W połowie drogi.
Człowiek się już przyzwyczaił, że polscy artyści często goszczą w zachodnich wydawnictwach, gdzie realizuję swoje pokręcone pomysły muzyczne. Nie inaczej jest w przypadku Bouchons d’oreilles w skład, którego wchodzą Łukasz Kacperczyk i Mateusz Wysocki. W 2013 roku można było posłuchać ich wspólnej płyty „Split”, ale nagranej osobno, wydanej dla oficyny BDTA. W przypadku „Stray Dog with a Collar” mamy do czynienia z pełną kooperacją.
Biorąc pod uwagę skład zespołu nie można zasłaniać się zdziwieniem, że od początkowego utworu tytułowego towarzyszą nam wszelkiej maści stuknięcie, piknięcia lub też dźwięki elektronicznej aparatury, która coś kontroluje. Wszakże jesteśmy na terytorium muzyki eksperymentalnej o elektronicznym podłożu, kontrolowanym przez dwóch fachowych inżynierów dźwiękowych. Kwestie rytmu w przywoływanym utworze, wykluwają się dopiero na sam jego koniec.
Ciekawiej robi się w „Empty Envelope”, który wita nas delikatnie rozwibrowanymi, przeciągłymi dźwiękami. Z ambientowej powłoki przechodzimy płynnie do zagęszczenia jednostek elektronicznych, które miejscami przypominają zakłócenia. Sugeruję zatrzymać się na dłużej przy utworze „Mistake”. W nim odbija się talent obu twórców owocujący utworem złożonym. Świetne otwarcie przykuwa uwagę i każe bacznie obserwować zmiany natężenia dźwięku, które prowadzą z łagodności w stan surowy.
Z każdą minutą album absorbuje coraz bardziej. „Disappearing House” wypada najlepiej z zestawu. Między innymi dlatego, że oferuje szersze spektrum muzyczne i więcej głębokich tonów połączonych z metalicznymi naleciałościami. I jeszcze wspomnę o duchologicznej, fortepianowej końcówce, która w sposób brutalny i przedwczesny urywa album. To jedyny minus wydawnictwa. Dwadzieścia dwie minuty to stanowczo zbyt mało, aby duet się rozpędził i pokazał na co go stać. Zupełnie jakby zatrzymali się w połowie drogi. Chcemy więcej.
Never Anything Records | 2020
Bandcamp
FB
FB Never Anything
Great post.