CoCArt Music Festival 2016

17 marca w Toruniu rozpocznie się 8. edycja CoCArt Music Festival. W związku z tym mamy dla Was karnety!

CoCArt Music Festival to prawdziwa uczta dla fanów muzyki elektronicznej, elektroakustycznej, awangardy rockowej i jazzowej oraz sztuki audiowizualnej. Jak co roku od prawie dekady – w toruńskim CSW wystąpią znakomici artyści z Polski i różnych stron świata.

CoCArt Music Festival co roku ściąga setki słuchaczy szeroko rozumianej muzyki współczesnej, ciesząc się świetnym przyjęciem ze strony publiczności i recenzentów. Wielu z zaproszonych muzyków i artystów dźwięku, którzy występowali na festiwalu ma status prawdziwych legend i prekursorów zjawisk muzycznych, które pojawiły się w ostatnich dekadach XX wieku i na początku XXI wieku. Organizatorzy wielokrotnie dawali szanse zaistnienia młodym interesującym i obiecującym twórcom. Na festiwalu podczas siedmiu edycji wystąpiło kilkuset muzyków, artystów wizualnych i performerów z Europy, Ameryki, Australii i Japonii.

Tegoroczna edycja odbędzie się w dniach 17-19 marca. Główne koncerty festiwalowe będą miały miejsce 18 i 19 marca w Centrum Sztuki Współczesnej, zaś na after party trzeba będzie się przenieść do klubu NRD.

Strona Festiwalu: www.cocart.pl

Strona Facebook: www.facebook.com/cocart.festival

Kuratorzy festiwalu: Rafał Iwański i Rafał Kołacki
Koordynator: Piotr Zawałkiewicz

Konkurs:

Mamy do rozdania dwa pojedyncze karnety. Kto pierwszy, ten lepszy! W tytule maila proszę wpisać „CoCArt”, a w treści swoje imię i nazwisko. Proszę pisać na adres: lukasz.komla@nowamuzyka.pl. Na wasze zgłoszenia czekam do piątku (26.02), do godz. 20.00, a zwycięzców powiadomię drogą mailową.

Program Festiwalu:

Dzień I – 17.03.2016 (czwartek), godz. 20.00, Klub NRD

RNA2 (PL)

FOQL (PL)

Bartek Kujawski (PL)

Dzień II – 18.03.2016 (piątek), godz. 19.00, CSW

Hypercolor (USA/AT)

Gerard Lebik / Piotr Damasiewicz (PL)

Stara Rzeka (PL)

Mohammad (GR)

Dzień III – 19.03.2016 (sobota), godz. 19.00, CSW

Avtomat (PL)

Joanna Szumacher (PL)

Diatribes (CH)

Angélica Castelló / Burkhard Stangl (MEX/AT)

We Will Fail (PL)

Inne wydarzenia w ramach festiwalu:

After party po koncertach w CSW

18 i 19.03.2016, godz. 23.59, Klub NRD

piątek: Zamilska (PL) i inni…

sobota: Wiktor Skok (PL) i inni…

Panel dyskusyjny:

19.03.2016 (sobota), CSW, Czytelnia, godz. 14.00, wstęp wolny

„Obrzeża kultury czy obrzeża wydarzeń kulturalnych? Panel dyskusyjny poświęcony organizacji wydarzeń związanych z muzyką awangardową.” Prowadzenie: Michał Porwet

Warsztaty dźwiękowe:

18-19.03.2016, Kulturhauz

Prowadzenie: Tomasz Mirt

Koncert niedzielny w NRD:

20.03.2016 (niedziela), godz. 20.00, Klub NRD, Bilet: 10 zł

Pokusa (PL)

Bilety:

Bilet na jeden dzień: 30 zł

Karnet na dwa dni: 50 zł

(Bilety i karnety do nabycia w CSW od 08.03.2016)

Mohammad

Grecki duet Mohammad (do połowy 2015 r. istnieli jako trio), charakteryzuje się głębokim monolitycznym brzmieniem, które łączy w sobie niskie częstotliwości, intermodulacje, ciemne tekstury i niuanse muzyki folkowej. Ich wyjątkowa muzyka jest tworzona na niestandardowo wykonanych instrumentach i oprogramowaniu. W ciągu ponad 6 lat egzystencji nagrali 6 albumów (wydanych w wytwórniach Antifrost i PAN) i zagrali wiele koncertów w kilkunastu krajach Europy. Arsenał muzycznych możliwości grupy Mohammad można w pełni docenić podczas ich wyjątkowego występu na żywo, który zawsze jest świętem fizycznego doświadczenia dźwięku (określanym przez niektórych jako „chamber doom”), wywołującym szerokie spektrum doznań. Będzie to pierwszy w Polsce występ tej oryginalnej grupy z Aten.

Gerard Lebik / Piotr Damasiewicz – veNN circles

Piotr Damasiewicz to jeden z najbardziej obiecujących i jednocześnie najbardziej oryginalnych trębaczy polskiej sceny jazzowej. Jego albumy „Alaman”, „Imprograohic” czy „Mnemotaksja” były wymieniane w czołówce najważniejszych płyt na polskiej scenie muzyki improwizowanej ostatnich lat. Damasiewicz jest zdobywcą Fryderyka w kategorii Jazzowy Debiut roku 2012 za album „Hadrons”, nagrany z orkiestrą kameralną Aukso. Jest twórcą orkiestry Power of the Horns, gdzie przed podwojoną sekcją rytmiczną występuje co najmniej 5 instrumentów dętych. Obok własnych projektów współpracuje także m.in. z portugalskim Red Trio, Spinifex, veNN Circles czy Escape Art Quintet. Jest kuratorem cyklu Melting Pot, w ramach którego co kwartał spotykają się we Wrocławiu improwizatorzy z różnych dziedzin i różnych krajów.

Gerard Lebik – muzyk, artysta dźwiękowy mieszkający we Wrocławiu. Tworzy na polu muzyki improwizowanej, eksperymentalnej i intermedialnej. Jest autorem instalacji i interwencji dźwiękowych. Tworzy dźwięk i muzykę przez improwizację, notacje muzyczną oraz manipulowanie materiałem dźwiękowym. Poszukuje na polu fenomenów audybilnych używając różnych narzędzi i technik, takich jak: saksofony, generatory fal zopan, kompresory powietrza, magnetowidy VHS, obiekty video, software. W 2007 ukończył Wrocławską Akademię Muzyczną. Współpracował i występował z takimi artystami jak m.in.: Phil Minton, David Maranha, Kazuhisa Uchihashi, Keith Rowe, Clayton Thomas, Satoko Fuji, Brian Labycz, Hernani Faustino, Miguel A. Garcia, Piotr Damasiewicz, Artur Majewski, Kuba Suchar i wieloma innymi.

Stara Rzeka

Stara Rzeka to jednoosobowy projekt założony przez bydgoskiego muzyka, Jakuba Ziołka, znanego z gry w takich zespołach jak Alameda, T’ien Lai, Kapital, Innercity Ensemble czy Ed Wood. Twórczość Starej Rzeki powstaje na przecięciu folku i muzyki elektronicznej, tradycji i nowoczesności, kompozycji i improwizacji. Dwa albumy, jakie dotychczas ukazały się pod szyldem Starej Rzeki – „Cień chmury nad ukrytym polem” (2013) i „Zamknęły się oczy ziemi” (2015), wydane przez krakowskie wydawnictwo Instant Classic, spotkały się z bardzo przychylnym przyjęciem zarówno w Polsce jak i zagranicą. Kuba Ziołek jako Stara Rzeka koncertował m.in. na festiwalach w Nowym Jorku, Londynie, Stambule, Sao Paulo, Reykiaviku i Kijowie. Artysta został laureatem Paszportów Polityki (za rok 2015) za wyjątkowe, autorskie i rozpoznawalne podejście do muzyki z kręgu rocka, folku czy elektroniki oraz za talent w łączeniu różnych środowisk muzycznych.

W ramach trasy koncertowej promującej ich debiutancki album „Hypercolor”, wydany przez zasłużoną wytwórnię Tzadik (2015), ten dziwnie cudowny zespół namaszczony przez Johna Zorna, zagra na 8. edycji CoCArt Music Festival. Prezentują muzykę o jazz-rockowej energii wyrastającej w dużej mierze z nowojorskiego no-wave. Ich utwory oparte są naprzemiennie na złożoności i prostocie, zmierzają w kierunku entropii i prawie katastrofy na zamówienie lub doskonałego porządku. Nie boją się improwizacji, współczesnej klasyki, naleciałości etnicznych, art-rocka i punkowej zadziorności. Trio HYPERCOLOR to świetni instrumentaliści: Eyal Maoz – gitara, James Ilgenfritz – gitara basowa i Lukas Ligeti – perkusja (zbieżność z nazwiskiem słynnego kompozytora György Ligeti nie jest przypadkowa).

We Will Fail

We Will Fail to projekt artystki Aleksandry Grünholz. W 2014 roku zadebiutowała dwuczęściowym albumem „Verstörung”, który spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem. Muzykę We Will Fail trudno sklasyfikować. Ważną częścią utworów jest rytm, więc budzą one skojarzenia z techno i muzyką klubową, ale sama artystka twierdzi, że jej muzyka jest raczej do słuchania i zastanawiania się, niż do tańca. We Will Fail występowała na wielu europejskich scenach (Londyn, Berlin, Malmö, Budapeszt), na festiwalach takich jak CTM, Unsound (Kraków i Toronto), Tauron Nowa Muzyka. W marcu 2016 r. ukazuje się jej drugi album „Hand That Heals / Hand That Bites”, wydany tak jak debiut przez warszawskie wydawnictwo Monotype Rec.

Angélica Castelló / Burkhard Stangl + wideo Billy Roisz

Angélica Castelló Pochodząca z Meksyku kompozytorka, artystka dźwiękowa i kuratorka. Od 1999 mieszka w Wiedniu. Jest inicjatorką takich przedsięwzięć muzycznych jak Low Frequency Orchestra, FruFru (z Mają Osojnik), Cilantro (wraz z Billy Roisz), Subshrubs (z Kathariną Klement, Tamarą Wilhelm i Mają Osojnik), Chesterfield (z Burkhardem Stanglem), Plenum. Występowała też z Olgą Neuwirth, Wolfgangiem Mittererem, Martinem Siewertem, Johnem Butcherem, Dafne Vicente Sandoval, Urkumą, Franzem Hautzingerem, Isabelle Duthoit, dieb13, Jérômem Noetingerem, Mario de Vegą, Attilem Faravelim, Kazu Uchihashim, Bonnie Jones, Juanjosem Rivasem, Stevem Batesem. W ostatnich latach Castelló tworzy instalacje sytuujące się na styku muzyki, sztuk wizualnych i performansu.

Burkhard Stangl to gitarzysta i kompozytor, którego twórczość skupia się wokół muzyki elektronicznej, elektroakustycznej, współczesnej klasyki i muzyki improwizowanej. Studiował gitarę klasyczną oraz etnologię. Autor bardzo ciekawej książki „Ethnologie im Ohr. Die Wirkungsgeschichte des Phonographen”. Stangl w ciągu ostatnich trzydziestu lat swojej muzycznej działalności brał udział w wielu znaczących projektach. Tworzył z Franzem Koglmannem (Monoblue Quartet, Pipetet), Christofem Kurzmannem (Schnee), założył zespół Ton.Art (1985-1995) oraz grupę o nazwie Maxixe. Był członkiem znakomitej formacji Polwechsel (1993-2004). Współpracował również z tak wybitnymi muzykami jak m.in. John Butcher, Franz Hautzinger, Kevin Drumm, Uchihashi Kazuhisa, Christian Fennesz, Angélica Castelló i wieloma innymi. Pod koniec lat 90. Stangl stworzył operę „Der Venusmond”, której premiera odbyła się na szczycie Empire State Building. Wykłada na Uniwersytecie Muzyki i Sztuki w Wiedniu (improwizacja i nowe kierunki w muzyce). Mieszka w Wiedniu.

Billy Roisz to artystka z Austrii, od końca lat 90. pracuje z obrazem i dźwiękiem. Jej twórczość koncentruje się na powiązaniach pomiędzy percepcją wzrokową i słuchową. Realizacja jej doświadczeń odbywa się w postaci koncertów, projekcji i instalacji audiowizualnych, indywidualnych lub we współpracy z muzykami z kręgu muzyki eksperymentalnej, a także muzyki skomponowanej do tańca i teatru.

Diatribes

Duet z Genewy, który tworzą Cyril Bondi i d’incise. Ich muzyka charakteryzuje się szczegółowymi teksturami, powtarzającymi się gestami, miękkimi dźwiękami, gorączkowymi impulsami akustycznymi i hiper-wrażliwością. Obecnie artyści z Diatribes eksplorują utwory oparte na dekonstrukcji jamajskiej muzyki dub, jednakże próba tej reinterpretacji jest dokonana w sposób bardzo koncepcyjny, elektroakustyczny i minimalistyczny. Duet improwizatorów pracuje wspólnie od 2004 roku, wcześniej eksplorowali takie nurty jak free jazz, noise, muzyka konkretna, także współpracując z muzykami z różnych krajów takimi jak m.in. Magda Mayas, Bertrand Gauguet, Robin Hayward czy Keith Rowe. Z czasem postanowili skupić się na raczej zamkniętym, wręcz introwertycznym procesie tworzenia. Koncertowali w całej Europie, Japonii, Ameryce Południowej i Indiach. Cyril Bondi i d’incise są aktywni na szwajcarskiej scenie muzyki eksperymentalnej, prowadząc Insub Meta Orchestra. Cyril tworzy solo oraz z post-jazzowym triem Plaistow, d’incise gra również solo muzykę elektroakustyczną i zajmuje się projektowaniem graficznym.

Joanna Szumacher

Artystka sztuk wizualnych, kuratorka i organizatorka koncertów oraz wydarzeń artystycznych, w tym cyklu „Byle do wiosny”. Współwłaścicielka kasetowego labelu -Super-, ukierunkowanego na szeroko pojętą muzykę eksperymentalną i improwizowaną. W swoim solowym projekcie łączy noise, drone, muzykę elektroakustyczną i nagrania terenowe, opierając twórczość na improwizacji. Swoje utwory tworzy za pomocą syntezatora MIDI, looperów, innych efektów gitarowych i urządzeń elektronicznych. Występuje na żywo, grając muzykę do filmów, współtworzy kolektywy BETON i Smutne Kobiety.

Avtomat

Avtomat czyli Kajetan Łukomski to producent muzyczny, wokalista i didżej kojarzony przede wszystkim z projektem Pleśni, w którym łączy tradycyjny śpiew wielogłosowy z nietypową elektroniką. Prowadzi cykl W Mocy Nocy, promujący eksperymentalne, mniej taneczne odmiany muzyki elektronicznej. Współpracuje jako kompozytor i sound-designer przy interaktywnym spektaklu-grze Metoda Ustawień Narodowych, a stając za gramofonami i występując na festiwalach niejednokrotnie wspomaga światowej renomy artystów. Inspirują go plemienne, pierwotne rytmy wplecione w futurystyczne dźwięki, a nade wszystko ceni sobie fuzje stylów i eklektyczne podejście do muzyki, które zapobiega nudzie i powtarzalności.

Bartek Kujawski

Bartek Kujawski (znany również jako 8rolek) wydaje płyty i koncertuje od piętnastu lat. Ma na swoim koncie wydawnictwa w wytwórniach Mik.Musik, BDTA, Sangoplasmo, CockRockDisco, Warsztat8r i Raban. Występował na wielu festiwalach w kraju z zagranicą, między innymi na: Club Trasmediale (DE), Wien Modern (AT), SKIF (RU), Fusion (DE), NEXT (SK), PHONO (DK), Unsound (PL), Nowa Muzyka (PL). W styczniu tego roku premierę miał jego najnowszy album „A kto jest słaby, niech jada jarzyny” (nasza recenzja) wydany wspólnie przez Mik.Musik i Altanova Press.

FOQL

Zainfekowanie muzyki techno elementami post-punkowych estetyk, od minimal wave do industrialu, przyniosło zaskakująco efektowne rezultaty. Aby umiejętnie połączyć te gatunki, trzeba jednak mieć w sobie ten specyficzny mrok. Na pewno kimś takim jest Justyna Banaszczyk, polska producentka działająca pod pseudonimem FOQL.

Być może to zasługa dorastania w przemysłowej Łodzi – „miasta meneli”, jak powiedział niedawno jeden z gwiazdorów polskiego kina. Bo choć muzyka artystki pulsuje w rytm detroitowego techno i electro czy chicagowskiego house’u, jest tak mocno nasycona fabrycznymi efektami, metalicznymi perkusjonaliami i oldskulową elektroniką, że jest jej niezwykle blisko do kontrkulturowych eksperymentów z lat 80.
Justyna zaczęła od nagrań dla krajowych wytwórni – Oficyny Biedoty i Pointless Geometry. Szybko jednak upomniał się o nie zachodni underground. Efektem tego stały się wydawnictwa dla kultowych wytwórni z Holandii – Enfant Terrible i New York Haunted (prowadzonej przez Vincenta Koremana, znany jako Drvg Cvltvre lub Ra-X).

Nic w tym dziwnego. Podczas kiedy Helena Hauff zaczyna szybować w stronę klubowego mainstreamu, to właśnie w muzyce FOQL można odnaleźć szczerą i nieskażoną komercją postawę undergroundowej rebeliantki w post-punkowym stylu. Tym bardziej, że polska producentka ma obecnie bardziej niekonwencjonalne pomysły niż jej niemiecka koleżanka. [autor opisu: Paweł Gzyl]

RNA2

Jarosław Grzelak to pochodzący z Łodzi artysta tworzący na styku muzyki i video. W swoich działaniach zawsze przywiązuje dużą wagę do gry na żywo, nawet podczas rejestracji swoich kompozycji. Stara się odejść od oczywistego podziału rytmicznego osiągając maksymalnie hipnotyczny rytm, bezpośrednio łączący się z brzmieniem. Tworzy muzykę elektroniczną w oparciu cyfrowe, softwarowe i analogowe urządzenia, propagując tym samym bliską mu idee użycia komputera jako żywego instrumentu.

Pod koniec 2011 roku razem z Justyną Banaszczyk (FOQL) założył Niebezpieczne Związki (NZ//LD) oraz Kolektyw Ebola, do którego wkrótce dołączył Tomasz Popakul (ASTMA). Ich współpraca zaowocowała kilkunastoma koncertami oraz pierwszym wydawnictwem kasetowym w Oficynie Biedota. W międzyczasie Grzelak zainicjował spotkania Jam Session, które miały wpływ na powstanie i rozwój kolejnych projektów związanych z NZ//LD.

Razem z Kubą Drożdżowskim i resztą Kolektywu Ebola, na potrzeby pierwszej edycji festiwalu LDZ 2.0 powołali do życia audiowizualny projekt BETH. Ich pierwszy występ miął miejsce razem ze Zbigniewem Karkowskim na Electric Night w łódzkim klubie Dom. Z Drożdżowskim tworzył również noizowy skład Void.

Kolejnym zespołem, w którym udzielali się Grzelak i Banaszczyk był Meandron (tym razem z Ulka, Arafall Young) oraz ich dwuosobowy projekt Marburg, którego nagrania publikowali m.in. w Oficyna Biedota, 2012-13 / Weyrd Son Records 2013 / Gooiland Elektro 2014. W 2012 Jarek Grzelak zadebiutował solowym projektem RNA2. W 2014 jego utwór „Dive In” został wydany na kompilacji New York Haunted. Obecnie FOQL, ASTMA i RNA2 pracują nad nowym materiałem, tym razem jako OSTY.

Zamilska

Jak sama mówi, skupia się w życiu na kilku sprawach: elektronika, techno, noise, nowoczesny world, monstrualny bas, pulsujący bit, trans i rozwalanie stereotypów. Polska artystka tworząca muzykę elektroniczną, okrzyknięta przez krytyków „największą nadzieją polskiej elektroniki”. Solidna porcja surowego i ciężkiego techno, noise i nawiązania do muzyki współczesnej. Jej debiutancki album „Untune” wydany 26 maja 2014 nie zawiódł tych, którzy uznali Zamilską odkryciem roku. Jej nowy album to „Undone” wydany w lutym 2016.

Wiktor Skok

Mieszka i pracuje w Łodzi. Absolwent filmoznawstwa w Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego (2003) i studiów kuratorskich w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego (2006). Autor publikacji, recenzji i artykułów w oficjalnych periodykach, a także w niskonakładowych wydawnictwach pozaoficjalnego obiegu. Kurator projektów muzycznych i plastycznych. Promotor koncertów i wydarzeń sceny industrialnej. Nie rozdziela praktyki i teoretycznej refleksji. Łączy piśmiennictwo, aktywność kuratorską z twórczością. Redaktor i wydawca zinów: Zygoma (1988–1992) i Plus Ultra (od 1999).Od pierwszej połowy lat osiemdziesiątych czynny uczestnik sceny punk/hardcore. Od 1989 roku organizator cyklu koncertów Wunder Wave. Założyciel i wokalista grupy Jude (od 1993). Didżej aktywny na undergroundowej scenie electro industrial. Całkowicie poświęcony wszelkim odmianom ekstremalnej muzyki mechanicznej. Autor grafik, plakatów, ulotek, logotypów, krótkich form wideo, itd. Swoje realizacje plastyczne łączy zazwyczaj z muzyką/hałasem. Penetruje elementy najnowszej historii i artystyczny wyraz systemów totalitarnych XX wieku. Poruszając się w szeroko postrzeganym obszarze kultury industrialnej, zdecydowanie usuwa dystans między sztuką a ideologią i propagandą.

Mirt

Tomasz Mirt – malarz, muzyk, dizajner. Tworząc solowe płyty operuje estetyką ambient, minimal , lo-fi, field recordings, ale na jego muzykę ma wpływ również folk i avant-popowe piosenki. Z tych inspiracji buduje własny, łatwo rozpoznawalny język. Senną, oniryczną atmosferę kreuje przy pomocy analogowej elektroniki, gitary, preparowanej trąbki, drobnych etnicznych instrumentów i nagrań terenowych. Nagrywanie bez użycia komputera na taśmę analogową stało się dla niego prawdziwą filozofią. Utrudnia to ingerencję w rejestrowany materiał i wymusza większe skupienie. W studio i na scenie często wspomaga go T.E.R. Wraz z Marcinem Łojkiem prowadzi serwis poświęcony butikowym instrumentom elektronicznym (modularne.info) oraz manufakturę zajmującą się produkcją syntezatorów modularnych XAOC Devices. Prowadzi wydawnictwo Samleng specjalizujące się w wydawaniu nagrań terenowych.