Wpisz i kliknij enter

Mike Cooper – New Guitar Old Hat Knew Blues

Mistrz wszelakich dekonstrukcji powykręcał na rożne sposoby bluesa. Zresztą przekonajcie się sami!

Mike Cooper (wokalista, gitarzysta, kompozytor, improwizator) to żyjąca legenda brytyjskiej sceny rockowej, bluesowej i jazzowej. Dwa lata temu amerykańska wytwórnia Paradise of Bachelors opublikowała reedycje trzech albumów artysty, czyli „Trout Steel” (1970), „Places I Know” (1971) i „The Machine Gun Co. with Mike Cooper” (1972), o których obszernie pisałem na łamach Nowej Muzyki (tutaj). Z kolei na początku tego roku oficyna Discrepant przypomniała na winylu płytę Coopera – „New Kiribati” (tutaj więcej).

Niemal od początku swojej kariery Brytyjczyk był niepokornym i nieszablonowym twórcą. Wystarczy wspomnieć jego longplay „Do I Know You?” (1970), gdzie odważnie wprowadzał – co też robi do dzisiaj – field recording do świata bluesa, rocka i jazzu. Oczywiście Cooper dawno temu porzucił standardowe postrzeganie wymienionych gatunków. Od wielu lat eksperymentuje z dźwiękiem i formą, dodając do akustycznego brzmienia gitary masę różnych efektów. Nierzadko nawiązuje też współpracę z innymi muzykami – w 2014 roku otrzymaliśmy za pośrednictwem libańskiej Al-Maslakh krążek, pt. „Trace” (recenzja) duetu Mike Cooper i Chris Abrahams (The Necks).

Przy okazji najnowszego dzieła zatytułowanego „New Guitar Old Hat Knew Blues” Cooper pisze, że wychowywał się na amerykańskim folku i afro-amerykańskim bluesie (a były to lata 50.). Zupełnie inaczej miała się sytuacja już w latach 70., kiedy to odkrył gitarę hawajską (zapewne stąd ta miłość do koszul w palmy), amerykański free jazz i europejską muzykę improwizowaną. Wtedy zaczął używać na gitarze tzw. strojenia otwartego. Później była u niego fascynacja cut-up’owymi technikami Williama Burroughsa/Briona Gysona, które wykorzystywał przy interpretowaniu tekstów Thomasa Pynchona.

Mike Cooper nieustannie podróżuje i gra w rozmaitych miejscach na całym świecie, czego efektem jest „New Guitar Old Hat Knew Blues” zarejestrowany w Szwajcarii. To zbiór jedenastu fascynujących „piosenek”, będących świetną szkołą z przekraczania granic między tym, co tradycyjne (blues), a tym, co współczesne (sącząca się zewsząd elektronika).

21.09.2016 | Room40

 

Oficjalna strona artysty »
Strona Room40 »
Profil na Facebooku »







Jest nas ponad 15 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Polecamy