Wpisz i kliknij enter

Casino Versus Japan – Night On Tape


Zapewne niewielu wielbicieli IDM pamięta płyty Casino Versus Japan z początku minionej dekady. W swoim czasie były one jednak wydarzeniem – działającemu pod tym pseudonimem Erikowi Kowalskiemu z USA udało się bowiem stworzyć oryginalne brzmienie, łączące elementy ambientu, hip-hopu i psychodelii. Kiedy albumy „Go Hawai” i „Whole Number Plays The Basics” zdobyły sobie szeroko grono fanów (zamieszczone na nich utwory trafiły nawet do komercyjnych reklam Hummera i MTV), kłopoty osobiste sprawiły, że Kowalski zniknął ze sceny.
Na pocieszenie fani dostali jeszcze wydaną w 2004 roku składankę „Hitori + Kaiso”, zawierającą wczesne nagrania amerykańskiego producenta z lat 1998 – 2001. Pochodziły one z pięciopłytowego zestawu, który Kowalski podarował Nickowi Huntingtonowi, połowie duetu Freescha!, prowadzącemu jednocześnie wytwórnię Attack 9. Ten, przesłuchawszy materiał, stwierdził, że jest on zbyt dobry, by pozostać w prywatnym obiegu. Dlatego wybrał nagrania z drugiego i trzeciego krążka zestawu i wydał je nakładem swej tłoczni właśnie jako „Hitori + Kaiso”. Po sześciu latach od tamtego czasu Kowalski postanowił wrócić do muzyki. Aby przypomnieć jego twórczość Huntington opublikował właśnie kolejną część jego archiwalnych dokonań – tym razem z pierwszej płyty (a więc najstarsze) – jako „Night On Tape”.

Przesłuchanie tego materiału wprawia w autentyczne zdumienie. W starych nagraniach Casino Versus Japan odnajdujemy przeczucie wszystkich modnych dziś gatunków wyrastających z muzyki ambient. „Hello You”, „Swimming Light Cycle” i „Lake” to nowoczesny shoegaze, balansujący między onirycznymi dźwiękami gitary a rozmarzonymi pasażami przestrzennych klawiszy. W „The Flow Off No Go”, „Lucky Luscious” i „Sun Bee” amerykański producent zwraca się w stronę drone music. Potężne, masywne, nisko zawieszone loopy wtapiają się tu w perliste fale syntezatorów i zaszumione tła, przypominając tegoroczne nagrania z głośnych płyt Emeralds czy Oneohtrix Point Never. Kiedy drony zostają rozpuszczone w gęstej materii utworu, powstaje relaksacyjny noise, bliski temu, co obecnie tworzą muzycy The Skaters („Love Life” i The Obvious Voices).

O sympatii Kowalskiego do psychodelii wiedzieliśmy już z jego wcześniejszych albumów. Tam jednak elementy tego gatunku wpisane były w ramy IDM-u. Tutaj – pozbawione rytmicznych podkładów, wybrzmiewają zupełnie inaczej. Oto w „Inky Time” artysta zwraca się w stronę niemieckiej kosmische musik z lat 70. w stylu Klausa Schulze, a w „Ficticious Travel” i „One Small Step (Version)” – hipnotycznego kraut-rocka, wiążącego strzeliste partie gitary z przesterowanymi klawiszami, niczym u Clustera czy Harmonii.

Nie brak tu również utworów łączących ambientową elektronikę z hiphopowymi rytmami. Wszak właśnie takie brzmienia były specjalnością Kowalskiego pod koniec jego kariery, torując drogę do dzisiejszych sukcesów Flying Lotusowi czy Gonjasufiemu. Przykładem tego choćby „The Open Face” i „Windy Bubble Break”, w których smoliste połamańce niosą wibrujące pasaże syntezatorów podszyte subtelnymi tonami psychodelicznej gitary.

Kiedy się słucha „Love Life” trudno się oprzeć sugestii, że Rod Modell i Steve Hitchell nie słyszeli tej kompozycji przed nagraniem „The Coldest Season”. Toż to modelowy przykład zdubowanego ambientu, w którym piękna melodia wpisana zostaje w jamajski kontekst rytmiczny poddany glitchowej obróbce.

A kończący płytę „Miano: A Pink Night For Snowmen” to tylko delikatne pianino ulokowane na przestrzennym tle – oczywiste przeczucie narodzin współczesnej neo-klasyki w wersji choćby Maxa Richtera.

Odkrywanie takich perełek z domowych archiwów to niezwykle cenna działalność. Dzięki temu historia rozwoju współczesnej elektroniki nabiera nowych wątków – jakże istotnych do jej pełnego zrozumienia i zdefiniowania.

www.attacknine.com

www.myspace.com/casinovsjapan
Attack 9 2010







Jest nas ponad 15 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
2 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
keisuke
keisuke
13 lat temu

Windy Bubble Break brzmi niczym pamiętna melancholia zwana Warm Windows z Go Hawaii…

Yezior
Yezior
13 lat temu

Dobre…wakacyjne dźwiękowe wariacje. Słodko, pulchnie, kolorowo.

Polecamy

Meridian Brothers – wywiad

Udało nam się porozmawiać z Eblisem Álvarezem, liderem kolumbijskiego zespołu Meridian Brothers, o ich niedawno wydanej płycie „¿Dónde Estás María?”.