Jedenaście kompozycji, które łagodnie łączy piosenkową formułę z klubową estetyką, napełniając słuchacza pozytywna energią.
Grecki producent znany nam wszystkim pod pseudonimem Argy jest już obecny na elektronicznej scenie od dekady. W tym czasie dał się poznać jako utalentowany twórca melodyjnego tech-house’u, który publikują mu takie wytwórnie, jak Poker Flat, Cadenza czy Permanent Vacation. Z kolei Mama to czarnoskóra wokalistka, którą mogliśmy słyszeć w takich hitach klubowych, jak „Dominate My Sensation” czy „Corporate Butcher” duetu Tiefschwarz.
Wspólne nagrania tej pary umieszczone na jej debiutanckim albumie układają się w barwną podróż po muzyce klubowej z początku lat 90. Właściwie tylko dwa utwory przywołują wspomnienie typowego dla Argy’ego kontynentalnego tech-house’u z późniejszej dekady – „Whoami” oraz „Recluse”. Oto jednak już „Scratches” wprowadza na płytę nowojorski tribal, w którym warczące loopy są smagane onirycznymi akordami oplecionymi kobiecymi chórkami.
W „Without Me” uderzają siarczyste breaki – to jednak melodyjny house uzupełniony zwalistym basem i rozwibrowanymi efektami. „Bones” wnosi na krążek nieco melancholii – i przypomina klasyczny trip-hop rodem z Bristolu w rodzaju legendarnego „Unfinished Sympathy” Massive Attack. Klubową energię przywołuje jednak już z powrotem „Deep Found Vibe” – ponieważ to skoczny 2step zgrabnie splatający ekstatyczną wokalizę z połamanym rytmem.
Jakby kontynuując ten wątek „Niche” okazuje się reprezentować współczesny UK garage – szurając dynamicznymi bitami i bucząc rave’owym pochodem basu. „Staring At The Wall” zabiera nas w czasy, kiedy w klubach królował rebeliancki UK hard core rodem z XL Recordings czy Suburban Base – zestawiając fortepianowy motyw z szybkimi breakami. „This Is Your Beat” jest przykrojony do formatu pozbawionej tanecznego pulsu miniatury – a szkoda, bo kompozycja rozwija się całkiem ładnie, przywołując echo hitów Inner City w stylu „Good Life”.
„Kill For My Threats” zaskakuje zwrotem w stronę Karaibów – ale przeniesionych na Wyspy Brytyjskie. Tym razem Argy sięga bowiem po sprężystą raggę, oplatając wokal Mamy popiskującym Casio i przesterowanym basem. Na finał najbardziej chmurne nagranie z kolekcji – „Dirty Stop Out”. Tym razem dostajemy bowiem stylowe techno zanurzające fortepianowy motyw w przestrzennych syntezatorach.
Chociaż materiał z „Dominonation” nie wyznacza żadnych nowych szlaków w rozwoju elektroniki, ujmuje pozytywną energią i stylowym brzmieniem. Jedenaście składających się nań kompozycji łagodnie łączy piosenkową formułę z klubową estetyką, napełniając słuchacza pozytywna energią. Wszak mamy karnawał – i to idealny soundtrack do tanecznych pląsów.
BPitch Control 2014
bdb album