Właśnie ukazują się nieznane wcześniej nagarnia szwedzkiej artystki Catherine Christer Hennix.
Urodzona w 1948 roku kompozytorka, artystka wizualna, filozofka, matematyczka i poetka zaczynała od grania na perkusji ze swoim starszym bratem Peterem. Co ciekawe, że Hennix już po ukończeniu szkoły średniej wyjechał do Sztokholmu, a dokładnie do Elektronmusikstudion (EMS), gdzie tworzyła pierwsze utwory na syntezatory i taśmę. Sporym przełomem w jej życiu był pobyt w Nowym Jorku w 1968 roku. Wówczas młoda Catherine’a poznała twórców z kręgu Fluxus – Dicka Higginsa i Alison Knowles – oraz wielu innych awangardowych kompozytorów, w tym Henry’ego Flynta i La Monte Younga. Ten ostatni z kolei przedstawił Hennix mistrzowi indyjskich rag, czyli Panditowi Pran Nathowi, co później poskutkowało tym, że artystka pobierała u niego intensywne nauki.
W tamtym okresie Hennix tworzyła muzykę, a także pracowała jako profesor matematyki i informatyki w SUNY New Paltz oraz jako gościnny wykładowca logiki w Laboratorium Sztucznej inteligencji MIT. Pamiętajmy, że na ówczesnej nowojorskiej scenie awangardowej są takie postaci jak Arthur Russell, Marc Johnson, wspomniany Henry Flynt czy Arthur Rhames. Obecnie Catherine mieszka i pracuje w Berlinie.
„Selected Early Keyboard Works” (premiera 7 września 2018 r.) jest pierwszym wydawnictwem planowanej przez Empty Editions i Blank Forms serii archiwalnych oraz wcześniej niewydanych nagrań Szwedki. Cztery długie kompozycje pochodzą z 1976 roku z sesji zarejestrowanych w Sztokholmie w Moderna Museet. Słyszymy eksperymenty m.in. na piano Fender Rhodsa i systemy opóźnień taśm („Equal Temperament Fender Mix”), z jakich znany jest choćby Terry Riley. „The Well-Tuned Marimba” to prawie dwadzieścia minut cudownie hipnotyzującego i medytacyjnego minimalizmu – uformowanego przy życiu marimby, chińskiego szengu, klawiszy Yamaha i sinusoidalnej elektroniki. Jednym słowem klasyk gatunku. Równie zjawisko brzmi „Nouvelle mode des modalités”, ale zaprezentowany w innym nurcie. Gdybym nie wiedział, że gra to Hennix to wskazałbym na klawiszowe wyczyny Joe Zawinula z okresu Weather Report. „Nouvelle mode des modalités II” jest zaś bliższe wielowarstwowego minimalizmu z „The Well-Tuned Marimba”.
„Selected Early Keyboard Works” to wręcz obowiązkowa pozycja dla tych wszystkich, którzy poszukują źródeł minimalizmu i muzyki elektronicznej w ogóle.
Ps. Może kogoś zainteresuje także wystawa Hennix pt. „Thresholds of Perception”, aktualnie prezentowana w Empty Gallery: www.emptygallery.com/exhibitions/eg11-thresholds-of-perception
fot. Laura Gianetti
