Wysublimowany, delikatny, spokojny, łatwy w odbiorze, w stabilnym klimacie. Taki NIE JEST debiutancki album Elektrische TV. Jest wręcz przeciwnie.
Szymon Weiss jest perkusistą i jego projekt Elektrische TV, powstały we wrześniu 2006, to niewiarygodnie zaskakujące odkrycie. Ten artysta to chodzący oksymoron. Tworzy chamską, undergroundową elektronikę a równolegle… muzykę teatralną i jazz. Oprócz tego komponuje, zajmuje się masteringiem utworów oraz albumów, a ostatnio nawet nagrywał, jako instrumentalista sesyjny do nowego filmu braci Skolimowskich, pt. „Ixjana”. Przewinął się przez AXMusique i Yummy Cake, grywa gościnnie dla wielu innych projektów.
A teraz trochę o albumie.
Krążek startuje, jak łatwo się domyślić, od utworu „Starter”. Jest mi trudno wymyślić jakieś porównanie trafnie oddające klimat tego kawałka, ale czuć w nim coś na kształt patosu. Poza tym, że break beat goni break beat, a przestery nakładają się na siebie, to rytmika utworu jest bardzo dosadna. „e. TV vs Pink Bazooka” naszpikowane jest mocno elektronicznymi samplami w stylu Justice. „I Hate Aphex Twin”– sam tytuł bardzo mnie rozbawił, bo kawałek rzeczywiście swoją syntetycznością oddaje sporą dozę hejterstwa. Gdyby cały synth świata zebrać w jedno to przynajmniej jego połowa składałaby się na „Arpeggios Extra”– serio. Mózg się lasuje.
„Why Dubstep Sucks In 2012” (feat. Bueno Bros) w istocie jest dubstepowy, ale moc tego dubstepu jest tak bardzo podkręcona, że na myśl przychodzi mi od razu Guerillex, czyli koniec świata w wykonaniu Skrillexa. Bardzo mi się podoba idea tego utworu, bo to po prostu zwyczajny pastisz na dzisiejszy dubstep. Następny utwór „Close Encounters of Ufecki” ze Squal z AXMusique pełen jest pseudo amatorskich scretchy. Moimi ulubionymi utworami są „Skurwysynth” i „Spuszczacz”. Pierwszy z nich pewnie z racji na tytułowy przerysowany synth i jakieś źle zakamuflowane w nim szaleństwo, a drugi z racji na swoją obelżywość i wykorzystanie w nim syntezatora mowy IVONA, który wypowiada dwa tytułowe słowa. Skoro utwór jest obelżywy to domyślcie się co „Spuszczacz” może nam spuszczać. „Hrabia+ wuz her” to jakby soundtrack do gry na Nintendo. Absolutnie szokującymi kawałkami są „Rhodes Stohlen Piano” i „Dieter Bohlen Piano”, które łagodzą skołatane resztą zmysły, słodko i ciepło brzmiącymi klawiszami- dzięki za tę chwilę ulgi Panie Szymonie! Całość to najeżona wszystkim, co sztuczne, wyborna sieka.
Taka płyta nie mogła zostać nagrana bez dobrze przemyślanego konceptu. Agresywna, eksperymentalna, czasem psychodeliczna i często kiczowata elektronika niekiedy na siłę wyciąga nas na parkiet, a niekiedy daje do myślenia. Bardzo innowacyjne!
Link do darmowego kawałka promującego album – A Slap (feat. Adre’n’Alin): http://pinkkong.pl/slap
http://www.facebook.com/Elektrische.TVmusic
http://www.facebook.com/PINK.KONG?ref=ts
http://starter.pinkkong.pl – od odsłuchu / kupienia
