Anne-James Chaton i Andy Moor wracają z koncertowym materiałem.
Regularnie przysłuchuje się wydawnictwom publikowanym przez Chatona i Moora (gitarzysta The Ex). Ci niesamowici artyści każdorazowo zaskakują świeżością w obrębie określonej formuły (zapoczątkowali ją w 2006 roku) polegającej na łączeniu spoken word z gitarową improwizacją, awangardą. Pierwszy ich wspólny album to „Le Journaliste” z 2009 roku. Później pojawiła się seria 7-calowych winyli pt. „Transfer” oraz pełny longplay pod takim samym tytułem z 2013 roku, zbierający na jednym krążku te wszystkie pojedyncze single. Tutaj pisałem o nim. Wcześniej była też płyta „Décade” nagrana z Alva Noto.
Dwa lata temu Chaton i Moor zaprosili do współpracy Thurstona Moore’a, czego efektem był znakomity „Heretics” nawiązujący w warstwie słownej do różnych postaci z różnych epok, mogących kojarzyć się z radykalnym myśleniem. Wymienili choćby Caravaggio, Williama Burroughsa, José Mujica (prezydent Urugwaju), Markiza de Sade, Johnny’ego Rottena (lider Sex Pistols).
„Heretics: Tout Ce Que Je Sais” (Unsounds | 01.06.2018) zarejestrowano w ubiegłym roku w paryskim Carreau du Temple w ramach festiwalu Périphérie du 35e Marché de la Poésie. Przypomnę, że „Heretics” jest podwójnym wydawnictwem, zaś na koncertowym „Heretics: Tout Ce Que Je Sais” słyszymy tylko sześć kompozycji, ale tzw. esencję w postaci „Casino rabelaisien”, „Tout ce que je sais”, „Clair obcsur” czy „Coquins coquettes en cocus”. Czuć jeszcze większą energię, drapieżność i dzikość przemieszaną z szorstkimi riffami gitary, po których spływają noise’owe melodie pełne wyrafinowanych zacieków.
