Shackleton – Music For The Quiet Hour / The Drawbar Organ EPs

Szaman obłąkanych dźwięków zaprasza na swoją mszę.

Urodzony w Lancashire, Sam Shackleton jest postacią nietuzinkową. Rok 2005 stanowi istotny moment kolejnej wiosny w muzyce dubstep w Zjednoczonym Królestwie. Właśnie wtedy, ten uzdolniony Brytyjczyk wespół z Laurie „Appleblim” Osbornem założył kolektyw Skull Disco, który narobił ogromnego zamieszania w coraz prężniej rozwijającym się wówczas niskim paśmie dźwięków.

Powszechnie uznanym stwierdzeniem jest to, że produkcje spod skrzydeł Deep Medi Musik stanowią swojego rodzaju awangardę muzyki taktującej w tempie 138-145 bpm. Od razu trzeba napisać, że twórczość Shackletona jest czymś całkowicie nieuchwytnym, oryginalnym i nie dającym się zamknąć nawet w kilku ramach. Na dwupłytowym albumie, mamy taki wachlarz gatunków, dźwięków, instrumentów, głosów oraz sposobów ich podania, że rytuał z tym szamanem smakuje lepiej niż ayahuaska.

Pierwsza część kryje się pod tytułem „Musik for the Quiet Hour”. To swojego rodzaju zapis z podróży do źródeł Amazonii, gdzie odkrywamy zapomniane plemiona. Słyszymy szaleńczo wystukiwane dźwięki bębnów, głosy tamtejszych grup etnicznych, modły szamana, uderzenia drewnianej perkusji (dosłownie) oraz głębokie sub-bassy.

Druga część albumu to „The Drawbar Organ EPs”. W tym miejscu, wkraczamy w bliższe nam rejony elektronicznego sosu lanego w tempie 140 bpm, aczkolwiek musicie być czujni, gdyż gdzieś w tle, w dalszym ciągu słychać odgłosy odległych plemion a na wszystko nałożono wręcz obłędne partie organ. O ile wcześniejsza część ocierała się bardziej o abstrakcyjny ambient, to tutaj mamy dodatkowo najlepsze strony dubstepu, dub techno otaz tribal house. Dużo delay’a, echa, przesteru oraz mrocznych syntezatorów jeszcze bardziej nadają poczucie obcowania z nietuzinkowym albumem. Wszechobecne, wręcz potężne, kościelne organy wprowadzają nastrój obrzędu obłąkanych dźwięków, które namaszczają wiernych. Materiał obowiązkowy dla eksploratorów niekonwencjonalnego brzmienia.