Venetian Snares – My Downfall (Original Soundtrack)

Po znakomitym, siejącym spustoszenie „Rossz Csillag Alatt Született”, w śmiały sposób łączącym brutalny drillnbass i breakcore z muzyką klasyczną, po kolejnych, równie bezkompromisowych albumach „Meathole”, „Winnipeg Is A Frozen Shithole” i „Cavalcade Of Glee And Dadaist Happy Hardcore Pom Poms”, Weneckie Werble zagrzmiały ponownie. Sądziłem, że Aaron Funk zaspokoił swoje ambicje owym „Węgierskim Albumem”, powszechnie uważanym za jego szczytowe osiągnięcie. Tymczasem na swojej najnowszej, autoironicznie zatytułowanej płycie pokazuje, że mierzy jeszcze wyżej.
Funk, podobnie jak jego imiennik i kolega po fachu Aaron Spectre, znacznie oddalił się od połamanych amenów. Na czternaście utworów tworzących „My Downfall”, zaledwie jeden utrzymany jest w estetyce drill/breakcore. Pozostałe orbitują głównie wokół współczesnej muzyki klasycznej o wybitnie przygnębiającym charakterze, choć jednorazowo uświadczymy tu również mrocznych klimatów jazzowych („Hollo Ucta 2”) oraz dwóch zaskakujących nawiązań: do tak zwanej tape music Johna Cagea w „My Crutch” oraz… przaśnego surfer-rocka (!) ala Beach Boys w „Im Sorry I Failed You”. Radykalna wolta gatunkowa, ogrom materiału (niemal 70 minut) i przede wszystkim rozmach dzieła sprawiają, że niełatwo przełknąć je w całości. Nie chcę przejąć roli cesarza-ignoranta, który w formanowskim „Amadeuszu” zarzucał Mozartowi użycie zbyt wielu nut, lecz nie ukrywam, że w tak potężnej dawce te dźwięki mogą męczyć. Nie jest to wprawdzie megalomania na miarę „Saturnz Return” Goldiego, atoli niekiedy wydaje się, że Kanadyjczyk gubi się w swoich monumentalnych konstrukcjach i zbyt często pozwala, by dramatyzm przekroczył niebezpieczną granicę patosu. Od strony produkcyjnej longplay jest oczywiście majstersztykiem, ale swojego warsztatu Funk dowiódł już dawno temu. Obawiam się, że w tym wypadku wybujała forma miała ukryć braki treściowe. Metaforycznie rzecz ujmując: za dużo tu dymu, a za mało ognia.
Bez wątpienia elektroakustyczne requiem w wydaniu Venetian Snares robi wrażenie – nie tyle samą zawartością, ile skalą całego przedsięwzięcia.„My Downfall” prawdopodobnie podzieli fanów na dwa skrajne obozy: bezkrytycznych wyznawców i bezlitosnych krytyków. Moje stanowisko lokuje się pośrodku. To prawdopodobnie najbardziej ambitny album w karierze Funka, niemniej jednak może okazać się eksperymentem tylko dla wtajemniczonych fanów artysty.
2007