Stare miesza się z nowym.
Zdobywał popularność powoli, łącząc didżejowanie z produkcją własnych nagrań. Dopiero utwór „The Craze” sprzed sześciu lat zwrócił na niego uwagę właścicieli europejskich klubów. I wtedy trafił najpierw do Ostgut, a potem Panorama Baru, gdzie jako rezydent wyrobił sobie markę jednego z najlepszych didżejów house`owych nowego wieku. Nie zaniedbał również produkcji – jego wspólny album z Muratem Tepelim sprzed trzech lat pokazał, że nie trzeba mieszkać w Detroit czy Chicago, by tworzyć głęboki house na najwyższym poziomie. Teraz dostajemy nakładem Ostgut Ton jego pierwszy didżejski miks opublikowany na płycie – w serii przedstawiającej didżejów z berlińskiego Panorama Baru.
Wśród siedemnastu nagrań składających się na set wyróżniają się klasyki stylu. Najpierw dostajemy szorstki deep house w wykonaniu Theo Parrisha – „Twin Cities”, potem niesiony zatopioną w sążnistych pasażach klawiszy wokalizą „The House O`God” Romanthony`ego i na koniec miażdżący ciężkim bitem acidowy hard house w wykonaniu Fingers Inc. – „Music Take Me Up”. Po drodze trafiamy na bardziej breakbeatową wersję gatunku – całkowicie zapomniany kawałek z 1993 roku „Prove It” w wykonaniu J.T. Melody.
Do zestawu tego pasuje także „Current” Morgana Geista – to nietypowa dla tego producenta surowa jazda w chicagowskim stylu. Największą niespodzianką jest tutaj jednak oldskulowe „Let`s Swing It” samego Jeffa Millsa, ukrywającego się pod szyldem Servo Unique. To również prawdziwy rarytas – nieosiągalna już dziś dwunastocalówka wydana przez Luxury Records w 1992 roku.
Kontrapunktem dla tych ciężkich i twardych nagrań są znacznie lżejsze produkcje młodszych przedstawicieli stylu. Specjalnie na zamówienie Prosumera trzy ekskluzywne nagrania serwuje Steffi, Soundstore i T.S.O.S. „Sadness” tej pierwszej to zgodnie z tytułem nastrojowy deep house z melancholijnym wokalem, „Take U” tego drugiego – to zaskakujące połączenie chicagowskich rytmów z soczystą partią Hammonda, a „Over And Over” ostatniego – bardziej dynamiczna wersja gatunku utrzymana w hedonistycznym nastroju. W stronę pogłębionych brzmień o pastelowych barwach zwraca się DJ Duke w utworze „Heard” (hołd dla tytułowego Larry`ego Hearda) oraz Circulation w nawiązującym do produkcji Ricka Wilhite`a kompozycji „Sincerely”.
Najciekawszym utworem z całego zestawu jest pochodząca z 1992 roku kompozycja Uwe Schmidta (czyli Atom Hearta) „L.T.B.C.Y.B.” (to znaczy „Let The Beat Control Your Body”), opublikowana pod szyldem „i” na albumie „Repetitive Digital Noise” przez Pod Communication, a pięć lat temu wznowiona przez Recognition Jacka Sienkiewicza na winylowej dwunastocalówce. Jeszcze czegoś takiego nie słyszeliście – to wyprzedzające o prawie dwie dekady przeczucie brzmienia z Berghain, wpisane w formułę kosmicznego disco zanurzonego w trance`owych brzmieniach. Czyli muzyczne arcydzieło trwające niewiele ponad pięć minut.
Stare miesza się z nowym, a Prosumer skleja z tego świetny soundtrack do tanecznych pląsów, który rozgrzeje tego lata niejedną parę na klubowym parkiecie czy intymnej domówce.
Ostgut Ton 2011
a ja słyszałem „specyficznie pojebani” 😀
W LTBCYB ktoś w kółko powtarza „rzeczywiście pojebani” !