24 września rozpoczyna się we Wrocławiu kolejna edycja Avant Art Festivalu. Tym razem wśród gwiazd zobaczymy silną norweską reprezentację. Sprawdźcie lineup!
- Avant Art Festival 2010 – Norwegia
- Wrocław, 24 – 26 września, 1 – 3 października
- www.avantfestival.pl »
– Tworzymy to wydarzenie, by zaprezentować sztukę na najwyższym poziomie – mówi Kostas Georgakopulos, dyrektor festiwalu. – Nie interesują mnie podziały na gatunki i ich odbiorców, nie przywiązuję wagi do tworzenia imprezy dla określonej grupy docelowej – dodaje.
Avant Art Festival na stałe zagościł w kalendarzu ambitnych imprez cyklicznych, nastawionych na bardziej wymagającego odbiorcę. Pod szyldem fundacji Avant Art, festiwal proponuje odbiorcom całkowicie świeży sposób obcowania ze sztuką – awangardowy, odkrywczy, odrzucający konwencjonalność, prezentujący artystów nietuzinkowych i nowatorskich. Główną ideą wydarzenia nie jest prezentacja jedynie współczesnych dokonań muzyki eksperymentalnej.
W tym roku: Norwegia
Tegoroczna, trzecia już edycja Avant Art Festival, nastawiona będzie w szczególności na prezentację nowej sztuki norweskiej, ukazując nie tylko najnowsze dokonania tamtejszych tuzów eksperymentalnej sceny muzycznej, ale także przedstawienia poszukujących i awangardowych teatrów. Obok ścisłej czołówki awangardowych twórców z Norwegii będzie można posłuchać także innych zaproszonych muzyków: z Polski i z całej Europy.
Kro zagra?
Wśród oczekiwanych gości znajdują się zdolni multiinstrumentaliści i eksperymentatorzy odkrywający nowe przestrzenie na gruncie twórczości muzycznej. Pojawi się pierwsza dama norweskiej muzyki awangardowej – MAJA RATKJE, a także uznani artyści sceny elektronicznej we wspólnej kolaboracji – JAMES PLOTKIN i MICK HARRIS. Pokaz improwizacji dadzą między innymi PUMA i OFFONOFF, stylistyczny eklektyzm przywiezie ze sobą JONO EL GRANDE i RADIAN, pejzaże poezji dźwiękowej zaprezentuje ARVE HENRIKSEN, a nowe horyzonty jazzu wskaże PHALL FATALE ze Szwajcarii.
Co zobaczymy?
Spośród prezentacji teatralnych warto zobaczyć napędzany abstrakcją, nowoczesny VERDENSTEATRET czy multidyscyplinarny, słynny MAISONDAHLBONNEMA & NEEDCOMPANY. Mocnym akcentem będzie kolektyw HARAKIRI FARMERS – laureaci Malty 2008, którzy zaprezentują polsko-norwesko-francuski projekt, powstały w kolaboracji z choreografem i tancerzem KENNETHEM FLAKIEM oraz kompozytorem DAVIDEM CHAZAMEM pod nazwą [MINUS 20].
Program
- 24/09 Verdensteatret „And All the Questionmarks Started to Sing”
- 24/09 Puma
- 24/09 Stian Westerhus & Terje Isungset
- 25/09 [Minus 20] collective „The Fork”
- 25/09 Maja Ratkje
- 25/09 Offonoff
- 25/09 Necessary
- 26/09 MaisonDahlBonnema & Needcompany „Ricky and Ronny and Hundred Stars – a Sado Country Opera
- 26/09 Jono El Grande
- 26/09 Arve Henriksen & Jan Bang
- 01/10 Radian
- 01/10 Regenorchester – Franz Hautzinger, Martin Siewert, Tony Buck, Luc Ex
- 02/10 2G
- 02/10 James Plotkin & Mick Harris
- 02/10 Alva Noto
- 03/10 Phall Fatale
- 03/10 Lucien Dubuis Trio
- 03/10 Minimetal
Maja Ratkje
Maja Ratkje to bez wątpienia pierwsza dama awangardowej muzyki norweskiej. W swojej twórczości artystka podąża ścieżkami elektroakustycznej i kameralistycznej awangardy o bardzo indywidualnym charakterze. Elektronika, potężna improwizacja i niezwykły głos wokalistki sprawiają, że Ratkje stała się jedną z najbardziej znaczących postaci współczesnego eksperymentu muzycznego – nie tylko w Norwegii, ale także w całej Europie.
Arve Henriksen & Jan Bang
Arve Henriksen, urodzony w 1968 roku najbardziej znany norweski trębacz i Jan Bang, producent, DJ i muzyk elektroniczny – obaj znani ze swoich umiejętności i niecodziennego podejścia do materii muzycznej. Duet wyznacza nowe drogi w jazzie i muzyce samplowanej, kreując atmosferyczne pejzaże dźwiękowe, zabierając słuchaczy w niezwykłą podróż.
James Plotkin & Mick Harris
Plotkin i Harris zaczęli wspólną drogę już na gruncie Scorn, gdzie Plotkin występował jako gościnny gitarzysta. Ich twórczy związek zaowocował wydaniem w 1996 roku płyty Collapse firmowanej nazwiskami obu muzyków, która prezentowała ich mroczne, dronowe oblicze zanurzone w duchu krautrocka. Płyta stała się kamieniem milowym stylistyki określanej jako guitar noir i punktem odniesienia dla wielu współczesnych nagrań z mocno przetworzonymi dźwiękami gitarowymi.
Jono El Grande
Jono El Grande to genialny samouk, kompozytor, muzyk, dyrygent i (co równie ważne poza jego zdolnościami muzycznymi) dadaistyczny trikster. Mimo coraz szerszego uznania, wciąż jest outsiderem na norweskiej eksperymentalnej scenie muzycznej. Kiedyś Frank Zappa zapytał: „Czy jest miejsce dla humoru w muzyce?” Jono całą swoją twórczością odpowiada twierdząco na to pytanie i każdy, kto kiedykolwiek był świadkiem jego występu scenicznego, może potwierdzić, że Jono to wielki komik i znakomity kompozytor, i to w idealnie zrównoważonych proporcjach.
Puma
Improwizacja to słowo, które wspomina się najczęściej, pisząc o grupie Puma. Ci radykalni muzyczni buntownicy sieją zamęt i zniszczenie na gruncie wielu nurtów, by potem z ich zdewastowanych ruin budować swoje utwory.
Można usłyszeć w nich rock, free jazz, noise i elektronikę – wszystko idealnie zbalansowane. Melodia zderzona z ostrym hałasem, delikatny śpiew zestawiony z obłąkańczym krzykiem – ta wybuchowa mieszanka spowodowała, że trio to uznawane jest za jeden z najbardziej obiecujących i oryginalnych norweskich zespołów.
Terje Isungset & Stian Westerhus
Gitarzysta Stian Westerhus i perkusista Terje Isungset to gorące nazwiska na scenie młodej norweskiej muzyki improwizowanej. Połączyli w duecie swoje siły, by zabrać słuchaczy w mroczną podróż. Terje Isungset jest jednym z najbardziej uznanych i innowacyjnych perkusistów w Europie. Po ponad dwóch dekadach doświadczenia w jazzie i w skandynawskiej muzyce etnicznej wybiega daleko poza ich tradycyjne granice.
Gitarzysta Stian Westerhus jest jednym z najbardziej pracowitych młodych norweskich improwizatorów grającym m.in. w zespole Monolithic, Puma, Nils Petter Molv?r Group, Bladed, Eldbj?rg Raknes i Crimetime Orchestra.
Offonoff
Offonoff to trio, które zadebiutowało w listopadzie 2006 roku. Wtedy to trójka muzyków spotkała się przy projekcie Original Silence, w której udział brali także Jim ORourke, Thurston Moore i Mats Gustafsson. Podczas koncertów projektu Pupillo, Ex i Nilssen-Love, którzy założyli później Offonoff, zaczęli uzupełniać się na scenie tak, jakby grali już ze sobą od dekad.
Necessary
Pochodzący z Oslo kolektyw trudno nazwać zespołem norweskim. Jego członkowie i współpracownicy pochodzą bowiem z różnych krajów i kontynentów. Poza Norwegami: Andreasem Morkiem, Matti Hansenem i Markusem O Klyve gra tam też Ted Parsons, legendarny amerykański perkusista i Tony F. Wilson pochodzący z Londynu, znany szerzej jako Spykidelic. Parsons udzielał się w takich zespołach jak Swans, Godflesh, Prong, Foetus, Killing Joke i Jesu, wciąż jest też członkiem Teledubgnosis, które zasłynęło remiksem utwórów ikonoklastycznego zespołu Isis.
Radian
Radian, tercet z Wiednia, tworzy muzykę, która gra na odczuciach słuchaczy – na poczuciu identyfikacji dźwięków, na ich odległości. Prezentują minimalistyczne utwory, stworzone z małych dźwięków, które same w sobie muzyką jeszcze nie są.
To szmery, delikatne stuknięcia pałeczki perkusyjnej, krótkie odgłosy podłączania wtyczki do gniazdka, przełączanie spięć, dźwięki palców naciskających klawisz komputera. Te małe szumy tworzą rytm, zaaranżowany w elegancką, kompleksową synkopę, porcję rytmicznych sekwencji wyrażoną na różnych poziomach głośności.
Regenorchester
Muzyka trębacza Franza Hautzingera dokładnie pokazuje jego artystyczny rozwój. Poprzez używanie nieortodoksyjnych technik i unikalnych sposobów modulacji dźwięku, połączonych z wzmacnianiem nawet najdelikatniejszego dmuchnięcia w instrument uczyniła z niego jednego z najważniejszych artystów poszukujących początków XXI wieku.
Minimetal
Pod nazwą Minimetal kryją się artyści Nik Emch i Laurent Goei. Ich muzyka to utwory na gitarę, perkusję i głos, z prostymi tekstami i radykalnym eksperymentalnym punkiem. Te niekonwencjonalne kompozycje są zagrane z religijną dewocją – to artyści, którzy wybrali drogę punkowych mnichów i prezentują teraz swój proces kreacji.
Lucien Dubuis Trio
Muzyka Lucien Dubuis Trio to szalony okrzyk energii życiowych – prosty i chwytający za serce. To rezultat poszukiwań nowych definicji i nowych horyzontów w obrębie jazzu. Jednocześnie nowoczesna i prymitywna muzyka kwartetu, przy zachowaniu tradycyjnych ram, posługuje się językiem młodzieńczej rewolucji.
Phall Fatale
Phall Fatale został powołany do życia na wiosnę 2008 roku przez perkusistę Fredyego Studera, któremu towarzyszyli Joana Aderi, John Edwards, Joy Frempong i Daniel Sailer. Ten nowoczesny zespół w swojej muzyce łączy główne nurty muzyki współczesnej, prezentując je z nową, ekscytującą energią.
2g
Ideą powstania grupy 2g (do roku 2005 dwaGramy) było stworzenie zespołu składającego się wyłącznie z indywidualności muzycznych, będących liderami grup i animatorami alternatywnej kultury muzycznej we własnych środowiskach/miastach (z wyłączeniem środowisk akademickich), osób, wokół których dzieje się zawsze coś nowego.
dwaGramy założyli Bartłomiej Kuźniak (aka Qźniak) i Zbigniew Szmatłoch (aka Ozoz). Pierwsza sesja odbyła się w 1997 roku, w Częstochowie, w trio z Mariuszem Kopińskim. W ciągu kilkuletniej, nieciągłej działalności, z grupą koncertowali i nagrywali: Dawid Kosiarkiewicz, Tomasz „Pies” Bachorz, Andrzej Przybielski, Marek Kazana, Głowa, Andrzej Załęski, Gerard Niemczyk, Marcin Bijak i inni.
Pewnie dlatego, że wystarczyło wspomnieć w line-upie,bo o Alva Noto to chyba wszyscy tutaj wiedzą wszystko 🙂 (takie są moje domysły)
Nie rozumiem, jak można było w tekście pominąć fakt, że będzie Alva Noto!