Impreza na Marsie tym razem przy pełnym słońcu.
Niemiecki duet, tworzący już 25 lat muzykę z pogranicza IDM, abstrakcyjnego downtempo, ambientu i breakbeatu, po pięciu latach przerwy wydaje jedenasty studyjniak zatytułowany „Dimensional People”.
Dużą rolę odgrywa tu organiczna przestrzeń. Zarezerwowana została dla żywych instrumentów, wokaliz, akustycznych efektów, eksperymentalnych, jazzowo zorientowanych rozwiązań, które wydawać by się mogło grają pierwsze skrzypce na krążku.
Pomimo nieoczywistych i nieregularnych struktur, dźwięki na „Dimensional People” są jasne, przestrzenne, a przy tym bardzo świeże. Awangarda przeplata się tutaj z piosenkowością („Sidney in a Cup”).
Zachowawczy IDM został tu zastąpiony wielowarstwowym wonky. Sam proces miksowania dźwięków dla Wernera jest niczym wchodzenie do środka, zagłębianie się. Jest w tym naturalne przedostawanie się wgłąb jakiejś przestrzeni, niszcząc po drodze pewne struktury, przez inne się jedynie prześlizgując. Ma to w sobie jakąś logiczną serię następstw.
Mimo nieregularnej perkusji, wyczuwalna jest w tej muzyce pewna harmonia, upalna plemienność i kojąca transowość („Daylight”). Wszystko za sprawą ogniskowania się tempa wokół wartości 145bpm (za inspiracją chicagowskim footworkiem).
Nie można pominąć faktu, że album zasiliło pojawienie się wielu gości, takich jak Justin Vernon (z Bon Iver) śpiewający na “Dimensional People Part III”, grający na gitarze Aaron Dessner (The National), Lisa Hannigan, czy Sam Amidon.
Świeża propozycja godna wiosennej inhalacji.
13.04.2018 | Thrill Jockey
