Niemiecki producent wraca do (własnych) korzeni.
Kiedy na początku minionej dekady słuchaliśmy subtelnego disco i house’u w wykonaniu Antonellego Electr., chyba nikt nie przypuszczał, że ten sam producent będzie dziesięć lat później firmował hipnotyczne połączenie afrykańskich rytmów i industrialnej elektroniki. Tak się jednak stało – bo Stefan Schwander odkrył najpierw współczesną minimal music, a potem idąc dalej tym tropem – plemienną muzykę bębnów z Czarnego Lądu.
Pełen wyraz tym swoim nowym fascynacjom dał on zarówno w solowym projekcie Harmonious Thelonious, jak również w ekscentrycznym trio The Durian Brothers. Od debiutu obu tych aliasów minęło trochę czasu – nic więc dziwnego, że muzyka tworzona przez Schwandera mocno ewoluowała. Pierwsze nagrania Harmoniousa Theloniousa eksplodowały dziką furią i gorącą energią, potem pojawiło się w nich więcej powściągliwości, słychać było nawet echa twórczości Steve’a Reicha.
Podsumowaniem tych przeobrażeń jest nowy album projektu, który przynosi osiem nagrań zaskakujących swym przystępnym i tanecznym charakterem. Schwander przypomniał sobie o swych dawnych nagraniach – i nie rezygnując z afrykańskiego pulsu – zamienił swe premierowe realizacje w egzotyczne disco i house, łączące afro-beatowe bębny z wyciskanymi z rhythm boxu stukami. Jakby tego było mało tym pląsającym podkładom towarzyszą melodyjne partie oldskulowych klawiszy, dubowych basów i ciepłych dęciaków, zamieniając całość w egzotyczny koktajl tanecznych dźwięków rodem z przełomu lat 70. i 80.
Słucha się tego z dużą przyjemnością, choć muzyka ta nie ma już tej pierwotnej mocy, co kiedyś. Teraz nagrania Harmoniousa Theloniousa stanowią europejską wariację na temat rytmów z Czarnego Lądu zrealizowaną w duchu Franka Fariana i Giorgio Morodera. Nic w tym złego – wszak każda energia z czasem przybiera bardziej stonowane i wyciszone formy. Tak stało się i na tej płycie, co trafnie oddaje jej tytuł. Radosne i ciepłe utwory z „International Dance Record” to idealna odtrutka na jesienną chandrę.
Italic 2016
