Wpisz i kliknij enter

Open Source Art Festival 2018

W najbliższy piątek, 21 września, rozpocznie się w Sopocie 8. edycja Open Source Art Festival. 

Open Source Art Festival to cykl koncertów zaawansowanej muzyki elektronicznej i projektów multimedialnych. Podczas trzech dni wydarzenia wystąpią artyści z USA, Wielkiej Brytanii, Niemiec, a także przedstawiciele lokalnej sceny muzycznej. Koncerty i pokazy odbędą się w Państwowej Galerii Sztuki oraz w Klubie Sfinx 700. Zaproszeni artyści zaprezentują koncerty, instalacje artystyczne, rzeźby interaktywne i pokazy audiowizualne.

W ramach 8. edycji (21 – 23 września) najistotniejsza jest interakcja między człowiekiem, maszyną i naturą – program wydarzenia dedykowany jest technologicznemu postępowi i pogłębiającej się alienacji między ludźmi.
Program Open Source Art Festival 2018 powstawał w rytmie maszyny oraz bicia serca człowieka – to także motyw przewodni tegorocznej edycji festiwalu.

 

Program:

21.09.2018 / Państwowa Galeria Sztuki
Martin Messier / Field
Iona Fortune / AV
Patten / AV

Klub Sfinx 700
Scena główna:

00.00 Dyktando
01.00 Lee Gamble / DJ set
02.00 Lautbild
03:00 Dren
Fontanna / ORAMICS:
Young Majli
Dogheadsurigeri (Oramics/Mestico)
Monster (Oramics/LOW Kollektiv)

22.09.2018 / Państwowa Galeria Sztuki:
Silvia Kastel / AV
Astrid Sonne
Croatian Amor / AV

23.09.2018 / Państwowa Galeria Sztuki:
Lisa Stenber + Lois Nygren / AV
Valerio Tricoli
Dasha Rush: Territoires Éphémères (stan 1 *)

Martin Messier

FIELD zaczyna się od zasady, że dźwięki mogą być generowane z pól elektromagnetycznych wszechobecnych w środowisku. W tym wykonaniu resztkowe sygnały elektryczne, niedostrzegalne dla oczu i uszu, są odbierane przez elektromagnetyczne mikrofony przetworników i stają się materiałem pracy. Chociaż są one nienamacalne, podlegają manipulacji.

Na scenie Martin Messier współdziała z dwoma aluminiowymi panelami z wieloma łączeniami, których wejścia i wyjścia są ze sobą połączone. Kompozycja dźwięku i światła wyłania się poprzez ciągły ruch wkładania i odłączania między panelami – możliwości są nieskończone. Dzięki swoim performatywnym gestom Martin improwizuje konfiguracje audiowizualne, które są podobne, ale nigdy dokładnie takie same. Różnice między przepływem elektromagnetycznym otoczenia a połączeniami wykonanymi przez artystę generują efekt fluktuacji, która stanowi stałą pracy – od jednego wykonania do drugiego. Messier nadaje materialną formę temu niewidocznym w inny sposób niesłyszalnym przepływom. Staje się operatorem, dzięki któremu praca zostaje aktywowana i przeniesiona do realnego świata. Prawdziwa mimesis prądu elektromagnetycznego, aspekt wizualny może zanurzyć widownię w stan hipnotyczny: wszechobecna, niedostrzegalna moc, która nas otacza, jest tu pozbawiona tajemnicy i ostatecznie wydaje się dostępna także dla nas.

FIELD mówi do niewidzialnych sił wokół nas: ich przewagi i współzależności. Mimo że wchodzą w interakcje na absolutnie niedostrzegalnym poziomie, podporządkowują nasze gesty i ruchy i niosą nas w pewien określony przez artystę sposób. W tym sensie dzieło i artysta spotykają się na wymianie, która określa warunki wizualnych i dźwiękowych elementów przedstawienia: oślepiające błyskawice i przewodzenie elektryczności.

Patten

W roku 2017, Patten zjeździło wybrane kluby i festiwale w Wielkiej Brytanii i całej Europie, pokazując swój wysoko-technologiczny, imersyjny, audiowizualny spektakl, łącznie z ich największym koncertem w Londyńskim ICA. Byli ważnym punktem na wielu festiwalach, między innymi Sonar Istanbul, Ars Electronica and Mira Festival. A Era Psi/Requiem zakończyła grudniowa trasa po Japonii.

Patten zrobili soundtrack dla Tate Modern/Topshop, współpracowali z Dummy Magazine pod pseudonimem 555-5555, a także z Danem Snaith’em (Caribou) przy jego albumie Daphni. Opatentowali brzmienia dla firm produkujących oprogramowania audio, prezentowali najnowszą i jeszcze niepublikowaną muzykę producentów z całego świata w swoich audycjach radiowych w NTS, wydali EP-kę Kaleidoscope, którą nagrali z artystami z całego świata, m.in. Sapphire Slows (Japonia).

Dasha Rush: Territoires Éphémères (stan 1 *)

Dash Rush – koncepcja ogólna, muzyka, reżyseria, wizualizacje kinowe, choreografia i koncepcja wizualizacji
Valentin Tszin – tancerz, choreografia.
Stanislav Glazov – wizualna treść generatywna, techniczne aspekty konfiguracji wizualnej.

Territoires Éphéres – performans interdyscyplinarny, który łączy w jedną efemeryczną interakcję różne platformy artystyczne, takie jak: sztuka audiowizualna, taniec, wizualizacje generatywne w czasie rzeczywistym, muzykę elektroniczną i poezję abstrakcyjną z elementami teatralnymi.
W przeciwieństwie do innych dzieł, które przypuszczalnie można rozwijać w czasie mają zdefiniowany kontekst – takie jak malowanie, albumu muzycznego lub filmu Territoires Éphémères badaja ideę sztuki „jetable” (fr) – dzieło sztuki, które żyje „jeden dzień”.

Podczas docierania do delikatnych obszarów takich jak: niespójność pamięci, fizyczne i psychiczne tarcia i względność percepcji, idea przedstawienia odnosi się do przejściowej materii audiowizualnej, która nie może być zatrzymana ani zachowana. Territoire Éphémères można doświadczać tylko w „teraz”.

Lisa Stenberg + Lois Nygren 

Lisa Stenberg to kompozytorka pochodząca z Luleå (północna Szwecja), mieszkająca w Sztokholmie. W swej twórczości czerpie z muzyki instrumentalnej, elektroakustycznej i elektronicznej, badając wydłużenie trwania dźwięków, przekształcenia i stany ponadczasowe.

Projekt, który zaprezentuje podczas OSA Festival – Monument to audiowizualny koncert dronowy. Skomponowany na analogowo-cyfrowym syntezatorze hybrydowym EMS SYNTHI100. Jest wynikiem intymnego procesu, w którym Lisa dostroiła do instrumentu siebie samą i piękna elektroniki wychodzącej spod jej palców.

Lista współtworzy Monument ze sztokholmską designerką ruchu i VJ Lois Nygren, która pracuje z syntezą wideo i eksperymentalną animacją. Jej praca to fascynujący ekstrakt z ostrej grafiki i zniekształconej grafiki z płynnym ruchem. Lois Nygren jest również członkinią Drömfakulteten, szwedzkiego kolektywu eksperymentatorów, działającego w szerokim spektrum muzyki, wizualizacji i kreatywnych technologii.

Croatian Amor

Projekt Loke’a Rahbeka – Croatian Amor – realizuje wyraźną i wspaniałą intymną przestrzeń w powolnym tempie zdarzeń współczesnego świata.

Pochodzący z Kopenhagi Rahbek prowadzi wytwórnię Posh Isolation, miejsce inkubacji dla wielu artystów z całej skandynawskiej muzyki eksperymentalnej, w tym wielu swoich współpracowników. W projekcie Croatian Amor zostały ujawnione najważniejsze i najpełniejsze wyobraźni relacje Rahbeka, a wszystko to jest tym cenniejsze dla wielu grup i projektów, które stały się przedmiotem jego szalonego tempa pracy.

Często wykorzystując siatkę prawdziwych wydarzeń i miejsc jako platformę w dużej mierze podobną do snu, Croatian Amor miesza melancholijne motywy, które ewidentnie łączą fikcję i rzeczywistość. Komponując się z pop artefaktami zdarzeń, które przeplatają nasze życie, emocje przeplatane są strumieniem wirtualnej komunikacji i kalejdoskopowych pożądań, aby odkryć nowy romantyczny horyzont. Czasami mówiąc w samotności, choć często opowiadając o spotkaniach, Croatian Amor ożywia pragnienie nieokreślonego uczucia. Wykorzystuje mieszankę rozproszonych tradycji eksperymentalnych, fantastyczne syntetyczne światy, które są przywoływane w kinematografii, aby uczynić ten świat nieco bardziej nadającym się do zamieszkania.

Lee Gamble

Lee Gamble jest producentem i DJ-em muzyki elektronicznej / tanecznej i właścicielem marki UIQ. Od korzeni jako nastoletni DJ grający muzykę jungle w pirackim radiu, Lee odkrył mechaniczną i multiwymiarową muzykę komputerową, kompozycję i hałas w latach ’00 z serią abstrakcyjnych wydawnictw.

Następnie podążał dalej z dekonstrukcjami ambient-techno / jungle w serii wydań dla wytwórni PAN – Diversions 1994-1996, Dutch Tvashar Plumes, Koch i Kuang, a następnie 12 „dla  UIQ – Chain Kinematics. Na Mnestic Pressure, pierwszym albumie Lee z Hyperdubem, sygnały z innych źródeł, które odbijały się echem w jego poprzednich wydawnictwach – sygnały z podświadomości, sub-aqua, halucynacje, marzenia – są dekodowane w interpretację terra.

Mnestic Pressure to ekspozycja indywidualnej i zbiorowej pamięci, muzycznie wyrażona w serii elegijnych pływów melodycznych, przerywanych strukturami bitów i manewrami z ostrymi skokami. Stylistyczne zwroty akcji i miksowanie gatunków przypomina dynamiczny styl DJ-a. Lee koncertował na czterech kontynentach, grając solo i ze współpracownikiem Dave’a Gaskartha, wykonując kartograficzne składanki A / V, a także regularnie grając jako DJ.

Lee współpracował z Shivą Feshareki i Londyńską Orkiestrą Współczesną komponując dwa akustyczne utwory, które będą miały premierę w jednej z jaskiń Peak District we wrześniu 2017 roku wraz z pierwszym występem najnowszej kompozycji Éliane Radigue. Lee jest hostem co-miesięcznego programu radiowego w internetowym radiu NTS.

Valerio Tricoli

Valerio Tricoli urodził się we włoskim Palermo. Używa analogowych elektronicznych urządzeń, używa instrumentów analogowych. Pracuje jako kompozytor muzyczny, improwizator, twórca instalacji dźwiękowych. Działa również jako producent muzyczny, kurator oraz inżynier dźwięku. Jego kompozycje łączą muzykę konkretną z konceptualnymi formami dźwięku, takimi jak, radykalne zainteresowanie w rzeczywistość, wirtualność i pamięć.

Valerio Tricoli jest włoskim muzykiem i rzeźbiarzem dźwiękowym, który tworzy muzykę z rozmaitych dźwięków, posiłkując się analogowymi instrumentami elektronicznymi oraz taśmami. Zestaw sprzętu podczas jego występów zależy od przestrzeni, ale efektem jest zawsze fascynująca mieszanka muzyki konkretnej i elektroakustyki, którą tak dobrze oddaje wyczerpujący i pełen napięcia album „Miseri Lares” wydany niedawno w PAN.  Podczas OSA Festival 2018 zaprezentuje najnowszy materiał improwizowany złożony z analogowych instrumentów elektronicznych oraz taśm audio.

Astrid Sonne

Nowy album Astrid Sonne „Human Lines” brzmi jak kot grający z teorią strun, budując niezliczoną ilość możliwych wszechświatów. Pierwotnie zaczynając od komponowania muzyki elektronicznej, Sonne, dorzuciła do tego symulowane instrumentarium orkiestry w niektórych bardziej ambientowych pasażach. Używa powtórzeń, kontrastów, zniekształceń i pauz które są charakterystyczne w jej najnowszych pracach z kolektywem Copenhagen’s Escho (Eric Copeland i Smerz), generując zniekształcone przejścia chóralne, dalekie nuty i inne formy przy użyciu komputera.
Wynik końcowy jest pełen melancholii i spokoju. Od dynamicznych powtórzeń i nakładanie ich na siebie we wstępnym tracku „Also”, budując różnorodne przestrzenie, zmieniając chaos naszych wrażeń i strumieni informacji w coś scalonego, wspólnego, dziejącego się bardzo szybko, ale bez beat’u, który jest standardowym wabikiem. Następny utwór „In” jest zmianą tempa, ambient, z samplami – kontrast jest na tyle zaskakujący, że pogrąża słuchacza w oczekiwaniu. To samo jest z „Real”, które ma połamane, breakcorowe brzmienie, podczas gdy „Life” jest łagodniejsze i bardziej melodyjne.

Dogheadsurigeri

Dogheadsurigeri (Oramics/Mestico) – w jej miksach dodatnia nielinearność rozsadza maszyny. Słychać jęki cyklonicznych torsji. Dogheadsurigeri jest również 1/5  warszawskiego kolektywu MESTIÇO, który zajmuje się wprowadzaniem nowych brzmień i undergroundowej estetyki klubowej na polską scenę.

Dren

Dren powstał przez połączenie trzech różnych osobowości. Ich często odmienne spojrzenie na muzykę, poparte wieloletnim doświadczeniem na scenie, wspólny cel i odpowiedni czas złożyły się na powstanie nowego projektu. Szeroki zakres inspiracji sięgający od jazzu przez muzykę elektroniczną aż po black metal definiuje bezkompromisowe brzmienie Dren-u, będące efektowną hybryda różnych styli serwowanych w atmosferze mrocznego, elektronicznego obrzędu. Nie ma tu w najmniejszym fragmencie mowy o kurczowym trzymaniu się ram gatunkowych czy stylistycznych. Dren tworzą : Bartłomiej Goldyszewicz, Artur Kwiatkowski i Jakub Zaremba. Ich debiutancki album ukaże się na początku 2019 roku, nakładem trójmiejskiej wytwórni Zoharum Records.

Dyktando

Dyktando, projekt Wiktora Milczarka (prowadzącego wcześniej m.in. projekt Souvenir de Tanger) eksplorujący muzykę techno i new wave. Czerpiący inspiracje i sample m.in. demo nagrań polskich obskurnych zespołów post-punkowych z przełomu lat 70/80. Związany z wytwórnią i imprezą Brutaż.

Young Majli

Young Majli, czyli Marta Malinowska, to ciągłe poszukiwanie groove’u, tańca i basu oraz miłośniczka nieoczywistych rytmów, dlatego chętnie sięga do gqomu, kuduro czy raggaetonu. Jako DJka od kilku lat popularyzuje nowe klubowe brzmienia, a większość jej artystycznych i promotorskich aktywności związana jest z wrocławskim kolektywem regime brigade. Głównym obszarem jej zawodowej działalności jest radio – aktualnie prowadzi audycję na antenie Trójki.

Lautbild

Paweł Kulczyński aka Wilhelm Bras w bardziej melodyjnej odsłonie. Dużo syntezatorów, bitmaszyn i karkołomnych zwrotów akcji – gęste arpeggia, funkowe dropy i mięsne linie basowe. Bywa słodko, bywa też mrocznie, nigdy nudno. Koncerty w pełni na żywo, tak więc efekt zależny od okoliczności, publiki i kontekstu, może być tanecznie albo abstrakcyjnie, ze wszystkim, co pomiędzy. Wspólny mianownik to skrzące, wyrafinowane brzmienia, wielowarstwowe struktury rytmiczne oraz eklektyczne unisona i polifonie. Trochę sportu, nieco ćpanka oraz dużo miłości do dźwięków. Nasza recenzja Lautbild – „Pulsus Frequens”.

Iona Fortune

Syntetyczne linie basu Iony Fortune są lodowcowe i arytmiczne, co grozi nie tylko zaburzeniem każdego źródła światła w promieniu kilku kilometrów, ale też wstrząśnie wewnętrznie każdą osobą znajdującą się w sali. Wprowadzi nas w potężne i dezorientujące niziny, które w połączeniu z nakładanymi na nie samplami chińskiej cytry dzwonią i mnożą się w doskonałej przejrzystości nad mięsistym basem.
Fortune zagra kompozycje z jej pierwszego albumu, Tao of I, pierwszego z serii ośmiu eksploracji „symboli I-Ching”, które oscylują wokół tematyki na skalę prac Fuck Buttons i Stars of the Lid.

Monster

Monster (Oramics/LOW Kollektiv) zaczęła didżejować ponad 10 lat temu, głównie na poznańskim skłocie Rozbrat. W 2017 roku założyła LOW Kollektiv, z którym występuje w różnych klubach w Poznaniu i innych miastach. Na początku 2018 r. organizowała konkurs dla początkujących didżejek, a sama została zwyciężczynią konkursu didżejskiego festiwalu Wooded City, gdzie wystąpiła w czerwcu br. Ma obsesję na punkcie acid i Chicago house, jak również old-schoolowego techno..

Robert Sochacki

Wybudzanie Systemu / System awakening interaktywna instalacja świetlna

„tkwimy w tym razem / we are in this together”  Rosi Braidotti

Głównym założeniem projektu jest ustanowienie „przestrzeni spreparowanej” poprzez stworzenie takiej kompozycji obiektu i przestrzeni, która swoją ingerencją w określone miejsce publiczne będzie inspirował użytkowników danej przestrzeni. Interesuje mnie proces zespolenia się z dziełem sztuki; zespolenia poprzez odczuwanie i intuicję, a nie przez intelektualne rozumienie. W ten sposób widz i system na drodze interakcji (oddziaływania na siebie) stworzą za każdym razem nowe, osobiste dla każdego dzieło. Tworząc dzieło sitespecific nadaję znaczenie także miejscu, w którym umieszczona jest instalacja.

„Klatka schodowa, to miejsce przejściowe, miejsce przemieszczania się, miejsce tymczasowe i miejsce publiczne. Tam się nie przebywa, jesteśmy w drodze i na chwilę, a jednocześnie jest to łącznik spajający poszczególne pomieszczenia i piętra. Ta przestrzeń do nikogo nie należy, jest tymczasowa i jest niczyja. Instalacja, która w tym polu niczyim zamieszkała, nabiera również znaczenia metaforycznego. Należy tak jak i klatka schodowa – do każdego i do nikogo. Nie jest moja a jednak zatrzymuje mnie w biegu(…)”
*prof. Elżbieta Wernio Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, cytat z recenzji pracy doktorskiej.

Robert Sochacki – gdański artysta audiowizualny, aktywnie działający nie tylko na terenie Trójmiasta, ale także w Polsce i na świecie. Jako artysta tworzy wielkoformatowe projekcje a światło jako jego podstawowe medium i narzędzie służy mu także do tworzenia interaktywnych instalacji artystycznych. Pracuje jako asystent w pracowni Sztuka w Przestrzeni Publicznej, gdzie warsztatowo uczy studentów pracy z projekcją, animacją i przestrzenią w nurcie light art. W tym roku obronił doktorat na gdańskiej ASP prezentując interaktywną instalację świetlną. Bierze udział w wielu międzynarodowych festiwalach sztuki, m.in w Lima, Hamburg, Bauhaus Dessau, Djerba czy Lüdenscheid, gdzie otrzymał nagrodę publiczności. W roku 2005 był stypendystą Ministra Kultury, a w 2014 jego interaktywny projekt dla dzieci otrzymał wsparcie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W maju 2018 zorganizował w Gdańsku międzynarodową konferencję z warsztatami w przestrzeni publicznej „Light as a CreaYve Tool”, która włącza się w większy program badawczy light art, zapoczątkowany w Niemczech i Tunezji w 2016 roku W jego pracach zawsze istotną rolę odgrywa widz, który jest aktywną częścią dzieła i wpisuje się w całość opowiadanej przez artystę narracji.

 







Jest nas ponad 15 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Polecamy