Wpisz i kliknij enter

Hoera. – ≈

Uderzająca subtelność. 

Jeśli do tej pory nie zetknęliście się z muzyką belgijskiego tria Hoera., to zachęcam do głębszego wejścia w ich dźwiękowy świat. Nie ma tu mowy o jakimś wydmuszkowym projekcie, lecz sprawa dotyczy trzech muzyków, którzy od wielu lat robią swoje, bez oglądania się na panujące trendy, tendencje, i co tam jeszcze sobie wymyślimy. Hoera. tworzą: Bert Cools (gitara elektryczna / akustyczna), Dries Laheye (bas elektryczny / akustyczny, gitara akustyczna) i Stijn Cools (perkusja).

Możecie tych artystów kojarzyć choćby z fantastycznego kolektywu Book of Air, który wydał w ubiegłym roku znakomity album „Se (in) de bos”, a parę lat wcześniej równie wyśmienity „VVolk”. Bert Cools wchodzi także w skład zespołu Merope. W 2018 roku ukazała się ich płyta „Naktės”. Oba wydawnictwa umieściłem na mojej liście najważniejszych albumów 2018.

Hoera. debiutowała w 2013 roku krążkiem „Pracht”. Po czterech latach opublikowali drugi longplay „Beestentijd”. Polecam zakupić wersję fizyczną tego albumu, a w szczególności tą w formie puzzli, z których można ułożyć sobie okładkę „Beestentijd”. Jej autorem jest bardzo utalentowany artysta wizualny Johan Meuris. Tak się złożyło, że jego praca „Flower of the karst” posłużyła jako okłada do najnowszej EP-ki Hoera. o tajemniczym tytule „≈” (kłania się tu matematyka), wypełnionej pięcioma kompozycjami o zastanawiających tytułach.

Tą melancholijną podróż rozpoczyna „⚆”, dalej mamy „⩥”, „⧉”, „⟢” i „⧂”. Tak myślę, że czasami dobrze jest pójść w takie nazewnictwo, niż podpisywać instrumentalną muzykę słowami typu „dark”, „wave”, sun” itd. W skrócie: wyświechtane banały. Tak, Hoera. nagrywają wyłącznie instrumentalną i zarazem akustyczną muzykę. W moim odczuciu jest to akustyczny ambient niespiesznie podążający za formami swobodnej improwizacji, ale poza obszarem noise’u, przesterów, wzmożonej dynamiki czy hałaśliwych solówek. Stylistyka Hoera. jest zdecydowanie bliższa temu, co proponuje Book of Air (w końcu pomysłodawcą tego przedsięwzięcia jest Stijn Cools), a także miejscami The Necks. Wpływ Australijczyków można dostrzec chociażby w „⩥”. Chodzi tu o podobne posługiwanie się fakturą, barwą i przestrzenią. Gdzie indziej uwidaczniają się etniczne fascynacje muzyków, których cechuje doskonała orientacja w topografii kulturowej oraz – co istotne – potrafią nasycić swoją muzykę twórczymi cytatami chociażby z kultury indyjskiej.


W zamykającym EP-kę utworze „⧂” pokuszę się o tropy prowadzące do Stanów Zjednoczonych i wczesnej działalności grupy Low. Przepraszam za małą dygresję, ale zadziwiające jest to, iż raptem cały świat odkrył muzykę Low na przełomie 2018 / 2019 w trakcie rozmaitych podsumowań. Przecież trio z Duluth istnieje od dwudziestu sześciu lat i moim zdaniem nigdy nie zaliczyło tzw. wtopy, ani zatrważającego spadku formy. Mówię to jako wieloletni fan Low. Wtręt dotyczący Low zostawiam wam pod własny osąd i namysł. Niemniej Hoera. w „⧂” sięgają po slowcore, ale taki z wczesnego okresu Low, dorzucając do tego nienachalną nutę delikatnego jazzu (uderzenia miotełki) i medytacyjne flow.

Co tu dużo mówić, „≈” to mały wielki minialbum dedykowany dla tych wszystkich, którzy chcą oderwać od przebodźcowanego świata pustych wrażeń.

23.11.2018 | Granvat

 

Strona Facebook Hoera. »
Strona Granvat »
Profil na Facebooku »







Jest nas ponad 15 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
2 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
dd
dd
5 lat temu

Przypomina mi to trochę „million now living will never die”

Polecamy