Hard core never dies.
Losy niektórych producentów nowej elektroniki mogą być przykładem tego, jak relatywna bywa recepcja tego nurtu w mediach. Kiedy Marc Trauner realizował na początku lat 90. swe pierwsze nagrania definiujące hard core pod szyldem The Mover dla własnej wytwórni Planet Core Productions, widziano w nich ekscytującą odpowiedź kontynentalnej Europy na angielski rave i amerykańskie techno. Nie trwało to jednak długo: szybko tego rodzaju muzyka stała się dla dziennikarzy zbyt brutalna i zbyt prosta. Nic więc dziwnego, że jej autor został zesłany na medialną banicję.
Tym razem niełaska, w którą popadł niemiecki producent (i wielu jemu podobnych) trwała wyjątkowo długo. Musiała przejść najpierw moda na bajkowy IDM i smolisty trip-hop, połamany drum’n’bass i zwalisty dubstep, laboratoryjny minimal i wymyślną bass music, by krytycy znowu dostrzegli potencjał w nagraniach, które realizował jako The Mover. Tym razem impuls przyszedł z dwóch stron. Z jednej za sprawą industrialnego techno znów stało się modne ciężkie i mroczne granie, a z drugiej – łaknąca kolejnych sensacji klubowa dziatwa z dziką rozkoszą zaczęła bawić się przy kreskówkowym rave’ie (u nas Wixapol).
Wszystko to sprawiło, że The Mover opublikował w zeszłym roku kompilację swych najlepszych nagrań z wczesnego okresu działalności. „Selected Classics (Remastered 2017)” zostało przyjęte przez dziennikarzy z zachwytem. Okazało się, że klasyczny hard core sprzed ponad ćwierć wieku brzmi dzisiaj tak świeżo jak nic innego. W związku z tym niemiecki producent postanowił powrócić na elektroniczną scenę. Mimo upływu czasu zachował on na szczęście tyle młodzieńczego wigoru, że poza występami w klubach i na festiwalach, miał dość energii, by przygotować album z zupełnie premierowym materiałem.
„Undetected Act From The Gloom Chamber” to jednak bardziej różnorodny zestaw niż debiutancki „The Final Sickness” z 1993 roku. Oczywiście nie brak tu siarczystego hard techno o przesterowanych bitach, acidowych deformacjach i rave’owych zawodzeniach („Dark Comedown” czy „Doom Computer”). Dla urozmaicenia pojawia się jednak w tym towarzystwie również mechaniczne electro, łączące futurystyczny nastrój z surowym brzmieniem („Stars Collaps” lub „Shadows Deception”). Mało tego – Trauner sięga również po epicki trance, wpisując strzeliste syntezatory w warczące basy i dudniące bity („Stelath”).
Wbrew temu, czego można by się więc spodziewać, nowy album The Movera to nie tylko niemiłosierny wygar. Wręcz przeciwnie – mocna energia większości nagrań zostaje pomysłowo zbalansowana katarynkową wręcz melodyką, wywiedzioną z klasycznego rave’u. Dzięki temu słucha się tego materiału z wielką przyjemnością. Trzeba przyznać, że niemiecki producent nic nie stracił ze swego unikalnego talentu do tworzenia wpadających w ucho killerów. A w porównaniu do wielu współczesnych produkcji spod znaku industrialnego techno, jego utwory są tak skonstruowane, że nogi przy nich same chodzą do tańca.
Planet Phuture/Boidae 2018
www.facebook.com/PlanetPhuture
