Na dwa koncerty do naszego kraju przyjedzie znakomity duet Frederic Blondy / Charlotte Hug. Artyści podczas koncertów wykorzystują brzmienia zarówno instrumentów klasycznych (altówka, pianino), jak i elektronicznych (laptop, gramofony). Warto wspomnieć również, iż Charlotte Hug jest jedną z najbardziej wyrafinowanych instrumentalistek instrumentalistek Europie. Opracowała indywidualną technikę, dzięki której bez użycia elektroniki może równocześnie wytworzyć osiem głosów. Jak brzmią tego rodzaju eksperymenty przekonamy się już w najbliższą sobotę (18 XI, Warszawa, Pruderia, godzina 22.00 wstęp 10zł) i w niedzielę (19 XI, Warszawa, Skład Butelek, godzina 20.00, wstęp 5zł). Zapraszamy!
Frédéric Blondy (fortepian) 1973, Francja
Z wykształcenia pianista (Conservatoir National de Region de Bordeaux, przerwane studia matematyczne i fizyczne na Uniwersytecie Bordeaux). Początkowo głęboko zainteresowany jazzem, szybko odkrywa jego ograniczenia i zwraca się w stronę szerokich możliwości oferowanych przez muzykę improwizowaną. Przenosi się do Paryża, gdzie rozpoczyna studia w International Piano Center pod opieką Marie-Christine Calvet koncentrując się na definiowaniu roli ciała instrumentalisty w procesie wykonawczym muzyki improwizowanej. Wśród jego współpracowników szczególne miejsce zajmują artyści pracujący jednocześnie na odmiennych polach muzyki improwizowanej i współczesnej muzyki poważnej, z czego wymienić warto: Joëlle Léandre, Johna Tilbury, Thomasa Lehna czy Le Quan Ninha. Blondy jest również znany z wielowymiarowej działalności edukacyjnej i prowadzenia cotygodniowych warsztatów improwizacji w paryskim klubie Instant Chavires oraz zajęcia indywidualne przeznaczone głównie dla wykonawców muzyki poważnej z całego świata. W lutym 2005 roku występował w Polsce (w Galerii Zachęta) na wydarzeniu organizowanym przez plain. Music, gdzie współpracował m.in. ze Zdzisławem Piernikiem, DJ Lenarem, Piotem Bukowskim, Raphaele, Rogińskim i Rafałem Mazurem.
Charlotte Hug (altówka) 1965, Szwajcaria
Z wykształcenia altowiolistka, studiowała także ‘scenic design’. Jest jedną z najbardziej wyrafinowanych instrumentalistek instrumentalistek Europie. Opracowała indywidualną technikę, dzięki której bez użycia elektroniki może równocześnie wytworzyć osiem głosów. Jej współpraca z takimi muzykami jak Phil Minton, John Edwards, Ingar Zach, John Butcher, Pat Thomas Evan Parker, Elliott Sharp Le Quan Ninhem oraz Martine Altenburger przysporzyła jej duże uznanie w świecie muzyki improwizowanej. Jej zainteresowania są jednak znacznie szersze. Od eksploracji elektroniki (także zapisując swoje improwizacje i tworząc z nich później trójwymiarowe notacje), przez współczesną kompozycję czy pracę eksperymentach tancerzami (m.in. ze słynną Fine Kwiatkowski) na eksperymentach z przestrzenią (m.in. w ramach współpracy z Andy Guhlem), w której gra swoją muzykę – pozostaje ona artystką nieprzewidywalną. Jak sama jednak pisze, jej praca koncentruje się na ‘relacji między ciałem, jego wrażliwościami i dźwiękiem’.
