KategoriaRecenzje (5794 wszystkich)

Oto kilka zdań, które mogą otwierać recenzję tej płyty: 1. Nivea Soft – jak ciepły letni deszcz, Chromatics – jak chłodny noc wiatr, 2. Podobnie jak

Rechenzentrum to niezwykły projekt audio-wizualny pod przewodnictwem Marca Weisera. Najświeższe dzieło multimedialnego artysty rodem z Berlina jest przedsięwzięciem pełnym rozmachu. Do współpracy nad „Silence” Weiser zaprosił

Całkowite zaskoczenie. Nieomal anonimowy zespół, tworzony przez muzyków wywodzących się z podziemnych projektów Tank, Osaka, TF i Loupous, zespół nie posiadający własnej strony internetowej ani kontraktu

25 grudnia 2007, w rocznicę rozpoczęcia działalności, w katalogu ukraińskiego Kvitnu pojawił się czwarty materiał. W projekcie Critikal, oprócz prowadzącego label Kotry, udział biorą szefowie dwóch

Duet złożony z aktorki i niezbyt znanego, choć kreatywnego songwritera, przybliża oldschoolowe oblicze popu uderzając prosto w serca miłośników vintageowego brzmienia Motown. Trzydzieści pięć minut piosenek,

O tych młodzianach z Toronto magazyn Loud And Quiet napisał ostatnio: „the most exciting and original band in the world right now”. Słuszna aklamacja – right

O Mikeu Paradinasie napisano chyba już wszystko. Założyciel wytwórni Planet Mu, znany między innymi jako Jake Slazenger, Kid Spatula, Tusken Raiders, Gary Moscheles, Diesel M i

Cztery lata temu debiutancki materiał The Kills pt. „Keep On Your Mean Side” znokautował mnie w dwunastu rundach – w tylu piosenkach duetowi Jamie „Hotel” Hince-Alison

Anglicy potrafili bowiem w niezwykły sposób oddać nastrój i brzmienie powstającego wówczas w Motor City uduchowionego techno. Z czasem sprawa oczywiście wyjaśniła się, a Golding i

Gdyby rozpisać konkurs na najbardziej kiczowatą, ostatnio widzianą okładkę, typowałabym Hercules and Love Affair. Gdyby poszukać najbardziej gejowskiej nazwy na band, czy któraś brzmiałaby lepiej niż

„Mouthful” jest dla aktualnego indie tym, czym dla metalu AD 2007 był „Red Album” Baroness. Oddechem świeżości, miękkością króliczka, efektem axe: otwarciem stylistyki na nieufnych, zazwyczaj

z niecierpliwością oczekiwana, wydana w roku 1994 druga płyta autechre nie zawiodła fanów duetu. album przejmuje już okładką: wydaje się, że przedstawia ona miejsce, z którego

wydana przez klein records w 2000 roku, druga płyta sofa surfers to podróż w gęstą, mroczną krainę ciężkich jazzowych sampli i dubowego pulsu. to również największe

wydany w 2002 roku przez the fat-cat album „finally we are no one” zawiera dźwięki, które są wyrazem niezwykłego poczucia muzycznej wrażliwości zespołu mum. czwórka islandczyków

choć ta muzyka ma już ponad dziesięć lat, do dziś słucha się jej z prawdziwą przyjemnością. album „microgravity” był pierwszą płytą geira jenssena, na której pojawiło

pod pseudonimem the irresistible force ukrywa się urodzony w anglii morris gould – osoba niezwykle ważna dla elektroniki lat 90. ten dziennikarz, muzyk i dj sam

już minimalistyczna forma okładki pozwala przypuszczać, że zawartość muzyczna niewiele będzie odbiegać od solowych wydawnictw carstena nicolai (aka alva noto), takich jak „portotypes” czy „transforms”. jednak

erlend oye to norweg specjalizujący się w popowo-tanecznych dźwiękach. ten młody artysta tworzy bardzo trendi-muzykę, która z powodzeniem sprawdza się jako tło dla wszelkich trendi-miejsc [kluby,

kolejny składak z lejbela dealers of nordic, kolejna porcja świeżej i niewyświechtanej przez wszelkie cafedelmary i hotelcostesy muzyki. kolejna płyta iście wiosenna i pogodna – wystarczy