Bez szwów.

Tylko bardziej.

Infiltracja jazzu.

Zawsze krok przed nami.

Erudycyjne ćwiczenie z ejtisowego electro.

Muzyka z krajobrazu.

Będzie filmowo.

Letarg duchowy.

Jak ambient przenikał industrial.

Elektroniczny aksamit, który już dobrze znamy.

Czego można się spodziewać po płycie, na której jeden z utworów nosi tytuł „Napalm Breath”?

Poszerzanie improwizacyjnej wrażliwości.

Chłodna obserwacja rzeczywistości.

Cisi obserwatorzy o wielkiej wyobraźni.