Tarwater – Inside The Ships

Aż trudno uwierzyć, że minęło bodajże 16 lat, odkąd Bernd Jestram i Roland Lippok raczą nas swoją wersją popu. Tak, to jest pop w najlepszym wydaniu – momentami relaksujący, a momentami mroczny, nowofalowy.

Płyta zaczyna się transowymi dźwiękami „zmutowanego” didgeridoo i płynnie przechodzi w radosny, rytmiczny utwór „Photographed”, który wprowadza słuchacza w pozytywny nastrój.

Muzyka na nowym wydawnictwie Tarwater bywa podniosła („Inside the Ships”), chwilami również melodyjna, choć nie są to utwory przeznaczone na popularne listy przybojów, a melodeklamacje i „powściągliwy” wokal nie przypadną do gustu fanom łatwych rozwiązań. Zdarzają się również bardziej eksperymentalne, quasi-improwizowane fragmenty („There Was A Night”).

http://www.youtube.com/watch?v=f29XuEU1b2o

Mnogość instrumentów akustycznych (saksofon, puzon, trąbka) dopełnia dźwiękowych, elektronicznych pejzaży i stanowi moim zdaniem o charakterze tej płyty. Dźwięki analogowe harmonizują z syntetycznymi (automat perkusyjny), ta fuzja, to specjalność Tarwater. Duet ma swoje brzmienie, niezwykle charakterystyczne i chwała mu za to. Pomimo różnorodności użytych środków i rozrzutu stylistycznego, materiał jest bardzo spójny.

http://www.youtube.com/watch?v=RuM42K1s1iY

Dwa „obce” utwory – „Do The Oz” Lennona i Ono oraz „Sato Sato” (po raz pierwszy zaśpiewany po niemiecku) legendarnego zespołu DAF brzmią jakby również wyszły spod ręki Jestrama i Lippoka. Album jest niezbyt długi jak na dzisiejsze standardy (35 minut), ale po przesłuchaniu nie odczuwamy niedosytu, ta skondensowana dawka emocji jest wystarczająca.

Tarwater jest w Polsce bardzo popularny, jego dwie płyty wydał na wyłączność Gustaff Rec., berlińczycy często koncertują w naszym kraju. Nowe wydawnictwo na pewno nie zawiedzie starych fanów, a nowi niech kupują i słuchają. Warto.