Wpisz i kliknij enter

Jakub Lemiszewski – Podróż Na Wschód – Część I

Kuba i kamień filozoficzny.

Jeden z muzycznych bohaterów ledwie co zakończonego 2018 roku. Gdzie go nie było? Na Polifonii, na Screenagers.pl, u nas też oczywiście go nie zabrakło. Został również wypromowany na portalu Wyborcza.pl. Sam nawet umieściłem jego album wśród najlepszych zeszłego roku. Innymi słowy, coś jest na rzeczy, a sam muzyk jawi się jako postać niebanalna, która zmierza w sobie tylko znanym kierunku. Sam Kuba ogrywa różne stylistyki pod różnymi barwami, żeby wymienić tylko Złotą Jesień czy Gołębie. Wielowymiarowość już jest, zachwyt krytyków również, publiczność też raczej dopisuje, więc do wielkości ma wszystko czego potrzebuje. A teraz jeszcze zaczął podróżować.

Podąża w stronę wschodnią. Ciekawe czy jako „żongler motywami memicznej kultury postinternetowej” (patrz tekst w nieodżałowanym Dwutygodniku) wziął ze sobą książki Stasiuka lub Hugo-Badera? Z pewnością muzyka na dopiero co wydanej małej płycie, nie odpowie na to pytanie, gdyż stworzona została z masy dźwięków niskokalorycznych. Są one w wersji 8-bitowej/midi/stworzone w „Guitar Pro”* (*- niepotrzebne skreślić). Istotnie mamy tu natłok zdarzeń wprost odpowiadającemu temu, co dzieje się przed oczami, w trakcie przeglądania portalu zwanego „społecznościowym”.

Mamy następujące, geograficzne wskazówki: Poznań, Wrocław, Ostrawa, Katowice, Kraków i Przemyśl. Diabeł i Lemiszewski jedynie wiedzą jak wzmiankowane miasta wpłynęły ostatecznie na kształt samych utworów. Jeśli miałbym pokusić się o wskazanie ulubionego kawała, byłby to numer trzy „Podróż na Wschód (Kraków-Przemyśl)”. Powodem jest to, że tu, gdzie powinna być głębia brzmienia, sunący nisko bas lub rozłożyste harmonie u Lemiszewskiego jest efekt zubożania, ale i tak działa. Widać muzyk wszedł w posiadanie kamienia filozoficznego.

Proszę mnie tylko źle nie zrozumieć. To nie jest żadna „wersja dla ubogich” czy coś w tym rodzaju. „Podróż na Wschód” to kolejny przejaw twórczego potencjału, który nie maleje. Motywy, gdzieś zasłyszane sąsiadują z bezczelnie melodyjnymi fragmentami, o których rzec, że są proste, to w istocie nie powiedzieć niczego. Generalnie pozostaję bezradnym w zakresie opisywania tej muzyki, a stylistyki nazwać się nie podejmuję. W zestawie mamy jeszcze dwa klubowe remiksy, które zachwycają jakby mniej. Natomiast sam twórca zapowiada, że planuje część drugą oraz ma materiał na dwie, kolejne płyty. Lepiej zapiąć pasy.

Enjoy life | 2019
Bandcamp
FB Enjoy life
FB Jakub Lemiszewski







Jest nas ponad 15 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
2 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
ooiooiiii oo
ooiooiiii oo
5 lat temu

jest to ch***wa, nudna muzyka i tyle. muzyka kuby potrafi spuscic wpierdol no ale tutaj. lol

Diuna
Diuna
5 lat temu

Żart który mógłby posłużyć jako tło do skeczu o wyimaginowanych przygodach ludzika z ośmiobitowej gry. Jednorazowe i w sumie irytujące.

Polecamy