Syntezatory i gitary poganiane tablą!
23 listopada miała swoją premierę trzecia wspólna płyta Orena Ambarchiego i Jima O’Rourke’a pod tytułem „Hence” (Editions Mego). Tym razem z gościnnym udziałem japońskiego tablisty U-Zhaana.
Pierwszy album duetu „Indeed” ukazał się w 2011 roku, trzy lata później wyszedł „Behold”, a teraz wspomniany „Hence”. Obaj artyści są bardzo zapracowani, wydają solowe płyty (akurat O’Rourke rzadko) i przede wszystkim nagrywają w różnych konstelacjach personalnych. Z ostatnich lat należy pamiętać o solowym krążku Ambarchiego – „Hubris” z 2016 roku, na którym udziela się także O’Rourke. W tym samym roku Amerykanin opublikował znakomity materiał z Christianem Fenneszem – „It’s Hard For Me To Say I’m Sorry”, a po paru miesiącach światło dzienne ujrzał longplay „Wakes on Cerulean” zrealizowany przez Françoisa Bonneta (aka Kassel Jaeger) i O’Rourke’a.
Materiał z „Hence” rozłożył się na dwie długie kompozycje: „Hence One” i „Hence Two”. Pierwsza utrzymana w rozedrganym, improwizowanym i nieco psychodelicznym nastroju. Druga wydaje się ciekawsza, gdzie medytacyjny post-minimalizm miesza się z field recordingiem, New Age’em, ambientem i etnicznym transem. Niestety, ale trudno tu mówić o wielkim dziele, raczej „Hence” rozpatrywałabym w kategorii bardzo miłego spędzenia wieczoru. Wyszły im dość przewidywalne struktury, jak na muzyków takiego formatu.
