Sten – The Essence

Powitanie jesieni.

Do sukcesu hamburskiej wytwórni Dial przyczynił się jej szef Peter Kersten, który nagrywając pod nazwami Lawrence i Sten, wydał pięć świetnych płyt, z których ostatnia ukazała się właśnie w ubiegłym roku, ale nakładem japońskiej wytwórni Mule Electronic.

Teraz niemiecki producent powraca po czterech latach przerwy z drugą płytą projektu ukrywającego się pod szyldem Sten. Podobnie jak w przypadku debiutu, muzyka zawarta na krążku zainspirowana jest przede wszystkim klasycznymi produkcjami z Detroit.

Spośród dziewięciu nagrań zamieszczonych na „The Essence”, większość utrzymana jest w tanecznym metrum zaczerpniętym z estetyki tech-house. Motoryczne bity zostają jednak uzupełnione wyjątkowo mocnymi liniami basu. Raz mają one charakter tektonicznych pulsacji („Daylight”), a kiedy indziej – miarowego buczenia o niemal dronowym tonie („Unknown Faces”), czy hiperrealistycznych wibracji o funkowym groovie („More Stash”).

Te potężne pochody basu spełniają nie tylko funkcję rytmiczną, ale i melodyczną, jak choćby w utworach „The Gate” czy „Take Me To The Fridge”. Kersten eksponuje to w sposób jednoznaczny, wysuwając te mocarne pomruki na pierwszy plan w konstrukcji kilku kompozycji (choćby „More Stash”).

Reszta dźwięków składających się na poszczególne utwory z albumu, ma już zdecydowanie detroitowy charakter. Są to łagodnie oszlifowane soniczne partie syntezatorów („The Gate”) i wibrujące loopy o kosmicznym sznycie („The Essence”), które sąsiadują z falującymi akordami o skorodowanym brzmieniu („City Of Dust”) i subtelnie ćwierkającymi klawiszami („Way To The Stars”). Wszystko to podlane jest jednak w sposób typowy dla produkcji niemieckiego artysty – przestrzennymi plamami stonowanych dźwięków o monochromatycznej barwie i onirycznym nastroju („Squares”).

Pod względem rytmicznym z zestawu tego wyróżniają się trzy nagrania. „Daylight” i „Way To The Stars” – utrzymane w klimacie mrocznego deep techno (bliższe dokonaniom Kerstena pod nazwą Lawrence) oraz tribalowy „The Essence”. Pod placami niemieckiego producenta otrzymują one jednak zdecydowanie detroitowy szlif, w efekcie czego doskonale pasują do reszty tej układanki.

„The Essence” to wymarzone przywitanie jesieni – ciepłej i słonecznej, ale już lekko podszytej zadumą i nostalgią.

Dial 2008

dial-rec.de

myspace.com/dialrecords

myspace.com/lawrencesten