Imponujący hołd dla klasyki nietaneczej elektroniki.
Dotychczasowe dokonania chorwackiego producenta ustawiły go na osobnym miejscu współczesnej sceny elektronicznej. Ponieważ w ostatnim okresie zdominowało ją brutalne techno i mroczny ambient, pełna klasycznego uroku i kosmicznych przestrzeni muzyka Petara Dundova nijak do tego nie pasowała. Mimo to zdobyła zarówno poklask krytyki, jak i uwielbienie fanów, dzięki czemu niekonwencjonalny twórca gościł regularnie na największych festiwalach gatunku w Europie.
W poprzek obecnych trendów stało również upodobanie Chorwata do formatu albumu. W obecnych latach przeżywamy renesans winylu – tymczasem zrealizowana z wielkim rozmachem muzyka Dundova idealnie pasuje do formatu kompaktu, na którym może się zmieścić prawie półtorej godziny grania, bez potrzeby dzielenia go na kolejne części. Nie inaczej jest z piątą płytą artysty, która zawiera materiał zmiksowany w jedną całość.
Otwierający zestaw „Then Life” to eteryczny ambient rozpisany na rozwibrowane arpeggia, które uzupełnia subtelna partia piano. W „The Lattice” uderza już rytm – bliski tech-house’owemu minimalowi z poprzedniej dekady. Reszta utworu kojarzy się jednak z europejskim trance’m, koncentrując się na sążnistej partii podniosłych syntezatorów. Nieco inaczej wypada „Before It All Ends”, ponieważ tym razem rytm wzbogacają plemienne perkusjonalia, a głównym wątkiem nagrania jest monumentalna partia kościelnych organów.
Minimalowy tech-house powraca w „Midnight Orchestra” – kruchy bit wnosi jednak ze sobą melodyjny motyw klawiszowy, przywołujący na myśl „Oxygene” i „Equinox” Jean-Michela Jarre’a. Dla urozmaicenia „Mist” pulsuje w rytmie bliskim electro, a towarzyszą mu kosmiczne pasaże wywiedzione z dawnych dokonań Tangerine Dream. Chwilę wycieszenia wnosi z kolei „New Hope”, zaskakując niemal prog-rockowym brzmieniem. Kontynuuje je „Missing You”, choć tym razem rytm kompozycji wyznaczają sprężyste breaki. Całość wieńczy soundtrackowy „Everlasting Love”, stanowiąc hołd dla Vangelisa.
Choć może „At The Turn Of Equilibrum” nie ma tej lekkości co „Ideas From The Pond” czy tej świeżości co „Escapements”, muzyka Petara Dundova nadal jednak ujmuje swym epickim rozmachem, głęboką emocjonalnością i klasyczną urodą. Tak naprawdę ma ona więcej wspólnego z elektroniką z lat 70. i 80. niż ze współczesnym techno czy nawet trance’m. W ten zaskakujący sposób to właśnie chorwacki producent okazuje się być najważniejszym spadkobiercą gigantów tego nurtu – wspomnianego Jarre’a, Vangelisa czy Tangerine Dream.
Music Man 2016
