Fiu bździu.
Hamburska wytwórnia Dial zasłynęła z eterycznego house’u i techno w wykonaniu Lawrence’a czy Pantha De Prince’a, ale zawsze zdradzała też ciągoty ku niecodziennym eksperymentom. I dalej tak się dzieje – oto pod koniec zeszłego roku dostaliśmy jej nakładem album penetrującego R&B projektu Dawn Mok, a teraz dociera do nas debiutancka płyta nowojorskiej wokalistki Jamie Krasner, która stara się nadać nowe oblicze… trip-hopowi.
Nie tak od razu jednak – bo pierwszą część jej krążka „Pet”, firmowanego pseudonimem James K, wypełniają bardziej odważne kombinacje. Jest tu miejsce na ambientową fantazję łączącą tektoniczny bit z rave’owymi basami i zdubowanym głosem („Bow! Submit Now” i „R.I.P.”), egzotycznie brzmiącą miniaturę wokalną, przywołującą dawne dokonania Laurie Anderson oraz zredukowane techno, uzupełnione dziewczęcym śpiewem w manierze Minnie Ripperton („Luv Me Too” i „Sokit To Me Baby”).
Jak się rzekło druga część zestawu dedykowana jest reanimowaniu trip-hopu sprzed dwóch dekad. „Wetstone” pulsuje połamanym rytmem, wnoszącym rozmarzoną wokalizę i spogłosowane piano. W „Blue (Soda)” rytmika staje się bardziej smolista – a przetworzony śpiew Krasner przypomina dawne utwory Portishead. Nieco śmielszy charakter ma „Paranormal”, podrasowując trip-hopowe brzmienia na bardziej dubstepową modłę rwanymi bitami i masywnym basem.
„Pet” to właściwie muzyczna wydmuszka – z jednej strony kusi zmysłowym nastrojem i ekscentrycznymi wokalami, ale kiedy bliżej się przyjrzeć tym nowoczesnym eksperymentom, okazuje się, że pod spodem ukrywa się tak naprawdę zdecydowanie zwietrzały trip-hop, który mimo pewnych prób odświeżenia niestety nie zaskakuje niczym odkrywczym. Nagrania z płyty płyną więc sobie spokojnym nurtem, nie przeszkadzając specjalnie, ale nie wywołując też większych emocji. Publikowanie takich wydawnictw przystoi może hipsterskim wytwórniom kasetowym z USA, ale w katalogu Dial wygląda to na zupełnie niepotrzebną zachciankę.
Dial/She Rocks! 2016
