Taneczna euforia w siedmiu odsłonach.
Bracia Burden przeżywają w ostatnich latach prawdziwy renesans popularności. Wszystko zaczęło się od ich występów na żywo pod koniec minionej dekady – i kiedy czarnoskórzy producenci ze swymi analogowymi syntezatorami najpierw podbili Tresor, potem fama o ich żywiołowych live actach tak szybko poszła po Europie, że kilka sezonów później grali już w bardziej mainstreamowych klubach kontynentu, a nawet na Ibizie.
Nic więc dziwnego, że kują żelazo póki gorące – i wydają płytę za płytą. Jeszcze nie przebrzmiały echa ich albumu „Burn It Down” z zeszłego roku, a już dostajemy następny zestaw. „Love By Machine” narodził się w studiu braci Burden w Detroit, kiedy postanowili oni radykalnie zredukować obecność nowych technik w tworzeniu muzyki i skupić się jak to niegdyś bywało na interakcji międzyludzkiej. Nic więc dziwnego, że muzyka z krążka brzmi, jakby została zagrana w pełni na żywo.
Całość otwiera tribalowe intro – „In Mono” – które jawi się niczym plemienna pieśń zwołująca wszystkich mieszkańców wioski na taneczną celebrację. I rzeczywiście: umieszczony tuż za nią „Locator” bucha gorącą energią nowoczesnego garage house’u, łącząc szurające bity z warczącym arpeggio. W „Just Don’t Speak” rozlegają się echa oldskulowego techno w stylu Derricka Maya, niesione przez dźwięczne piano i syntetyczne smyczki. „7 b4 Down” zgodnie z tytułem wprowadza na płytę nutę uspokojenia, uwodząc tęskną melodią o nowofalowym tonie.
„Bad Love II” znów przywraca nas do pionu, atakując surowymi dźwiękami rodem z chicagowskiego house’u z końca lat 80. „Sounds Of Jerycho” przywołuje wspomnienie dokonań DJ Rolando, tworząc psychodeliczny nastrój poprzez eteryczną partię latynoskich klawiszy. Mniej klimatycznie wypada „[Where] Time Collides”, koncentrując się na agresywnych akordach sonicznych klawiszy rodem z klasyki Underground Resistance. W „Pain Pressure” bracia Burden oddają hołd nowojorskiemu tribalowi – by ostatecznie zwieńczyć płytę w melancholijnym nastroju syntezatorową wariacją o ejtisowym tchnieniu wywiedzioną ze wspomnianego „7 b4 Down”.
„Love By Machine” świadomie nie trwa długo, bo porywa skoncentrowaną i ekstatyczną energią. Proste, ale efektowne utwory braci Burden brzmią tak, jakby celowo były skrojone pod występy. I pewnie tak było – bo detroitowy projekt na pewno nie ma zamiaru zrezygnować z triumfalnego marszu przez europejskie kluby i festiwale. Materiał z ich nowego albumu obroni się tam świetnie, wprowadzając zgromadzoną publiczność w taneczną euforię.
430 West 2016
