „7 Pancadas”, gdzie spiritual jazz wyraźnie zaznaczył swoją obecność.
Oby częściej wyruszać w tak przyjemne muzyczne eskapady do Afryki, pod warunkiem, że zrobimy to w stylu Brazylijczyków z Bixiga 70 – na około i najdłuższą z możliwych tras.
11.09.2015 | Glitterbeat
Strona Bixiga 70 »
Profil na Facebooku »
Strona Glitterbeat »
Profil na Facebooku »
Profil na BandCamp »
