Stephen Vitiello podsumowuje rok 2013

Vitiello opowiada o swoich 10 ulubionych płytach 2013 roku.

Stephen Vitiello to amerykański muzyk, kompozytor, producent oraz artysta zajmujący się sztuką wizualną. Jego instalacje dźwiękowe można spotkać w najlepszych galeriach i muzeach na całym świecie. Warto wspomnieć, że w 1999 roku Vitiello rezydował w World Trade Center, gdzie nagrał różne dźwięki na 91 piętrze przy użyciu mikrofonów kontaktowych, później ten materiał znalazł się na jego płycie „Bright and Dusty Things” (New Albion Records, 2001). W ciągu ostatnich 20 lat współpracował z takimi artystami jak Pauline Oliveros, Lawrence English, Scanner, Molly Berg, Frances-Marie Uitti, Andrew Deutsch, Machinefabriek czy Yasunao Tone. Wydał już sporo płyt, które ukazały się nakładem wytwórni 12k, Sub Rosa czy Crónica. W połowie listopada ubiegłego roku pojawił się wspólny krążek Stephena Vitiello i Molly Berg pt. „Between You And The Shapes You Take” (12k).

Nils Frahm – „Spaces”

Album „Felt” z 2011 r. jest moim ulubionym krążkiem Nilsa Frahma i jest to jedna z moich płyt wszech czasów. Z albumem „Spaces” jest podobnie, bo na nim też znajdziemy dotyk i bliskość. Kupiłem ten materiał w wersji cyfrowej 24-bitowej, aby naprawdę cieszyć się i poczuć przestrzenie w tych nagraniach.

Gareth Dickson – „Collected Recordings” (nasze 3 pytania z Dicksonem)

Myślę, że ta pozycja się liczy – gdyż album został ponownie wydany i zremasterowany w 2013 roku. Jak większość płyt na mojej liście, to również „Collected Recordings” opiera się na warstwie instrumentalnej i prostym dźwięku. Utwory są piękne i ciepłe. Głos i gitara Dicksona brzmią niezwykle bogato.

Mazzy Star – „Seasons of Your Day”

Wiem, iż był czas w moim życiu, kiedy naprawdę czułem, że zespół Mazzy Star wyznaczał pewien kierunek. Muszę przyznać, że słuchałem tej płyty więcej niż jakiejkolwiek innej w tym roku.

Chantal Acda – „Let Your Hands Be My Guide”

Mam ten album w wersji cyfrowej, ale chciałbym mieć na płycie kompaktowej lub winylu, aby w pełni poznać to wydawnictwo. Uwielbiam głos i muzykę artystki.

Daisuke Miyatani Ensemble – „Utsuroi”

Jest to bardzo długi utwór, który przypomina mi twórczość Duane’a Pitre (to również świetny artysta). Yui Onodera zrobił doskonały remiks tej kompozycji (on też wykonał remiksy dwóch utworów z mojej niedawno wydanej płyty z Molly Berg – „Between You And The Shapes YouTake”).

Ryuichi Sakamoto & Taylor Deupree – „Disappearance” (nasza recenzja) 

Uwielbiam powściągliwy charakter tej płyty. Słucham jej na słuchawkach i wyczuwam jak ruszają się dłonie Sakamoto wewnątrz fortepianu. Partie syntezatorów Taylora są nieziemskie i bardzo dobrze wykonane oraz czuć w nich ciągłą zmianę.

Arovane – „Ve Palor” (nasza recenzja)

Ten album odkryłem przeglądając różne podsumowania. Cieszą mnie te słodkie dźwięki i spastyczne rytmy.

Sam Amidon – „Bright Sunny South”

W moim zestawieniu są pewne koneksje. W tym jednym przypadku można połączyć muzykę Amidona z twórczością Garetha Dicksona i Mazzy Star, a mam tu na myśli głos i akustyczną gitarę. Na „Bright Sunny South” znalazło się kilka świetnych piosenek.

Tim Hecker – „Virgins” (nasza recenzja)

Po pierwszym przesłuchaniu „Virgins” miałem lekki zawrót głowy. Nie wracałem tak często do tego longplaya jak było to w przypadku poprzednich albumów Heckera. Może w przyszłości będę częściej sięgał po ten krążek, gdyż muzyka z „Virgins” pozostawiła duży wpływ na moje bębenki i układ nerwowy.

Deafheaven – „Sunbather”

Nie słucham dużo muzyki metalowej, ale dźwięk na tej płycie jest fantastyczny. Staram się skupić na gitarach i na samej produkcji, zapominając nieco o wokalu. Tak samo zawsze podchodzę do płyt Sonic Youth.