Zanurzmy ucho w wodach Laguny Weneckiej.
Enrico Coniglio to włoski artysta dźwiękowy, gitarzysta i kompozytor, od wielu lat zajmujący się field recordingiem. Na swoim najnowszym wydawnictwie Teredo Navalis kontynuuje badania nad ekosystemem Laguny Weneckiej, choć nie są to nagrania terenowe w czystej postaci, a jedynie stanowią punkt wyjścia do stworzenia soundscape’owych kompozycji.
Proces rejestrowania odgłosów wody wypełniającej lagunę przebiegał nocą i za pomocą czujników elektromagnetycznych oraz hydrofonów, a także różnych mikrofonów – obuusznych, kontaktowych i pojemnościowych. Coniglio skupił się na północnej części laguny, gdzieś między wyspami Murano, Burano, Sant’Erasmo a otaczającymi je piaszczystymi brzegami. Jak czytamy w dołączonym tekście, można tam spotkać z jednej strony wodne tarliska krabów oraz miejsca dające schronienie mewom czy rybitwom, zaś z drugiej – łodzie transportu publicznego poruszające się wzdłuż głównych kanałów nawigacyjnych.
Co się naprawdę kryje za Teredo Navalis? Sam tytuł to nazwa świdraka okrętowca – inwazyjnego gatunku małża blaszkoskrzelnego, który przyczynia się do wyrządzania poważnych szkód drewnianym elementom zanurzonym w wodzie. Nie chodzi tu jednak o jakiś wykład na temat biologii, a zdecydowanie coś ważniejszego – zwrócenie uwagi odbiorców na zmiany zachodzące w obszarze postmiejskim i postindustrialnym w odniesieniu do Laguny Weneckiej.
Na Teredo Navalis pojawiają się wielu miejscach czyste odgłosy wody, choć złożone z mikrodźwięków o różnych częstotliwościach, co dobrze ilustruje trzyczęściowa i tytułowa kompozycja – niekiedy podpływająca do ambientowych form oblepionych trzaskami, szumami, śpiewem nadmorskich ptaków i czymś na kształt industrialnej tkanki. Warto spędzić te niespełna czterdzieści minut z Teredo Navalis i nasłuchiwać tej swoistej topofonii.
maj 2020 | Gruenrekorder
Strona Enrico Coniglio »
Profil na Facebooku »
Strona Gruenrekorder »
Profil na Facebooku »
