Duchowy i muzyczny synkretyzm.
Liam Blackburn zaczynał tworzenie elektroniki na fali powodzenia oryginalnego dubstepu pod koniec minionej dekady. Powołał wtedy do życia projekt Indigo, który w miarę upływu lat asymilował również elementy innych estetyk – od drum and bassu po techno. Kiedy trzy lata temu połączył siły z działającym jako Synkro kolegą po fachu – Joe McBride’m – narodził się duet Akkord, podsumowujący wszystkie doświadczenia obu artystów.
To jednak nie wyczerpało kreatywności Blackburna. Od lat dawał on świadectwo tego, iż interesują go kontrkulturowe odmiany duchowości – nagrywając choćby takie utwory jak „Ayahuasca” czy „Reaching The Source”. Nic więc dziwnego, że ostatecznie producent postanowił rozwinąć ten wątek w swojej twórczości, powołując dedykowany mu zupełnie nowy projekt. W efekcie Ancestral Voices debiutuje albumem „Night Of Visions”, opublikowanym właśnie przez kultową wytwórnię Samurai Horo.
Większość z jedenastu umieszczonych na nim nagrań skoncentrowana jest wokół jamajskich rytmów. Motoryczny dub o marszowym pulsie otrzymujemy w dwóch kompozycjach – wypełnionej rave’owymi zawodzeniami basu „Ritual Terre” i podrasowanej egzotycznymi piszczałkami i bębnami „La Purga”. Znacznie więcej tutaj jednak typowego dla Blackurna dubstepu – wpisanego jednak w spowolnione breaki i chmurną elektronikę, przez co naznaczonego mocno soundtrackowym klimatem („Selva”, „Medicina” czy „Invocations”).
Drugim biegunem „Ancestral Visions” są czysto ilustracyjne utwory. Brytyjski producent sięga głównie po eteryczny ambient – przede wszystkim na zakończenie zestawu, gdzie tuż obok siebie pojawia się kompozycje „Rebirth & Dissolution”, „Paititi” i „Sleepless Night, First”, przypominające tribalową wersję gatunku, jaką z powodzeniem penetrowali pod koniec lat 90. wykonawcy z brytyjskiej wytwórni Planet Dog. Blackburn potrafi również odwołać się w ciekawy sposób do niemieckiej kosmische musik – czego dowodem otwierające płytę epickie nagranie tytułowe – „Night Of Visions”.
Bez względu na to, po jaką estetykę sięga autor albumu, za każdym razem przyozdabia on ją etnicznymi smaczkami dźwiękowymi – a to plemiennymi śpiewami („Ritual Terre”), a to hipnotycznymi bębnami („The Feathered Serpent”), a to pasterskimi instrumentami („La Purga”). To w oczywisty sposób odsyła nas do pogańskiej duchowości – zaskakująco kontrastując z dubowymi rytmami wywiedzionymi przecież z zakorzenionej w Biblii duchowości rastafari. Jeśli komuś nie przeszkadza ten metafizyczny synkretyzm – „Night Of Visions” może przyprawić go o mistyczny dreszcz.
Samurai Horo 2015
…dobre…